Αυτές οι πικρές αυγουστιάτικες μέρες με τις μνήμες οδύνης της προσφυγιάς, της εισβολής και της κατάληψης της βασιλεύουσας Αμμοχώστου από τους Τούρκους, που μας σφυρηλατούν ακατάπαυστα εδώ και 41 ολόκληρα χρόνια και μας συνοδεύουν νυχθημερόν με την ίδια ένταση και με την ίδια επιμονή, μας κάνουν κάθε χρόνο πιο αποφασιστικούς για τη Λύση και την Επιστροφή.
Άλλωστε παραφράζοντας τα λόγια του συγγραφέα θα έλεγα ότι «Αν σε ξεχάσω Αμμόχωστος, Κερύνεια, Μεσαορία, Καρπασία, Μόρφου, θα λιγοστέψω σαν Έλληνας, θα φτωχύνω σαν Άνθρωπος, θα μικρύνω, θα μαραθώ»
Όμως ταυτόχρονα, πιστεύω ότι αυτές οι μέρες των μαύρων επετείων δεν προσφέρονται μόνο για να μνημονεύουμε και να παραμένουμε μοιρολατρικά στο 1974, αλλά μας επιβάλλουν επιτακτικά να σηματοδοτούμε τη πορεία του μέλλοντος για να καταστήσουμε την Επιστροφή από όνειρο και όραμα σε απτή πραγματικότητα. Άρα αυτό που οφείλουμε να προτάσσουμε σήμερα είναι το πώς αγωνιζόμαστε όλοι μαζί και ο καθένας μας ξεχωριστά προς την κατεύθυνση της υλοποίησης του μεγάλου στόχου που είναι η απαλλαγή από την κατοχή.
Η απαλλαγή από την κατοχή και η πολυπόθητη επανένωση της πατρίδας μας δεν είναι θεωρητική υπόθεση χωρίς περιεχόμενο, αλλά αποτελεί χρέος ολονών να συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις προς την οριστική επίλυση που για 41 χρόνια ματώνει τη καρδιά και τη ψυχή ολόκληρου του κυπριακού ελληνισμού.
41 χρόνια είναι πάρα πολλά. Είναι γιαυτό που, σήμερα, δεν χωρούν μικροπολιτικές, μικροψυχίες και μικρόπνοες προσεγγίσεις. Είναι γιαυτό που οφείλουμε όλοι να στηρίξουμε και να ενισχύσουμε την αυθεντική βούληση του Προέδρου της Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη σ’ αυτή τη νέα προσπάθεια επίλυσης του κυπριακού, για να κρατήσουμε όλοι μαζί ζωντανή την ελπίδα της Επιστροφής.
Είναι στο χέρι μας να δημιουργήσουμε στη πράξη το «Ενώνουμε Δυνάμεις» για τη λύση και να αξιοποιήσουμε κάθε δυνατότητα και κάθε ‘χαραμάδα’ ευκαιρίας και προοπτικής για λύση τώρα. Πιστεύω ότι το μπορούμε και το οφείλουμε στη πατρίδα και στα παιδιά μας έστω και μετά από 41 πέτρινα χρόνια προσφυγιάς, να φέρουμε επιτέλους την πολυπόθητη λύση.
Γράφει: Λευτέρης Χριστοφόρου
