«Χαρά λοιπόν. Το κυρίαρχο συναίσθημα από τις προηγούμενες μέρες. Καιρός να καθαρίζουμε. Καιρός να βγάλουν τα σώψυχά τους όλοι όσοι έχουν, να εξομολογηθούν και να κοινωνήσουν όσοι απ’ αυτούς πιστεύουν στον Θεό».
Η θετική πλευρά των όσων έγιναν αυτή τη βδομάδα είναι πως κάναμε ένα γιγάντιο άλμα. Όχι προς τα μπρος, μα ούτε και προς τα πίσω. Όχι προς τα πάνω μα ούτε και προς τα κάτω. Κάναμε ένα γιγάντιο άλμα στην κατεύθυνση της καθαρότητας και της αποκάλυψης αυτών όλων που πρέπει ν’ αποκαλυφθούν. Δεν μπορώ να ξέρω πόσα ακόμα τέτοια γιγάντια άλματα πρέπει να γίνουν μέχρι το τέλος, κανείς δεν ξέρει. Ούτε θα μιλήσω για πάτο, αυτός μάλλον δεν υπάρχει. Στα μάτια μου ο πάτος είναι το πλην άπειρο, το κάτω όριο ενός ολοκληρώματος που πρέπει να λυθεί.
Το μόνο σίγουρο είναι πως πρέπει να σπάσουν όλα τα σπυριά. Και αν η πρακτική είναι αυτή που είδαμε τις προηγούμενες μέρες, ας το κάνουμε έτσι. Ας φτάσουμε στα όριά τους, όλους όσοι γνωρίζουν, ας τους τσιγκλήσουμε βγάζοντας στη φόρα τα δικά τους. Την πρακτική του Ρίκκου Ερωτοκρίτου θα ακολουθήσουν φαντάζομαι, αρκετοί από όσους εμπλέκει ο ίδιος στις καταθέσεις. Αν και πολέμιος της πρακτικής «ξέρω, αλλά δεν τα λέω, σου τα φυλάω μπας και πεις εσύ αυτά που ξέρεις για μένα», ας αποκαλυφθούν έστω και έτσι όλα όσα ξέρουν και δεν λένε. Όλοι, για όλους και για όλα. Όλα στο φως. Όχι για να κάνουμε κουτσομπολιό και να στήσουμε λαϊκά δικαστήρια, αλλά για να τελειώνουμε μια ώρα αρχύτερα με αυτή την ιστορία. Όσο θα αιωρούνται στην ατμόσφαιρα σκάνδαλα, μικρά ή μεγάλα, δωροληψίες και δωροδοκίες, δεκασμοί και κομπίνες, θα παραμένουμε εγκλωβισμένοι σε έναν κυκεώνα χωρίς αρχή και τέλος. Θα κάνουμε ένα βήμα μπρος και τρία πίσω. Θα μας κατατρέχει πάντα η απειλή για νέα σκάνδαλα και νέες αποκαλύψεις και θα παραμένουμε καθηλωμένοι στο βάλτο.
Ίσως τώρα να είναι η ευκαιρία για να παροτρυνθούν όλοι όσοι γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις, να πάνε να τα καταθέσουν. Με καρότο και μαστίγιο, προειδοποιώντας τους πως αν αποκαλυφθεί αργότερα ότι γνώριζαν και δεν το κατέθεσαν θα έχουν επιπτώσεις ενώ αν «καρφώσουν» έγκαιρα θα έχουν ένα κάποιο μετριασμό. Νομικός δεν είμαι, αλλά ο τροχός έχει ανακαλυφθεί. Ας δούμε τι έκαναν άλλες χώρες, ας δούμε τον νόμο Καστανίδη στην Ελλάδα. Ας αποφασίσουμε πως θα τελειώσουμε με αυτό το θέμα μια και καλή για να μπορέσουμε, ως χώρα και ως κράτος, να πάμε παρακάτω.
Κλείνοντας την ταραχώδη βδομάδα που μας πέρασε, να σας πω πως δεν σοκαρίστηκα σε καμία στιγμή. Επιβεβαίωσα για άλλη μια φορά, πως τα τελευταία δύο χρόνια ξεγυμνωνόμαστε από τα πολλά και παχιά ρούχα που φοράγαμε τα τελευταία πενήντα πέντε χρόνια. Όλα τα ρούχα που για τόσα χρόνια στοιβάζαμε, μοιράζαμε και περνούσαμε όλοι καλά. Τώρα που μας τελείωσαν τα καινούργια, και τα παλιά θα πρέπει να τα σκίσουμε για να πάρουμε όλοι, ξεκίνησε ο καβγάς. Και η κάθε λερωμένη φωλιά, ρίχνει τις ακαθαρσίες της στη διπλανή.
Χαρά λοιπόν. Το κυρίαρχο συναίσθημα από τις προηγούμενες μέρες. Καιρός να καθαρίζουμε. Καιρός να βγάλουν τα σώψυχά τους όλοι όσοι έχουν, να εξομολογηθούν και να κοινωνήσουν, όσοι πιστεύουν στον Θεό. Καιρός να τελειώνουμε με όλους όσοι μας κρατούν στον πάτο και ψαχουλεύουν με έναν αόρατο πάτο. Καιρός να κλείσουμε με τις αμαρτίες και να κοιτάξουμε προς τα πάνω, προς τα μπρος. Γιατί, η απόδοση της δικαιοσύνης, με αμεσότητα και αυστηρότητα, είναι το πρώτο που πρέπει να γίνει για να πάρουμε το δρόμο μιας φυσιολογικής χώρας.
Δημοσιεύτηκε και στην Καθημερινή της Κυριακής
Γράφει: Δημήτρης Μ. Δημητρίου
Follow me: @dmdemetriou
