Μάνα Κουράγιο. Του Λεόντιου Φιλοθέου


Δεν θρησκεύω. Ηλίου φαεινότερο.

Αλλά αμαρτία εξομολογημένη, υπάρχει μια – θρησκευτική – μέρα του χρόνου που με συγκινεί. Και δεν είναι άλλη από την Μεγάλη Παρασκευή.

Τον Επιτάφιο Θρήνο. Ω γλυκύ μου έαρ…

Γιατί ανεξάρτητα από το αν πιστεύει ή όχι κάποιος, ο θρήνος μιας μάνας για το παιδί της, είναι ίσως ότι πιο συγκλονιστικό σε αυτό τον κόσμο. Κι ο βυζαντινός αυτός ύμνος τον έχει αποτυπώσει στο έπακρο.

Ένα τέτοιο θρήνο είδαμε και τις προάλλες. «Εγώ έχασα το γιό μου, τώρα δεν έχω γιο» έλεγε η μάνα του μικρού Σταύρου. Και νιώσαμε όλοι τη γροθιά στο στομάχι της κοινωνίας μας. Μιας κοινωνίας που παρακολουθεί αποσβολωμένη να χάνονται παιδικές ζωές το 2018, σε μια χώρα που θέλει να περνιέται και για ευρωπαϊκή, τρομάρα μας.

Σε αυτή τη χώρα, να τιμήσουμε λέει σήμερα τη μάνα. Μα η μάνα δεν θέλει τιμές. Δεν θέλει δώρα και λουλούδια. Δεν θέλει γιορτές και πανηγύρια. Δεν θέλει στομφώδεις λόγους.

Θέλει απλά να είναι καλά τα παιδιά της.

Γιατί η μάνα είναι αυτή που πνίγει το δικό της πόνο. Τα δικά της δάκρυα. Τη δική της αγωνία, για να μην τη δει το παιδί της να λυπάται, να υποφέρει.

Γιατί η μάνα είναι καταφύγιο. Είναι θεραπεία και ανάρρωση.

Γιατί η μάνα είναι συγχώρεση. Είναι αποδοχή.

Γιατί η μάνα, είναι πάνω απ’ όλα αγάπη.

Αν θέλουμε λοιπόν να τιμήσουμε τη σημερινή ημέρα, ας σταθούμε δίπλα σε όλες τις μητέρες που μας έχουν ανάγκη. Σε αυτές που έφεραν στον κόσμο παιδιά, αλλά και σε αυτές που επέλεξαν να μεγαλώσουν παιδιά που δεν τα έφεραν στον κόσμο. Γιατί μάνα δεν είναι αυτή που σε φέρνει στη ζωή, αλλά αυτή που σε διαμορφώνει.

Ας σταθούμε δίπλα στις μητέρες που έχασαν τα παιδιά τους. Δίπλα στις μητέρες που μεγαλώνουν παιδιά με ειδικές ανάγκες, με προβλήματα υγείας – και αφοσιώνονται σε αυτά βάζοντας τα πάντα πάνω από το δικό τους εαυτό. 

Στις μητέρες που εδώ στη γειτονιά μας ζουν καθημερινά τη φρίκη του πολέμου. Που βάζουν τα παιδιά τους σε μια βάρκα με την ελπίδα να γλιτώσουν το θάνατο. Κι όταν γλιτώσουν πέφτουν θύμα του κάθε ρατσιστή…

Στις μητέρες που υποφέρουν οι ίδιες και παλεύουν να ζήσουν μια μέρα ακόμη, όχι για αυτές, αλλά για τα παιδιά τους. Στις μητέρες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους μόνες τους σε μια κοινωνία διακρίσεων και κοινωνικού ρατσισμού. Στις μητέρες που νυχτοξημερώνονται ακούραστα, στο νοσοκομείο και στο σπίτι δίπλα στα παιδιά τους που υποφέρουν προσπαθώντας να τους απαλύνουν τον πόνο.

Αν θέλουμε να τιμήσουμε λοιπόν τη σημερινή ημέρα, ας είμαστε δίπλα σε αυτές τις μητέρες και ας παλέψουμε να αλλάξουμε αυτή την κοινωνία για να μην θρηνούμε παιδιά. Για να μπορούν όλες οι μητέρες, να χαίρονται τα παιδιά τους.

Χρόνια πολλά στη μάνα μου, στη μητέρα μου, και στην μητέρα των δικών μου παιδιών. Χρόνια πολλά σε όλες.  

Υστερόγραφο.

Αφιερωμένο σε μια αδελφική φίλη, κολλητή, κουμπάρα μα πάνω απ’ όλα ηρωίδα μάνα που εδώ και μερικούς μήνες δίνει τη δική της μάχη και το δικό της αγώνα για ένα μικρό αλλά πραγματικά μεγάλο ήρωα. 

Γράφει: Λεόντιος Φιλοθέου

Follow@leontios_

Φωτογραφία της ημέρας

puppuupa

Βαλτιμόρη, Μέριλαντ: Η κατάρρευση της γέφυρας Francis Scott Key αφού ένα πλοίο με κοντέινερ την χτύπησε. Μια ομάδα δυτών προσπαθούσε να εντοπίσει τουλάχιστον επτά άτομα που πιστεύεται ότι έπεσαν στον ποταμό Patapsco ως αποτέλεσμα της κατάρρευσης. Jim Lo Scalzo/EPA

Ήξερες ότι...

Η εγκληματική οργάνωση Ndrangheta (Ντραγκέτα), που δρα στην Καλαβρία της Ιταλίας, οφείλει το όνομά της στην ελληνική λέξη ανδραγάθημα.

Σήμερα


Πέμπτη
28
Μαρτίου
2024

Γιορτάζουν : Κανένας

1566
Ιδρύεται η πόλη της Βαλέτα στη Μάλτα από τους Ιππότες του Αγίου Ιωάννη.
1802
Ο Χάινριχ Όλμπερς ανακαλύπτει τον αστεροειδή 2 Παλλάς, τον δεύτερο αστεροειδή που ανακαλύφθηκε ποτέ.
1930
Η Κωνσταντινούπολη και η Άγκυρα αλλάζουν το όνομα τους σε Ισταμπούλ και Άνκαρα.
1953
Στο Ισραήλ ο ηγέτης του κόμματος Καντίμα Εχούντ Ολμέρτ κερδίζει τις εκλογές.

Newsletter

Εγγραφείτε στο Newsletter μας 

Client Newsletter Icon2 copy