Η Ά. Μέρκελ ανακοίνωσε ότι θα διεκδικήσει τέταρτη θητεία ως καγκελάριος της Γερμανίας τονίζοντας μάλιστα σε συνέντευξη που έδωσε πως θα συνεχίσει να υπερασπίζεται «τις αρχές του δυτικού κόσμου, της δημοκρατίας και της αξιοπρέπειας».
Η Μέρκελ, η οποία μαζί με τον Σόιμπλε, εκπροσωπεί τους κυρίαρχους κύκλους της Ένωσης που επιβάλλουν τις νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές λιτότητας εις βάρος των λαών, επιβεβαίωσε πως θα συνεχίσει στην ίδια κατεύθυνση εξυπηρετώντας τους ίδιους στόχους και τα ίδια συμφέροντα. Και δυστυχώς στον αγώνα της αυτό δεν είναι μόνη.
Τόσο η Κομισιόν όσο και οι μεγάλες πολιτικές ομάδες του ΕΛΚ και των Σοσιαλδημοκρατών, κατά την συζήτηση που είχαμε πρόσφατα για την κατάσταση της Ένωσης στην ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, επιβεβαίωσαν εκ νέου πως εμμένουν δογματικά στην εμβάθυνση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που οδήγησαν στην σημερινή κρίση. Συνεχίζουν να στηρίζουν το Σύμφωνο Σταθερότητας, τα μέτρα του ευρωπαϊκού εξαμήνου, και ζητούν υλοποίηση της έκθεσης των 5 προέδρων για εμβάθυνση της οικονομικής και δημοσιονομικής ένωσης. Έπειτα προς υλοποίηση των στόχων αυτών αξιοποιούν πλήρως τα κοινοτικά κονδύλια.
Στην ολομέλεια του ΕΚ τον Νοέμβριο εγκρίθηκε ο προϋπολογισμός της ΕΕ για το 2017. Για συνεχόμενη χρονιά αντί να επενδυθούν περισσότερα χρήματα για έργα που θα δώσουν ώθηση στην πραγματική οικονομία και θα συμβάλλουν στην δημιουργία νέων ποιοτικών θέσεων εργασίας, έγιναν περικοπές πέραν των 10 δισ. στον τομέα της οικονομικής, κοινωνικής και εδαφικής συνοχής, αποτυγχάνοντας έτσι και πάλι να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Έπειτα, αντί να δοθούν κονδύλια για ουσιαστική αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και στήριξη ιδιαίτερα των κρατών μελών που δέχονται τα μεγαλύτερα κύματα προσφύγων, επέλεξαν να ενισχύσουν τις ακτοφυλακές και την FRONTEX προς τη κατεύθυνση μιας Ευρώπης φρούριο.
Ως αποτέλεσμα των πολιτικών αυτών στις χώρες του Νότου οι ανισότητες αυξάνονται και η φτώχεια ξεπερνά το ποσοστό 20% του πληθυσμού. Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο οξύνεται ενώ ο πλούτος συγκεντρώνεται σε ολοένα και λιγότερα χέρια.
Ιδιαίτερα στην Κύπρο η φτώχεια ανέρχεται στο 27.8%. Βάσει έρευνας της Αρχής Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού με σημείο αναφοράς το Σεπτέμβριο του 2016, αποδεικνύεται πως για κάθε κενή θέση εργασίας αντιστοιχούν έξι άνεργοι. Το ποσοστό ανεργίας ανάμεσα στους νέους (κάτω των 25 ετών) φθάνει το 24% ενώ η Κύπρος κατέχει επίσης το υψηλότερο ποσοστό υποαπασχολουμένων στην Ε.Ε (ατόμων δηλαδή που εργάζονται με μερική απασχόληση ενώ επιθυμούν μόνιμη εργασία).
Σύμφωνα με τη Eurostat, το 2015 στην Κύπρο, 50.000 παιδιά αντιμετώπιζαν τον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Ο τομέας της υγείας έχει
ξηλωθεί, αφήνοντας εκατοντάδες ασθενείς χωρίς φάρμακα ενώ βαθύ κούρεμα δέχτηκε και ο τομέας της παιδείας. Έπειτα η ετήσια παραγωγή σήμερα συγκριτικά με την περίοδο πριν από το κούρεμα είναι μειωμένη κατά €2δις.
Σε έκθεσή δε του Ευρωκοινοβούλιο για την φτώχεια, την ανισότητα και το κοινωνικό αποκλεισμό, η Κύπρος παρουσιάζεται να έχει την μεγαλύτερη αύξηση της εισοδηματικής ανισότητας. Αυτό είναι το Success Story της κυβέρνησης Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ. Και εν μέσω αυτής της τραγικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται ο κυπριακός λαός θα διεξαχθεί σε λίγες μέρες στην Βουλή η συζήτηση για τον προϋπολογισμό.
Δυστυχώς η Κυβέρνηση συνεχίζει να εμμένει σε μείωση των κοινωνικών δαπανών και σημαντική υστέρηση σε δαπάνες υγείας, παιδείας και κοινωνικής πρόνοιας. Η αναπτυξιακή της στρατηγική συνεχίζει να εδράζεται στις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Άλλωστε το ιδεολογικό της μανιφέστο συνεχίζει να είναι η εφαρμογή νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων όπως η εφαρμογή των εκποιήσεων και η περαιτέρω απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Με αυτές τις κυβερνητικές πολιτικές, με το ασφυκτικό πλαίσιο των πολιτικών λιτότητας που προωθεί το διευθυντήριο των Βρυξελλών μέσω του Συμφώνου Σταθερότητας που επιβάλλει στα κράτη, αλλά και με την επιτήρηση της κυπριακής οικονομίας από την ΤΡΟΙΚΑ, η οποία αναμένεται να συνεχιστεί μέχρι το 2031, η κυπριακή οικονομία δεν θα καταφέρει ποτέ να απαλλαγεί από τη λιτότητα.
Για να υπάρξει ελπίδα για έξοδο από την κρίση χρειάζεται να ανατρέψουμε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που οδήγησαν στην εμβάθυνση των ανισοτήτων, στην απορρύθμιση της εργασίας, στο ξήλωμα του κοινωνικού κράτους, στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, στην αύξηση της ανεργίας και στην φτωχοποίηση των λαών. Επιβάλλεται λοιπόν να προωθήσουμε προτάσεις απεμπλοκής από τις μνημονιακές πολιτικές της σκληρής λιτότητας. Και αυτόν τον αγώνα θα συνεχίσει να δίνει η αριστερά, εντός και εκτός Κοινοβουλίων.
Γράφει: Νεοκλής Συλικιώτης
