Οι πολιτικές συζητήσεις με όρους καφενείου, είναι καλές μόνο για να αναζωπυρώνουν το κουτσομπολιό.
Όσο η καθημερινή πολιτική ατζέντα αφήνει εκτός συζήτησης τα μεγάλα και σημαντικά ζητήματα της Κύπρου και διαιωνίζει μια νοοτροπία δεκαετιών, που θέλει να συζητιούνται τα πάντα με τον φακό της μικροπολιτικής και του κουτσομπολιού, τόσο η κοινωνία θα αποστρέφεται τα κόμματα και το πολιτικό κατεστημένο και άλλο τόσο η Κύπρος θα παραμένει έρμαιο των ίδιων χαμηλοτάβανων στόχων.
Ζούμε σε μια περίοδο που οι αλλαγές στο παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό είναι πιο ραγδαίες από ποτέ. Στην ίδια την γειτονιά μας, το ισοζύγιο της ενέργειας που τόσο άμεσα μας αφορά, μεταβάλλεται από βδομάδα σε βδομάδα. Οι εξελίξει στο Κυπριακό επίσης τρέχουν και αν δεν είμαστε σε θέση εκτός από το να τις παρακολουθούμε, να τρέξουμε μαζί τους, σίγουρα θα μας προσπεράσουν. Η καθημερινή άφιξη των προσφύγων στην Ευρώπη, από την φλεγόμενη περιοχή μας, χρειάζεται σωστή και συνολική αντιμετώπιση. Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα, και αυτά θα έπρεπε να ήταν τα θέματα που να αφορούσαν την δημόσια σφαίρα της συζήτησης. Αντί για αυτό, οι πολιτικοί ταγοί, συνεπικουρούμενοι ή και παρασυρόμενοι από δημοσιογράφους με ατζέντα, συζητούν εδώ και μια βδομάδα για το τι εννοούσε ο Χάσικος, σε μια ατυχή σίγουρα δήλωση, και χανόμαστε στην μετάφραση.
Για την έλλειψη του σωστού πλαισίου συζήτησης, την μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν τα κόμματα. Είτε γιατί βαριούνται, είτε γιατί δεν θέλουν, είτε γιατί τους αρέσει να παρασύρονται από άλλους, δεν γίνεται η επικαιρότητα της μέρας να καθορίζεται από ατάκες, κουτσομπολιά, συνδικαλιστικά συμφέροντα, και από τις προτεραιότητες των δημοσιογράφων. Όταν οι πολιτικοί αποφασίσουν να ασχοληθούν με την μεγάλη εικόνα, με όλα όσα θα μας βγάλουν από την τροχιά της σημερινής συζήτησης και θα δώσουν έμφαση σε παραγωγικές εισηγήσεις και ουσιαστικό διάλογο τότε θα κάνουμε ένα σημαντικό ορθολογιστικό βήμα προς τα μπρος.
Οι πολιτικές συζητήσεις με όρους καφενείου, με τους όρους της δεκαετίας του 80, είναι καλές μόνο για να αναζωπυρώνουν το κουτσομπολιό. Όχι μόνο το πολιτικό, αλλά και αυτό της γειτονιάς. Οι από αέρος κοκορομαχίες, οι δηλώσεις που ξεκινούν και τελειώνουν με στερεότυπες ατάκες και ξύλινες κορνίζες είναι καλές μόνο για τα στενά κομματικά ακροατήρια και δεν προσθέτουν απολύτως τίποτα στην πολιτική διεργασία.
Σήμερα έχουμε μπροστά ένα βουνό από ανοικτά θέματα, και μια θάλασσα από προκλήσεις και στοιχήματα που θέλουμε να κερδίσουμε. Από το Κυπριακό, τα θέματα της ενέργειας, το μεταναστευτικό, τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος, το Γεσύ, την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, τη μείωση της γραφειοκρατίας και τόσα άλλα. Με τις νοοτροπίες που σήμερα λειτουργούμε τίποτα απ΄ όλα αυτά δεν θα γίνει όπως πρέπει να γίνει και σίγουρα δεν θα γίνει στην ώρα του.
Αν στο Γεσύ για παράδειγμα δεν κατανοήσουμε πως προτεραιότητά μας δεν είναι κανένας γιατρός, κανένας νοσοκόμος, κανένας φαρμακέμπορας, κανένας φαρμακοποιός, και καμία ασφαλιστική εταιρία, αλλά προτεραιότητά μας είναι ο ασθενής και μόνο ο ασθενής, δεν κάναμε τίποτα. Αν στον καβγά για τα απόβλητα στην Κόσιη, δεν κατανοήσουμε πως δεν έχει σημασία αν ο Οδυσσέας είναι Ηρακλής ή ο Σωκράτης φιλόσοφος, αλλά έχει σημασία πως το κράτος δεν μπορεί να χρυσοπληρώνει τα σκουπίδια μας, αλλά έπρεπε να βγάζει λεφτά πουλώντας τα, επίσης δεν καταλάβαμε τίποτα. Αν στον καβγά του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κύπρου με τους βουλευτές και τον Υπουργό δεν καταλάβουμε πως σημασία στο τέλος έχει το πως η Κύπρος και τα πανεπιστήμιά της θα προσελκύουν τους καλύτερους επίσης δεν καταλάβαμε τίποτα.
Σημασία σήμερα δεν έχει το μέγεθος της γκάμας των γραβατών στα ερμάρια των πολιτικών, ούτε ο αριθμός των παρεμβάσεων τους στις τηλεοράσεις. Σημασία έχει η ουσιαστική παρέμβασή τους, ο πολιτικός λόγος που να λύνει προβλήματα. Σημασία έχει να ξεκινήσει η προσπάθεια για να δημιουργήσουμε στρατηγική στο τι θέλουμε να κάνουμε σε βάθος δεκαετίας τουλάχιστον. Εκεί θα αλλάξει και η ατζέντα συζήτησης. Μαζί με την νοοτροπίας μας. Μπορούμε;
Δημοσιεύτηκε και στην Καθημερινή της Κυριακής
Γράφει: Δημήτρης Μ. Δημητρίου
Follow me: @dmdemetriou
