Μια γρήγορη ματιά στα διαδικτυακά σχόλια ήταν αρκετή.
Ρίξτε τους στη θάλασσα…
Στείλτε τους στην Ιταλία…
Μα θα τους πληρώσουμε τα καύσιμα του πλοίου να πάνε και Ιταλία;
Μα αν μείνουν εδώ θα πρέπει να τους ταΐζουμε…
Ιταλία καλύτερα που ξέρουν να βουλιάζουν και πλοία…
Ποιος θα τους ταΐζει; Λαθρομετανάστες…
Από ποιους; Από τους κατοίκους μιας χώρας με 200 χιλιάδες πρόσφυγες. Μιας χώρας που βίωσε τον πόλεμο και την προσφυγιά. Μιας χώρας που οι γονιοί μας έζησαν σε τσαντίρια. Που έψαχναν μια γωνιά σε έδαφος των Βρετανικών Βάσεων για να κρυφτούν. Ένα δέντρο στα περβόλια για να μπουν από κάτω να γλιτώσουν τους βομβαρδισμούς. Ένα πλοίο να φύγουν. Μιας χώρας που έστειλες χιλιάδες μετανάστες στις τέσσερις γωνιές της γης. Μιας χώρας που τώρα που μιλάμε, φεύγουν καθημερινά δεκάδες οικονομικοί μετανάστες για να βρουν μια δουλειά.
Και τι κάναμε; Το αυτονόητο. Σώσαμε 345 ανθρώπινες ζωές που κινδύνευαν από βέβαιο πνιγμό. Που διώχθηκαν από τα σπίτια τους. Που δεν επέλεξαν να μεταναστεύσουν, αλλά αναγκάστηκαν. Σώσαμε άντρες, γυναίκες, παιδιά και βρέφη σε μια βάρκα με 7 μποφόρ. Και μπράβο μας. Και μπράβο σε όλους όσους συνέβαλαν στην επιτυχία.
Κι αυτό από μόνο ήταν αρκετό για να ενεργοποιήσει ένα κύμα αντίδρασης αφού πριν ακόμα το πλοίο Filoxenia (!) φτάσει στο λιμάνι Λεμεσού τα ρατσιστικά σχόλια άρχισαν να δίνουν και να παίρνουν. Στις πρώτες δε πληροφορίες ότι κάποιοι εξ’ αυτών δεν θέλουν να κατέβουν από το πλοίο τα σχόλια έγιναν πλέον εμετικά. Να μην μας θέλουν ούτε οι μετανάστες. Σάμπως εγώ στη θέση τους θα κατέβαινα σε ένα τόπο που ψάχνει αποδιοπομπαίους τράγους για να τα φορτώσει όλα;
Πως μπορείς αλήθεια να σπέρνεις με την πρώτη ευκαιρία τόσο μίσος και τόσο ρατσισμό; Και να καταλήγεις φυσικά πάντα με τη γνωστή δήλωση αυτοπροσδιορισμού: Μα εγώ δεν είμαι ρατσιστής. Σώπα! Άλλωστε ζούμε στη χώρα που ότι δηλώσεις είσαι.
Να κρύβεσαι πίσω από δήθεν πατριωτισμό και δήθεν αγάπη για τον τόπο σου για να επιτεθείς κατά των ξένων. Επειδή τάχα μας τρώνε το φαί, και μας κλέβουν τις δουλειές. Ηλίθιες δικαιολογίες για να δικαιολογήσεις το μίσος. Ήταν το φύλο, τώρα η φυλή, αύριο ο σεξουαλικός προσανατολισμός και μετά;
Λυπάμαι που θα σου το χαλάσω, αλλά και είσαι ρατσιστής και φαίνεσαι. Και επικίνδυνος είσαι. Δεν είσαι αφελής. Δεν είσαι ένα ακόμα «καλό παιδί» που παρασύρθηκε. Διότι αυτός ακριβώς είναι ο ρατσισμός, ηλίθιε.
Δυστυχώς επτωχεύσαμεν…
Οικονομικά; Μπα, αυτό είναι το λιγότερο. Πάντως τα δις σίγουρα δεν τα έφαγαν οι μετανάστες. Δεν τα έκλεψαν οι ξένοι. Αλλά «δικοί μας» από την κορφή μέχρι τα νύχια. Και που κυκλοφορούν ανάμεσα μας ελεύθεροι απολαμβάνοντας τα κλεμμένα και όχι κλεισμένοι σε στρατόπεδα μέχρι να απελαθούν στερούμενοι τα βασικότερα ανθρώπινα δικαιώματα.
Κάποτε υπήρξαμε λαός φιλόξενος. Λαός με περισσεύματα ανθρωπιάς. Αυτά είναι που τα χάσαμε όλα. Και τα χάσαμε, πριν χάσουμε και τα λεφτά που τόσο λατρέψαμε. Χάσαμε τον εαυτό μας. Και πτωχεύσαμε.
Υστερόγραφο.
Να βιώνεις το φόβο. Να βιώνεις την απελπισία. Και πάνω από αυτά, να βιώνεις και τον ρατσισμό. Να χάνεις τα πάντα και να σε αποκαλούν και λαθραίο.
Λαθραίο. Με ρίζα στα αρχαία ελληνικά το λαθ. Το λάθος δηλαδή. Λάθος οι άνθρωποι; Λάθος τα παιδιά; Το μόνο λαθραίο είναι η βλακεία. Το μόνο λαθραίο είναι κάθε ανοχή σε αυτά τα φαινόμενα. Διότι κάθε ανοχή, είναι και συνενοχή.
Γράφει: Λεόντιος Φιλοθέου
