Γεννήθηκα στις 11 του Νιόβρη της καταραμένης εκείνης χρονιάς με κάποιες μέρες καθυστέρηση αφού οργανισμός της μάνας μου αρνιόταν  να με παραδώσει μετά το «κακό» στον έξω κόσμο!

Τα πρώτα 17-18 χρόνια της ζωής μου τα πέρασα στο ακριτικό Καϊμακλί, εκεί που σχεδόν όλοι οι δρόμοι της εφηβικής και νεανικής μου ηλικίας σταματούσαν μπροστά σε σακούλες γεμάτες χώματα και κάτι άσπρα και γαλάζια βαρέλια. Από μικρός ζήλευα τα πουλιά τα γατιά και τους σκύλους αφού περνούσαν «απέναντι» χωρίς κανένας να τους πει γιατί! 

Λίγο πριν τα είκοσι μου χρόνια έγινα από παιδί πατέρας, ξέρετε, νεανικός ενθουσιασμός! Ήταν τότε που ναυάγησαν τα όνειρα για σπουδές δημοσιογραφίας ή ιστορίας (το σκουλούτζιν όμως έμεινε μου!)

Δούλευα ώρες ατελείωτες σαν ηλεκτρολόγος, υδραυλικός τεχνικώς αυτοματισμών και προέκυψα εκ’ των συνθηκών (de facto) ηχολήπτης. Καθώς τα χρόνια περνούσαν έγινα και de jure αφού προέκυψαν εκπαιδεύσεις σε Ελλάδα, Αγγλία και Αμερική!

Στα 8 μου ΕΔΟΝόπουλο, στα 15 σε κατασκήνωση νέων κομμουνιστών στην Ανατολική Γερμανία. Λίγους μήνες μετά καταρρέουν όλα! Στα 16 μου ιδρυτικό μέλος του ΑΔΗΣΟΚ μετά στους ΕΔΗ. Σε κάποια φάση στα 32-33 υποφέρω από πολιτική δύσπνοια και αποχωρώ από τον κόσμο των κομμάτων.

Απελευθερωμένος εντάσσομαι στην κοινωνία των ενεργών πολιτών εμπλέκομαι με ΜΚΟ και προσφέρω όσα μπορώ για τον τόπο μου με όνειρο μια επανενωμένη Κύπρο μια ολική – ομόσπονδη Ευρώπη και ένα καλύτερο κόσμο χωρίς φτώχια και πόλεμο!

Δεν υποφέρω από ιδεοληψίες και οι φίλοι μου από το ΑΚΕΛ και τον ΔΗΣΥ με βλέπουν κάποτε ροζ κάποτε γαλάζιο κάποτε μωβ αλλά ποτέ μπλε ή κόκκινο!