Ταλαιπωρία των ασθενών στα δημόσια νοσηλευτήρια, αιώνια έλλειψη κλινών, απώλεια ιατρικών φακέλων και αναπάντητες κλήσεις ασθενών, είναι κάποια απο τα φαινόμενα που ταλανίζουν εδώ και δεκαετίες τον δημόσιο τομέα της Υγείας στην Κύπρο.
Η οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας έχει ως αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας να προσφεύγουν για νοσηλεία στα κρατικά νοσοκομεία. Το σκηνικό που επικρατεί σήμερα; Τραγικό.
Κάθε γιατρός εξετάζει αριθμό ασθενών που ξεπερνά τα διεθνή επιτρεπτά όρια ασφαλείας. Οι ιατρικοί εξοπλισμοί δεν επιδιορθώνονται έγκαιρα και σχεδόν οι μισοί από τους λειτουργούς υγείας εργάζονται με το καθεστώς του έκτακτου υπαλλήλου. Αυτά είναι μόνο μερικά από τα δεκάδες προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα το σύστημα υγείας για το οποίο δεν δημιουργείται κανένα αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας.
Αντίθετα, αυτό το θoλό και άκρως απογοητευτικό σκηνικό, οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι υπάρχει τεράστια υποβάθμιση της ποιότητας των υπηρεσιών υγείας γεγονός που προκαλεί σαφή παραβίαση των δικαιωμάτων των Κύπριων ασθενών.
Το κράτος «πρόνοιας» και το δικαίωμα του ασθενούς σε ιατρική φροντίδα μοιάζουν πλέον ουτοπία. Η Κύπρος είναι ίσως η μοναδική χώρα στον κόσμο που δεν προσφέρει στους πολίτες της ένα ολοκληρωμένο σχέδιο υγείας για να καλύψει τουλάχιστον τους αδύναμους. Η εφαρμογή του Γενικού Σχεδίου Υγείας (ΓΕΣΥ) δεν πρέπει να αποτελεί επιλογή αλλά μόνη κατεύθυνση.
Η βασικότερη προϋπόθεση για την εισαγωγή του ΓΕΣΥ, είναι η αναδιοργάνωση και μετέπειτα η αυτονόμηση των δημοσίων νοσηλευτηρίων ούτως ώστε να καταστούν τα νοσηλευτήρια οικονομικά βιώσιμα και ανταγωνιστικά.
Το Υπουργείο Υγείας οφείλει άμεσα, να ετοιμάσει αναλυτικό χρονοδιάγραμμα του κάθε σταδίου που απαιτείται για την αναδιοργάνωση και την αυτονόμηση των δημοσίων νοσηλευτηρίων και να ορίσει ομάδα τεχνοκρατών στο Υπουργείο Υγείας, οι οποίοι θα είναι υπεύθυνοι για την εφαρμογή των αναγκαίων μέτρων που απαιτούνται.
Η Ευρώπη του 2016 έχει ανάγκη από κράτη που ξέρουν να σέβονται τους πολίτες τους. Ο τομέας της Υγείας στην Κύπρο δυστυχώς ασθενεί. Αυτοί που παρέχουν τις υπηρεσίες υγείας με μεγάλη απογοήτευση και έλλειψη αντοχής, οδηγούνται σε απεργίες και αυτοί που δέχονται τις υπηρεσίες βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωποι με ελλείψεις φαρμάκων και μερική περίθαλψη.
Η κατάρρευση του τομέα της υγείας είναι πλέον πραγματικότητα και η «θεραπεία» της μοιάζει απαραίτητη προυπόθεση για επιβίωση. Η «θεραπεία» απαιτεί τη «χορήγηση» μεταρρυθμίσεων και την υποβολή και υλοποίηση προτάσεων που στοχεύουν στην πρόσβαση όλων των πολιτών σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας. Περαιτέρω καθυστέρηση θα οδηγήσει σε θάνατο ένα τομέα που είναι ήδη κλινικά νεκρός.
Γράφει: Κωνσταντίνος Χρυσοδόντας
