Αν η Βουλή ψήφιζε την πρόταση της ΕΔΕΚ σήμερα θα κάναμε άλλη συζήτηση.
Όταν τον Οκτώβριο του 2012 η ΕΔΕΚ ενεργώντας διορατικά κατέθετε για πρώτη φορά προτάσεις νόμου για προστασία της οικογενειακής στέγης κανείς δεν φανταζόταν ότι δύο σχεδόν χρόνια μετά η κύρια κατοικία θα βρισκόταν σε άμεσο κίνδυνο. Δεν το φανταζόταν κανένας διότι κανείς δεν πίστευε ότι θα υπήρχε κυπριακή κυβέρνηση που θα αποδεχόταν να φτάσουμε στο σημείο να δούμε άστεγους στην Κύπρο.
Μετά το κούρεμα καταθέσεων τα πράγματα άλλαξαν. Όλα πλέον, όσο καταστροφικά κι αν είναι, θεωρούνται πιθανά. Η πρόταση νόμου της ΕΔΕΚ μπήκε σε συζήτηση στην Επιτροπή Νομικών και πριν λίγους μήνες έφτασε ένα βήμα πριν από την ολομέλεια. Τότε η «συνήθης ύποπτη» πλειοψηφία της Βουλής μπλόκαρε την πρόταση νόμου. Έτσι, όπως ήταν αναμενόμενο, άνοιξε διάπλατα ο δρόμος για τις μαζικές εκποιήσεις και της οικογενειακής στέγης συμπεριλαμβανομένης και στήθηκε ένα σκηνικό όπου η Κυβέρνηση δήθεν αντιστεκόμενη αποδέχτηκε τελικά αυτά που ήθελε η Τρόικα.
Η αλήθεια είναι ότι η Κυβέρνηση είχε πέρα από ένα χρόνο για να ετοιμάσει ένα ολοκληρωμένο νομοθετικό πλαίσιο για το θέμα των εκποιήσεων και της προστασίας των ευάλωτων ομάδων, εντούτοις κατέθεσε ένα άδικο και ετεροβαρές νομοσχέδιο μέσα στον Αύγουστο για ευνόητους λόγους.
Στο νομοσχέδιο δεν διασφαλίζεταιεκ των προτέρων η νομοθετική προστασία των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων με μέτρα που θα εφαρμοστούν άμεσα και πριν την εφαρμογή της νέας νομοθεσίας περί εκποιήσεων. Ο Πρόεδρος περιορίζεται μόνο σε δεσμεύσεις, οι οποίες έτσι κι αλλιώς δύσκολα μπορούν να γίνουν πιστευτές λόγω και του πρότερου πολιτικού βίου του Προέδρου και της Κυβέρνησης. Ακόμα όμως και αυτές οι δεσμεύσεις δεν διασφαλίζουν ουσιαστικά και αποτελεσματικά την οικογενειακή στέγη αλλά και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που χτυπήθηκαν από την κρίση.
Με απλά λόγια διαπιστώνουμε ότι εκείνο που κάθε λογικός και υπεύθυνος πολίτης θα ανέμενε, ότι δηλαδή πρώτα εφαρμόζεται το πλαίσιο αφερεγγυότητας και τα μέτρα κοινωνικής προστασίας και μετά εφαρμόζονται μέτρα εκποιήσεων, δεν ισχύει. Αντί δηλαδή η Κυβέρνηση να διασφαλίσει πρώτα ότι δεν θα υπάρξουν αυθαιρεσίες από πλευράς χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων ειδικά υπό το φως της αλλαγής των μετοχικών τους δομών, κάνει το ακριβώς αντίθετο.
Δυστυχώς κανείς δεν πείθετε με τις αόριστες δεσμεύσεις του Προέδρου ότι η Κυβέρνηση θα πάρει αποτελεσματικά μέτρα προστασίας των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων.
Θα ήταν πιο «έντιμο» αν ο Πρόεδρος, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω θα έπρεπε πρώτος να προστατεύει το ανθρώπινο δικαίωμα των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας στη στέγη, έλεγε ξεκάθαρα στον κόσμο ότι όποιος δεν πληρώνει τη δόση του, ανεξαρτήτως αιτίας, θα χάνει το σπίτι του. Αντί αυτού ετοιμάζεται ήδη ο γνωστός εκβιασμός για τη δόση που «δεν θα πάρουμε».
Γράφει: Γιώργος Σταματίου
