Διανύεται κιόλας η τρίτη συνεχόμενη βδομάδα μιας κίνησης πρωτόγνωρης για τα ιντερνετικά και πολιτικά δρώμενα της Κύπρου.
Με πρωτοβουλία μελών και φίλων του ΑΚΕΛ, έχει δημιουργηθεί υπό τη μορφή ομάδας στο Facebook, ένα διαδικτυακό βήμα για ανοικτό διάλογο επί των θεμάτων που ταλανίζουν το κόμμα και την αριστερά στην Κύπρο. Για τη ώρα αριθμούνται πέραν των 500 μελών.
Προφανώς ο καθένας ξεκινά από διαφορετική αφετηρία και επιλέγει να συμμετάσχει στην ομάδα αυτή για τους δικούς του λόγους. Επομένως, δύσκολη η σύμπνοια απόψεων. Η μεγάλη όμως συμμετοχή, υποδηλώνει πως η ανάγκη του Ακελικού κόσμου και της ευρύτερης αριστεράς να διαλογιστεί «φωναχτά» και αληθινά δεν μπορεί να αγνοηθεί. Ο λόγος για το #AKEListen!
Έχουν διατυπωθεί προτάσεις ποικίλης ύλης. Από τον τρόπο λειτουργίας και τη δομή του ΑΚΕΛ, μέχρι και για τη σχέση του με την οικολογία και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι αξιόλογες ιδέες και προτάσεις προκάλεσαν με τη σειρά τους ενδιαφέρουσες συζητήσεις που δίνουν τουλάχιστον τροφή για σκέψη και προβληματισμό. Τίθενται επί τάπητος ακόμα και ζητήματα που πολλές φορές ενοχλούν.
Στη δημόσια συζήτηση είναι παρούσες και εμφανώς μάλιστα, οι παθογένειες των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, καθώς ο καθένας δύναται να τοποθετηθεί με όποιον τρόπο το επιθυμεί. Δεν έλειψαν βέβαια και οι έντονες παρεμβάσεις από φίλους που ίσως να θεωρούν τη δημόσια συζήτηση επιζήμια. Μπροστά όμως στην ομορφιά και την ανεκτίμητη αξία του ελεύθερου διαλόγου, το τι παραμένει επιζήμιο είναι συζητήσιμο.
Ενώ το ΑΚΕΛ δεν έχει τοποθετηθεί δημόσια επί της πρωτοβουλίας, πολλά μέλη και στελέχη του μετέχουν στο ιντερνετικό αυτό φόρουμ. Συμπερασματικά τουλάχιστον, το κόμμα έχει την ευκαιρία να ακούσει και να λάβει τα δέοντα μηνύματα.
Στην εποχή της ψηφιακής επανάστασης, η κοινωνία της πληροφορίας διαθέτει άμεση πρόσβαση στην ενημέρωση, συνευρίσκεται πλέον διαδικτυακά και έχει κατά πολύ ξεπεράσει την παραγωγή πολιτικής κεκλεισμένων των θυρών. Η αυτοκριτική δεν μπορεί να αποτελεί εύηχη δήλωση στα μέσα ενημέρωσης, αλλά πραγματική ευκαιρία για επαφή με τον κόσμο. Πώς θα αποδεχτεί άραγε ο κόσμος ότι σωστά μετρήσαμε τα λάθη μας, ενόσω τα πάντα γεννιούνται και πεθαίνουν σε επιλεγμένες αίθουσες; Το τετριμμένο «τα εν οίκω μη εν δήμω», εκ του αποτελέσματος -βλέπε αποχή-, δεν ενδείκνυται ως σύγχρονη μέθοδος προσέγγισης του εκλογικού σώματος.
Εξάλλου, τι αριστερά θέλουμε στην Κύπρο; Εγκλωβισμένη σε παρελθοντικές πρακτικές; Ή μια αριστερά που θα στοχάζεται ελεύθερα σε όμορφα στέκια (διαδικτυακά ή μη) απ’ όπου θα οδηγήσει το κίνημα σε νέους ορίζοντες; Οι απόψεις και οι ιδέες του κόσμου έχουν ξεκινήσει αναπόφευκτα να προκαλούν ζυμώσεις που θα αποτελέσουν σύντομα την μαγιά για την περαιτέρω πρόοδο και ανάπτυξη της αριστεράς.
Αν το ΑΚΕΛ αποφασίσει τελικά να παραμείνει κλειστό και φοβικό δεν θα είναι σε θέση να αγκαλιάσει παρά μόνο το μειούμενο στενό πυρήνα των μελών του. Αυτό είναι και το διακύβευμα της διαδικασίας που ξεκίνησε επίσημα το ίδιο το κόμμα με τη βάση του αλλά και των επερχόμενων αποφάσεων των συλλογικών του οργάνων.
Ξεκινήσαμε και συνεχίζουμε… #AKEListen;;
Υ.Γ. Το πιο πάνω άρθρο δεν εκφράζει παρά μόνο τον γράφοντα, καθώς η Ομάδα #AKEListen είναι ανοικτή για το σύνολο της αριστεράς και οι διατυπωθέντες σε αυτήν προτάσεις εκφράζουν μόνον το πρόσωπο που τις πληκτρολογεί.
Γράφει: Πάνος Λοΐζου Παρράς
