Και να που έγινε κι αυτό: Αφού έγινε του «κουτρούλη ο γάμος» για την αμφιλεγόμενη απόφαση της Βουλής να εντάξει στο κατάλογο των επετείων για τα οποία θα γίνεται ολιγόλεπτη αναφορά στα σχολεία, την επέτειο του Ενωτικού Δημοψηφίσματος του 1950, ο Γενικός Εισαγγελέας βρήκε λέει συνταγματικό κώλυμα και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης (ο πρόεδρος της λύσης) προχωρεί σε αναφορά στο Ανώτατο Δικαστήριο.
Αυτό σημαίνει σε απλά κυπριακά ότι η νομοθεσία που ψήφισε η Βουλή με την πλειοψηφία ΔΗΣΥ / ΑΚΕΛ επί του παρόντος (και ποιος ξέρει...) παγώνει και ισχύει ότι ψήφισε η «άλλη πλειοψηφία» στις 10 Φεβρουαρίου 2017.
Να σας θυμίσω τι έλεγα από το βήμα της Βουλής στην ταραγμένη εκείνη συνεδρίαση της 7 Απριλίου 2017.
«Αλλά για εμάς το θέμα δεν είναι συνταγματικό ή νομικό. Είναι κυρίως πολιτικό, θα έλεγα μάλλον είναι βαθιά πολιτικό.
Μια ξέβαθη πολιτική ανάλυση λέει ότι αφού έγινε ένα λάθος, που έδωσε την αφορμή και την πρόφαση στην Τουρκία να παγώσει τις διαπραγματεύσεις, τότε δεν μας μένει τίποτε άλλο από την αναίρεση του λάθους, για να έχουμε επανέναρξη των διαπραγματεύσεων.
Εδώ είναι που χρειάζεται η πολιτική εμβάθυνση. Και ερωτώ; Πού βρίσκονταν οι διαπραγματεύσεις πριν κλείσει την πόρτα ο Πρόεδρος Αναστασιάδης για να πάει για τσιγάρο, ώστε να βρει ο Ακιντζί την ευκαιρία να διολισθήσει (ή να «γλιάσει» κατά το κυπριακό) και να δραπετεύσει από την αίθουσα των διαπραγματεύσεων;
Πού βρίσκονταν λοιπόν οι διαπραγματεύσεις; Στο απόλυτο τέλμα με ευθύνη των Τούρκων. Ήταν οι Τούρκοι που εγκατέλειψαν την Γενεύη (κι ας κάποιοι εξ’ ημών κατηγορούσαν τον Νίκο Κοτζιά), είναι οι Τούρκοι που δεν κατέθεσαν προτάσεις στο Μοντ Πελεράν (3), είναι οι Τούρκοι που έφεραν στο προσκήνιο τις τέσσερις διασυνοριακές ελευθερίες για τους Τούρκους υπηκόους κ.ο.κ.
Μάθαμε επίσης τις προάλλες ότι την ίδια ώρα που τάχα συνομιλούσαν, έδιναν υπηκοότητες του ψευδοκράτους σε 7000 Τούρκους εποίκους, έδιωχναν τις ομάδες της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ που ήρθαν να μελετήσουν την κατάσταση των τραπεζών που λειτουργούν στα κατεχόμενα και τα δημοσιονομικά του ψευδοκράτους και προετοιμάζουν την ηλεκτρική σύνδεση του ψευδοκράτους με την Τουρκία και άλλα πολλά παρόμοια.
Ξέρετε για παράδειγμα ότι την Τρίτη 11/4 που θα «επαναρχίζουν» τάχα οι διαπραγματεύσεις, η Τουρκία έχει δεσμεύσει με NAVTEX περιοχή βορειοδυτικά του Ακρωτηρίου Ακάμα για ασκήσεις με πραγματικά πυρά; Ακόμα και χτες, και εν όψη της σημερινής συζήτησης στη Βουλή, με ανακοίνωση του Tουρκικού υπουργείου εξωτερικών ξεκαθαρίζει τα πράγματα και απειλεί όχι μόνο με τερματισμό των συνομιλιών αλλά και με δυναμική παρέμβαση σε περίπτωση που προχωρήσουν οι γεωτρήσεις στο τεμάχιο 6 της Kυπριακής ΑΟΖ.
Αυτό είναι το πολιτικό περιβάλλον των διαπραγματεύσεων. Δεν θα καταγράψω – λόγω έλλειψης χρόνου – το υπόλοιπο των γεωστρατηγικών δεδομένων της περιοχής μας που αφορούν την Τουρκία, ούτε όσα αφορούν την ίδια την Τουρκία. Διερωτώμαι όμως αν έχουμε υπολογίσει ποτέ, με ποια Τουρκία διαπραγματευόμαστε, και ποιο είναι το διακύβευμα αυτών των συνομιλιών;
Μας ζητούν κάποιοι να καταπιούμε την προσβολή, να υποκύψουμε στον εκβιασμό του Ακιντζί και να ψηφίσουμε την πρόταση του ΔΗΣΥ, (διότι αυτό μας ζητά ο Ακιντζί πολύ συγκεκριμένα και ονομαστικά).
Και διερωτάται κανείς βάσιμα: Για ποιες συνομιλίες και ποιες διαπραγματεύσεις; Να υποκύψουμε, να κάνουμε τα πικρά – γλυκά, για χάριν της λύσης, μας λένε. Μα πού είναι η λύση; Ας είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό και την ιστορία μας: Η λύση του Κυπριακού, βρίσκεται συντετριμμένη κάτω από τόνους Τουρκικής αδιαλλαξίας, που δεν πρόκειται να αρθούν, με τις δικές μας υποχωρήσεις.
Το «σφάξε με αγά μου να αγιάσω», έχει χρεοκοπήσει κυρίες και κύριοι.
Υποκύπτοντας στην απαίτηση του Ακιντζί να ψηφίσουμε σήμερα την πρόταση του ΔΗΣΥ, δεν θα βοηθήσουμε στη λύση του Κυπριακού. Από μια άποψη ίσως μάλιστα να λειτουργήσει η σημερινή ψήφιση της πρότασης του ΔΗΣΥ, αρνητικά στην υπόθεση της λύσης.
Πρώτον γιατί η υποχωρητικότητα μας, διαχρονικά και σήμερα, εκτρέφει την Τουρκική αδιαλλαξία και δεύτερον γιατί καταπιέζοντας το εθνικό φρόνημα των Ελληνοκυπρίων και ενεργοποιώντας τα εθνικά τους αντανακλαστικά, οδηγούνται μάζες των Ελλήνων της Κύπρου σε ριζοσπαστικές θέσεις κατά της λύσης και της συμβίωσης».
Κρίνετε από μόνοι σας. Δεν αποτελούν οι τελευταίες εξελίξεις και η πρόσφατη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου πλήρης επιβεβαίωση των όσων με περισσή φρονιμάδα και χωρίς κραυγές διατύπωνα πριν από λίγες εβδομάδες; Αλλά ποιος ακούει την λογική σε αυτήν τη χώρα;
Γράφει: Γιώργος Περδίκης
