Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η χθεσινή υπερψήφιση των 2 νομοσχεδίων από τη Βουλή των Αντιπροσώπων σε σχέση με το ΓΕΣΥ αποτελεί μία πολύ σημαντική κατάκτηση προς όφελος του κυπριακού λαού.
Δικαίως ο Υπουργός Υγείας λαμβάνει εύφημο μνεία για τη συστηματική επιμονή του στο να εφαρμοστεί επιτέλους το ΓΕΣΥ. Δικαίως και οι πλείστοι παράλληλα τονίζουν ότι μετά τα συγχαρητήρια και την ανταλλαγή φιλοφρονήσεων, τα δύσκολα τώρα αρχίζουν που θα πρέπει η θεωρία να μετατραπεί σε πράξη.
Παρόλ’ αυτά, ανεξαρτήτως της πορείας που θα λάβει τελικά η εφαρμογή του ΓΕΣΥ, υπάρχουν ορισμένα “δύσκολα” ερωτήματα, για τα οποία κάποια στιγμή αυτοί που φέρουν τις μεγαλύτερες ευθύνες θα πρέπει να λογοδοτήσουν, έτσι ώστε η κοινή γνώμη να έχει πλήρη εικόνα του πώς φθάσαμε ως εδώ σήμερα.
- Γιατί έπρεπε να μεσολαβήσουν 16 ολόκληρα χρόνια από τότε που ψηφίστηκε το αρχικό νομοσχέδιο για το ΓΕΣΥ (βλ. Απρίλιος 2001);
- Γιατί ενώ ο νόμος εκείνος ψηφίστηκε το 2001, ο Οργανισμός Ασφάλισης Υγείας δημιουργήθηκε 4 χρόνια μετά (το 2005 επί Τάσσου Παπαδόπουλου);
- Γιατί το 2009 η κυβέρνηση Χριστόφια αποφάσισε να παγοποιήσει εντελώς τις διαδικασίες εφαρμογής του ΓΕΣΥ;
- Γιατί η ίδια κυβέρνηση αποφάσισε τότε να τερματίσει τη διαδικασία του ανταγωνιστικού διαλόγου που βρισκόταν σε εξέλιξη για την προμήθεια του απαραίτητου λογισμικού προγράμματος για τη μηχανογράφηση;
- Γιατί η κυβέρνηση Αναστασιάδη, στα πρώτα 4 χρόνια ζωής της, δεν έκανε απολύτως τίποτα για το ΓΕΣΥ και αποφάσισε να ευαισθητοποιηθεί μόνο μετά τις αλλεπάλληλες επιστολές του Προέδρου της ΕΔΕΚ;
- Γιατί εξήγγειλε πριν 2 χρόνια περίπου το “μίνι-ΓΕΣΥ” και τι απέγινε τελικά εκείνη η εύηχη μεν κενού περιεχομένου δε πρωτοβουλία;
- Γιατί ενώ εφάρμοσε πλήρως ΟΛΕΣ τις πρόνοιες του Μνημονίου, τη μοναδική πρόνοια που θα είχε πραγματικό κοινωνικό όφελος (δηλ. το ΓΕΣΥ) την εγκατέλειψε παγερά για 4 χρόνια;
- Γιατί υπήρξε τέτοιο ενδοκυβερνητικό αλαλούμ, αφού ενώ αρχικά μιλούσαν για πολυασφαλιστικό σύστημα, τελικά εγκρίθηκε το μονοασφαλιστικό ως αδήριτη ανάγκη, ενώ την ίδια στιγμή κυβερνητικά στελέχη μιλούν ακόμη για μικτό;
- Γιατί αποφασίστηκε ότι ο νέος αυτονομημένος ημικρατικός οργανισμός θα είναι ένας, ενώ αρχικά μιλούσαν για 6 ιδιωτικού δικαίου; Γιατί όχι 3; Ποια μελέτη κατέδειξε ότι θα πρέπει να είναι 1;
- Γιατί στο ΔΣ του νέου αυτονομημένου οργανισμού θα δίνεται το δικαίωμα άσκησης επιχειρηματικών δραστηριοτήτων στην Κύπρο και στο εξωτερικό; Από που ως που; Πως σχετίζεται αυτό με το ρόλο του σε σχέση με την παροχή υπηρεσιών υγείας;
- Γιατί ο εκάστοτε Υπουργός θα έχει το δικαίωμα να παρέχει άδεια σε προσωπικούς γιατρούς να ασκούν ενδονοσοκομειακή περίθαλψη σε ασθενείς; Ή θα είναι αυτονομημένος ο Οργανισμός ή δεν θα είναι.
- Γιατί δεν υπάρχει πουθενά πρόνοια ώστε αυτοί που θα εργοδοτηθούν από τον Οργανισμό να πρέπει να είναι άριστοι γνώστες της ελληνικής γλώσσας; Οι Κύπριοι γιατροί που πάνε να δουλέψουν στο εξωτερικό δεν καλούνται να γνωρίζουν άπταιστα τη γλώσσα της οικείας χώρας και μάλιστα με εξετάσεις;
- Γιατί δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμη από το κυβερνητικό στρατόπεδο ποιος ήταν ο περιβόητος “Ιούδας”; Πότε θα απολογηθούν για τις ανυπόστατες κατηγορίες τους;
Η υγεία είναι αγαθό το οποίο πρέπει να διαφυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού από όλους. Δεν μπορεί να αποτελεί παιγνίδι στα χέρια των εκάστοτε κυβερνώντων, προς εξυπηρέτηση αποκλειστικά των μικροκομματικών τους σκοπιμοτήτων. Ο λαός βλέπει, κρίνει και αποδοκιμάζει μετά βδελυγμίας όσους τον εμπαίζουν. Εμείς πάντως, με την υγεία δεν παίζουμε!
Γράφει: Βίκτωρας Κουντούρης
