«Είτε με επίλυση είτε χωρίς, η αλλαγή στην νοοτροπία και στον τρόπο άσκησης της πολιτικής είναι αναγκαία»
Ο Σεπτέμβρης, μετά και τις διακοπές του Αυγούστου, θα σηματοδοτήσει την έναρξη μιας περιόδου όπου πολύ πιθανόν να αλλάξει την Κύπρο απ΄ όσο την ξέρουμε σήμερα. Η διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού θα περάσει σε μια τροχιά εντονότερης διαπραγμάτευσης με το τσεκ λιστ των συγκλύσεων και των αποκλίσεων να βγαίνει όλο και πιο συχνά στο τραπέζι. Το Σεπτέμβρη είναι και η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ με τους πολιτικούς αναλυτές να δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στη σημασία της συγκεκριμένης σύγκλισης.
Στα ενδότερα της νήσου, τα πολιτικά κόμματα θα έχουν πολύ δουλειά στην ψήφιση των μνημονιακών νομοσχεδίων που απέμειναν. Η αυτονόμηση των νοσοκομείων σε πρώτη φάση και το ΓΕΣΥ σε δεύτερη είναι μία «καυτή πατάτα» που προς το παρόν κανείς δεν δείχνει πρόθυμος να την αγγίξει. Τα νομοσχέδια των ιδιωτικοποιήσεων δεν θα σηκώνουν άλλη καθυστέρηση και θα είναι ένα άλλο ανοικτό μέτωπο όπου οι εργαζόμενοι θα αντιδράσουν έντονα. Τα νομοσχέδια για τους εγκλωβισμένους ιδιοκτήτες ακινήτων, της μεταρρύθμισης του δημοσίου και της τοπικής αυτοδιοίκησης θα πρέπει επίσης να συζητηθούν και να ψηφιστούν το φθινόπωρο.
Όλα αυτά θα τρέχουν παράλληλα με την προετοιμασία των κομμάτων για τις βουλευτικές του Μαΐου, εκτός και αν υπάρξει κατάληξη στο κυπριακό, όπου θα πάμε για δημοψήφισμα. Οι εξελίξεις στο κυπριακό λοιπόν, θα είναι καθοριστικές για την στρατηγική των κομμάτων στο άμεσο μέλλον. Μέχρι την ώρα των ανακοινώσεων, το ορόσημο των κομμάτων θα είναι οι εκλογές. Και εκεί θα ρίξουν και το βάρος των δυνάμεων τους. Στο ενδεχόμενο δημοψηφίσματος η αναπροσαρμογή των σχεδιασμών θα είναι άμεση και αυτόματη. Θα είναι κρίσιμο το διάστημα μέχρι το δημοψήφισμα. Προσωπικά πιστεύω πως όσο περισσότερος χρόνος υπάρξει θα είναι προς όφελος της αποδοχής της λύσης. Θα δοθεί χρόνος για επεξήγηση, από τις βασικές πτυχές της λύσης, τον τρόπο λειτουργίας της ομοσπονδίας, της επεξήγησης της καθημερινότητάς μας μέχρι και τα πιο περίπλοκα, του περιουσιακού, του μηχανισμού επίλυσης διαφορών και της εκτελεστικής εξουσίας. Ο περισσότερος χρόνος πιστεύω επίσης πως θα απογυμνώσει το απορριπτικό μέτωπο. Κάθε μέρα που θα περνά, θα κάνει πιο έωλα τα φοβικά σύνδρομα που θα επιχειρήσουν να προτάξουν.
Σημαντικό όμως είναι να κατανοήσουμε πως είτε με επίλυση είτε χωρίς η αλλαγή στην νοοτροπία και στον τρόπο άσκησης της πολιτικής είναι αναγκαία. Η λειτουργία των κομμάτων σε μια ομόσπονδη Κύπρο, όποια και αν είναι αυτά, όπως και αν τα λένε, θα είναι εντελώς διαφορετική απ΄ ότι είναι σήμερα. Αλλά και η λειτουργία τους με τα σημερινά δεδομένα χρήζει άμεσης αλλαγής.
Για παράδειγμα, όσο και αν τα κόμματα ευαγγελίζονται την αλλαγή, κανείς δεν τους πιστεύει αν δεν αλλάξουν τα πρόσωπα που τα απαρτίζουν. Όσους τόνους μελάνης και να σπαταλήσουμε, διότι περί σπατάλης θα πρόκειται, τίποτα απ΄ αυτά δεν θα γίνει με το υπάρχον πολιτικό προσωπικό. Και κανένα μήνυμα αλλαγής δεν θα περάσει, η κοινωνία είναι πολύ πιο προχωρημένη από τα κόμματα και το κουτόχορτο είναι εκτός διατροφής, αν δεν υπάρξει ουσιαστική, χειροπιαστή και εφαρμοσμένη ανανέωση. Αν τα ψηφοδέλτια των κομμάτων, ανεξαρτήτως αν οι εκλογές θα γίνουν για τη Βουλή των Αντιπροσώπων ή για τις συνιστώσες πολιτείες της ομόσπονδης Κύπρου, κατακλυστούν από το υπάρχον πολιτικό προσωπικό, θα βλέπουμε την τεράστια πλάτη της κοινωνίας.
Είναι η ώρα για τολμηρές αποφάσεις στα κόμματα. Είναι η ώρα για τολμηρά καταστατικά συνέδρια. Αν τελικά ο μόνος τρόπος για απομάκρυνση των υφιστάμενων, είναι οι πρόνοιες των καταστατικών των κομμάτων ας το κάνουμε. Και αυτό είναι ένα δύσκολο και καθοριστικό, μικρό όμως βήμα, μπροστά σε όσα χρειάζεται να γίνουν για να βάλουμε την πολιτική διεργασία σε σωστότερη πορεία. Είναι όμως από τις αλλαγές που αν γίνουν στέλνουν το μήνυμα στην κοινωνία πως εννοούν τα όσα λένε. Αλλαγές με κόστος σε πρόσωπα δεν γίνονται αν δεν τις πιστεύεις.
Δημοσιεύτηκε και στην Καθημερινή της Κυριακής
Γράφει: Δημήτρης Μ. Δημητρίου
Follow me: @dmdemetriou
