Μάρτιος 2014
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Έχει περάσει κιόλας ένας χρόνος από τότε που η θεία Έλσα και η θεία Ινώ, με έκαναν δώρο στον παππού το Νίκο. Αξέχαστες στιγμές! Από socialite σκυλί έγινα το πρώτο σκυλί της χώρας! Τα socialite σκυλιά της Βαλεντίνας και της Ραμόνας δεν πίστευαν στα σκυλίσια αυτιά τους! Έπρεπε να έβλεπες τι μούτρα κατέβασαν όταν το Beautiful Dog, μου έκανε ολόκληρο αφιέρωμα! Εκεί όμως που έσκασαν από το κακό τους, ήταν όταν μου έστειλε τουίτ ο Bo Obama!
Τον παππού τον θυμάμαι πολύ στεναχωρημένο εκείνες τις ημέρες. Συνέχεια για κούρεμα έλεγε. Αρχικά, νόμιζα ότι ήθελαν να κουρέψουν εμένα και έτρεχα να κρυφτώ. Ήταν πολύ λυπημένος που τον πρόδωσαν οι φίλοι του. Δεν έπινε, δεν έτρωγε, δεν κοιμότανε. Εντάξει, υπερβολές! Σιγά μη χάσει ο παππούς το μεσημεριανό του ύπνο!
Μου πήρε λίγο χρόνο για να προσαρμοστώ. Πρωτόκολλα, άγνωστος κόσμος, υποχρεώσεις, εκδηλώσεις. Κουραστική σκυλίσια ζωή. Μόνο για να μάθω αυτούς που δουλεύουν μέσα στο Προεδρικό μου πήρε ίσα και με δυο μήνες! Κι ακόμα δεν έχω καταλάβει τί κάνουν όλοι αυτοί εκεί. Το καλό πάντως, είναι ότι έχω πολλούς να με βγάζουν βόλτα.
Στην αρχή μπέρδευα τους Μακάριους. «Λίο, πήαινε να παίξεις ποτζεί που εν ο Μάκαριος» μου έλεγε ο παππούς. Έτρεχα κι εγώ μέσα στα πόδια του Δρουσιώτη. Μετά κατάλαβα ότι εννοούσε να βγω έξω στον κήπο που ήταν το άγαλμα!
Αυτός που πραγματικά συμπαθώ είναι ο κύριος Βίκτωρας. Με φροντίζει, με βγάζει βόλτα. Αλλά κι εγώ του το ανταπόδωσα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την ημέρα. Παίζαμε κρυφτό και τον έχασα. Δεν έμεινε γωνιά που να μην κοιτάξω. Αν δεν ήμουν εγώ, ακόμα στο ψυγείο του Προεδρικού θα ήταν!
Είμαι όμως η εύκολή λύση! Στέλνει ο Ντάουνερ έγγραφο με τις συγκλήσεις, το παίρνει ο ένας, το καταχωνιάζει ο άλλος και στο τέλος, το πήρε ο Λίο. Τα ρίχνουν σε μένα, διότι να τους πάει, άμα εκνευριστεί ο παππούς! Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ φοβάμαι τον παππού όταν γίνεται έξαλλος. Φυσικά έχω μάθει: τρέχω, κρύβω τα τασάκια και μετά κρύβομαι κι εγώ! Το καλό, είναι ότι όποιος τον εκνευρίζει, είναι μετρημένες οι μέρες του! Τι Πανίκος, τι Ντάουνερ!
Στο Προεδρικό έχω κάνει και πολλές γνωριμίες. Εθνικό, Υπουργικό. Είναι όλοι πολύ καλοί μαζί μου. Μόνο κάποτε ο κύριος Δημήτρης με βλέπει με το μισό του. Είναι και ο κύριος Αβέρωφ που μου χαμογελά αλλά δεν ξέρω με ποιό με βλέπει. Ο πιο καλός όμως μαζί μου ήταν ο θείος Μάριος. Λυπήθηκα όταν σταμάτησε να έρχεται παρόλο που καμιά φορά έρχεται κρυφά να δει τον παππού.
Στη θέση του μου είπαν είναι ο κύριος Νικόλας. Αυτός ούτε εμένα συμπαθεί ούτε και τον παππού. Το καταλαβαίνω στο βλέμμα του. Αμοιβαία τα αισθήματα. Υπάρχει όμως λόγος. Μια μέρα τον τσάκωσα να δοκιμάζει κρυφά την Προεδρική καρέκλα του παππού! Αλλά δεν ήταν ο μόνος. Είναι ακόμα ένας πολύ συχνός επισκέπτης που τον τσάκωσα να δοκιμάζει την Προεδρική καρέκλα του παππού… Αρχιεπίσκοπε μου!
Λίο
Υστερόγραφο
Ποιος είδε τον παππού και δεν τον φοβήθηκε! Πριν στεγνώσει το μελάνι, πάει κι ο Αρχηγούλης ασφαλέστατα. Πάω τώρα να παίξω κανέναν στοίχημα για το ποιος παίρνει σειρά. Καμία ιδέα; Γαβ!
Γράφει: Λεόντιος Φιλοθέου
