«Γιατί κόπηκε το επίδομα του θύματος» γράφει ο τίτλος στις ειδήσεις του MEGA.
Να σας πω εγώ κύριε Φουρλά μου!
Διότι με το ίδιο οργίλο και γεμάτο αγανάκτηση ύφος που ρωτάτε σήμερα τον φιλοξενούμενο σας την πιο πάνω ερώτηση, με το ίδιο ακριβώς ύφος όταν κάποτε «Είχατε Μέσον» φωνάζατε για τα πλουσιοπάροχα επιδόματα των μεταναστών!
Για να μην παίρνεται και πάνω σας, δεν το προσωποποιώ καθόλου το θέμα! Απλά έτυχε την ώρα που άρχισαν οι ειδήσεις να εμφανιστείτε εσείς μπροστά μου. Υποθέτω παρόμοιο ερώτημα είχαν κι άλλοι συνάδελφοι σας. Από την άλλη δεν μπορώ να ξέρω διότι αηδίασα και έκλεισα την τηλεόραση. Ξέρετε, έχει και η γαμημένη η υποκρισία τα όρια της!
Απαντήσεις όμως υπάρχουν.
Όταν ο απαράδεκτος κύριος Κουλίας ανέμιζε τις επιταγές των (ενίοτε και αμφιβόλου αυθεντικότητας) επιδομάτων των μεταναστών, γίνονταν μάχες για το ποιος θα τον έβγαζε στο παράθυρο και στο ραδιόφωνο να κάνει το δικό του χωρίς αντίλογο show! Διότι ήταν πολύ πιο σημαντικό να πείσουμε ότι για την οικονομική κρίση φταίει η μεταναστευτική πολιτική και τα επιδόματα των μεταναστών παρά οι topbankers και το συνάφι τους!
Όταν στις Φοινικούδες γινόταν πορεία κατά των μεταναστών, όχι μόνο δεν ξεσηκωνόταν θύελλα αντιδράσεων, αλλά προβαλλόταν ως κάτι απόλυτα φυσιολογικό στο οποίο μάλιστα είχαν μούτρα να συμμετέχουν ακόμα και δημόσια πρόσωπα!
Την ώρα που ο Αρχιεπίσκοπος δήλωνε σε ένα από τα αλήστου μνήμης κηρύγματα του ότι πρέπει να στείλουμε τους μετανάστες στο σπίτι τους οδηγώντας την κοινωνία χρόνια πίσω, πολιτικοί, ακαδημαϊκοί, όλοι, σφύριζαν αδιάφορα!
Διότι η ευαισθησία μας ήταν ιδιαίτερα επιλεκτική όταν στις φυλακές πριν λίγες ημέρες ξεψυχούσαν αλλοδαποί και ένα παιδί, ναι παιδί, 22 χρονών που η κακή του μοίρα δεν του έδωσε αίμα ελληνικό, έπεφτε θύμα ομαδικού βιασμού!
Διότι προφανώς η Λαμπεντούζα και το Φαρμακονήσι όπου ξεψύχησαν συνάνθρωποι μας και μικρά παιδιά πέφτουν μακριά. Δεν είναι όμως μακριά η μέρα που θα βρεθεί και στο δικό μας νησί ένας μαϊντανός τύπου Άδωνις για να ρωτά στη Βουλή «πόσο στοιχίζει σε κάθε Υπουργείο η διάσωση μεταναστών».
Διότι τα ΜΜΕ έχουν αποτελέσει και συνεχίζουν να αποτελούν βήμα στο οποίο ο κάθε ρατσιστής μπορεί να σπείρει το μίσος και να δηλητηριάσει μια ολόκληρη κοινωνία στο όνομα μιας δήθεν ελευθερίας του λόγου. Ας στείλουμε λοιπόν όλους αυτούς σε μια χώρα που η βόμβες πέφτουν βροχή. Εκεί που ο θάνατος παραμονεύει!
Κυρία Υπουργέ μου άστε την οργή στην άκρη. Μπουχτίσαμε από οργισμένους. Μαζέψτε όλους τους πιο πάνω, κοιτάξτε στα μάτια το 5χρονο παιδί και εξηγήστε του για πολεοδομικές αναπτύξεις βάσεων, υφέσεις, επανεκκινήσεις, τρόικες, ρατσισμό και μετανάστες…
Να θυμάστε μόνο ότι αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα!
Υστερόγραφο
Ένας συνάνθρωπος μας ξεψύχησε από ασιτία μέσα σε μια τρώγλη. Στη διπλανή μας πόρτα. Μόνο που πολύ φοβάμαι ότι το χαστούκι δεν ήρθε από το θάνατο της «Ρουμάνας» όπως συνεχίζουν ακόμα κι αυτή την ώρα πολλοί να αποκαλούν προκλητικά. Υπό άλλες συνθήκες απαρατήρητο θα περνούσε κι αυτό…
Το χαστούκι ήρθε από ένα 5χρονο παιδί. Διότι προφανώς η σκέψη ενός 5χρονου παιδιού μπροστά στα μάτια του οποίου ξεψυχά από ασιτία η ίδια του η μάνα στον πάλαι ποτέ Κυπριακό Παράδεισο, είναι η μόνη σκηνή η οποία μπορεί να ταρακουνήσει και να συγκινήσει έστω και στιγμιαία τη δηλητηριασμένη μας ψυχή.
Γράφει: Λεόντιος Φιλοθέου
