Στα 42 πέτρινα χρόνια άκαρπων διαπραγματεύσεων και πάγιας τουρκικής αδιαλλαξίας ήπιαμε, πολλές φορές, το πικρό ποτήρι της απογοήτευσης κι από δικά μας λάθη, παραλείψεις και συνεχείς υποχωρήσεις.
Διαρκείς οι συγκρούσεις, οι αλληλοκατηγορίες και οι οξύτατες αντιπαραθέσεις της πολιτικής μας ηγεσίας ακόμη και μέσα στο άτυπο Εθνικό μας Συμβούλιο. Δεν μαθαίνουμε δυστυχώς από τα λάθη μας. Πάμε από το κακό στο χειρότερο. Χάλια το εσωτερικό μας μέτωπο. Αρνητικότατος ο αντίκτυπος στη ψυχολογία του λαού. Τετριμμένες επαναλήψεις κομματικών θέσεων και ιδεοληψιών αναμεταδίδουν και αναπαράγουν εθνική μιζέρια και ωχαδελφισμό. Χάθηκε πια η εμπιστοσύνη του κόσμου σε όλα όσα βλέπει και ακούει.
Καθόλου τυχαία η αυξανόμενη απαξίωση στην πολιτική και τους πολιτικούς αλλά και οι διαρκείς αποτυχίες της πλευράς μας να πείσουν ντόπιους και ξένους για τους χειρισμούς τους στο κυπριακό.
Όταν σε μια συζήτηση τόσο σοβαρή, που αφορά την τροχιοδρόμηση μιας πιο μεθοδικής διαδικασίας μελέτης των εγγράφων για κάθε θεματική των διαπραγματεύσεων, δεν υπάρχει σοβαρότητα, εμπιστοσύνη και κυρίως εμπιστευτικότητα, ο κόσμος εύλογα νοιώθει ότι εμπαίζεται η νοημοσύνη του. Παρακολουθεί ένα νέο θέατρο του παράλογου. Άλλοι ωραιοποιούν και άλλοι δαιμονοποιούν καταστάσεις. Λες και δεν υπάρχει μια μέση οδός της λογικής και του μέτρου, της αντικειμενικής παρουσίασης των όσων συζητήθηκαν χωρίς να φιλτραριστούν μέσα από την κομματική χοάνη των πάγιων θέσεων κάθε κόμματος. Χάσαμε το μέτρο τελικά, σε όλα όσα μας αφορούν. Στο κυπριακό, στην οικονομική κατάσταση στην εσωτερική διακυβέρνηση, στην ίδια τη ζωή μας..
Παρακολουθούμε την τουρκική πλευρά παρά τις έντονες αντιπαραθέσεις κυβέρνησης- αντιπολίτευσης και παρά τα τόσα ανοικτά μέτωπα της Τουρκίας, να επιμένει να χαράσσει την εθνική της στρατηγική για την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας με σαφείς και ξεκάθαρους στόχους, μεθοδικότητα και κυρίως με άκρα μυστικότητα. Τίποτα δεν διαρρέει και όλοι υποτάσσονται ψυχή τε και σώματι στην επιτυχία των στόχων, καταφέρνοντας βήμα προς βήμα, να ροκανίζουν τον χρόνο και να εμπεδώνουν τετελεσμένα.
Αντίθετα, οι δικοί μας πολιτικοί ταγοί αναλίσκουν πολύτιμο χρόνο και φαιά ουσία να αλληλοδιαπληκτίζονται δημόσια, να διαφωνούν με όλους και με όλα, να εκπέμπουν προσωπικές αιχμές και μύδρους προς πολιτικούς αντιπάλους για να φανατίσουν οπαδούς, ως να είμαστε μονίμως σε προεκλογική περίοδο. Με όσα τραγελαφικά και παράδοξα συμβαίνουν, δικαιολογημένα οι πολίτες απογοητεύονται.
Όταν σε μια μικρή ομήγυρη 10-20 ατόμων που αποτελούν το Εθνικό Συμβούλιο, δεν είναι εφικτός ο εντοπισμός του δράστη των διαρροών, τότε δεν έχουμε υπόθεση. Αυτό το έργο το είδαμε πολλές φορές στο παρελθόν. Σε άλλες εποχές, μάλιστα, επιτυχημένα χρησιμοποιήθηκε ο αναγραμματισμός ή αλλαγές λέξεων σε έγγραφα και εύκολα εντοπίστηκαν οι ένοχοι διαρροών. Ας επαναληφθεί η μέθοδος και τώρα. Ας επιδειχθεί επιτέλους η αναγκαία υπευθυνότητα και σοβαρότητα για να μην ξαναζήσουμε τέτοιες τραγελαφικές καταστάσεις που δεν τιμούν κανένα. Είμαστε πεπεισμένοι πως όταν υπάρχει η αναγκαία πολιτική βούληση, υπάρχουν και οι κατάλληλοι τρόποι εντοπισμού των φταιχτών, αν βέβαια δεν εξυπηρετούνται κρυφές ατζέντες ή άλλες σκοπιμότητες.
Ο λαός έχει δικαίωμα στην πλήρη, αντικειμενική και τεκμηριωμένη πληροφόρηση για όλα όσα συμβαίνουν πίσω από κλειστές πόρτες. Γι αυτό καλούμε τους συμμετέχοντες στο Εθνικό Συμβούλιο να τερματίσουν τη συνεχή αλληλοϋπόσκαψη και τις διαρροές που αποδυναμώνουν όλο και περισσότερο την ήδη αδύναμη διαπραγματευτική μας θέση. Να χαράξουν επιτέλους κοινή διεκδικητική στρατηγική. Να βρούν τη μέγιστη δυνατή συναίνεση ώστε να συμπλεύσουν για να διαπραγματευτούν με σθένος τα δίκαια του λαού μας. Να παρέχουν σωστή και αληθινή πληροφόρηση για όσα συμβαίνουν χωρίς κομματικές ή άλλες σκοπιμότητες.
Πατριωτισμός δεν είναι άλλωστε τα μεγάλα και παχειά λόγια. Πατριωτισμός είναι η συνετή διεκδίκηση και διαμόρφωση ενός σωστού πλαισίου λύσης, χωρίς παρεκκλίσεις από το ευρωπαϊκό κεκτημένο που να διασφαλίζει τη φυσική και εθνική μας επιβίωση σε μια λεύτερη Ευρωπαϊκή Κύπρο, χωρίς τουρκικά στρατεύματα και εποίκους. Έχουμε το δικαίωμα στη σωστή ενημέρωση για να είμαστε σε θέση να κρίνουμε που πάμε!
Γράφει: Αντιγόνη Παπαδοπούλου
