Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις κατά τις οποίες, με δημόσιες παρεμβάσεις μου, είχα επισημάνει τους κινδύνους λόγω της συνεχούς απομάκρυνσης των πολιτών από την πολιτική και τους πολιτικούς.
Ως υπέρμαχος της συμμετοχικής δημοκρατίας και της ενεργού πολιτότητας είχα κατ΄ επανάληψη σημειώσει την ανάγκη όπως οι πολίτες διεκδικούν τα δικαιώματά τους και αποφασίζουν οι ίδιοι για το μέλλον τους. Δυστυχώς, όμως, τα μηνύματα της κάλπης της περασμένης Κυριακής ήταν άκρως απογοητευτικά.
Οι Ευρωπαίοι πολίτες, έστειλαν με την αποχή τους από την εκλογική διαδικασία , ένα ηχηρό μήνυμα αφού αυτή προσέγγισε το 57%, όπως και το 2009. Σε αρκετές χώρες μέλη, εξέφρασαν την οργή και την απογοήτευσή τους για τη σημερινή οικονομική κατάσταση, τις κοινωνικές επιπτώσεις της κρίσης, τις μονόπλευρες πολιτικές λιτότητας, τη γραφειοκρατία και την αδιαφάνεια που επικρατεί στη λήψη αποφάσεων στις Βρυξέλλες. Έστειλαν επιπρόσθετα το μήνυμα πως δεν έχουν πεισθεί για τις πρόσφατα ενισχυμένες αρμοδιότητες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου , αλλά και την δυνατότητά του να ανατρέψει κατεστημένα και να χαράξει πολιτική. Ιδιαίτερο προβληματισμό προκαλούν οι περιπτώσεις των πολιτών κάποιων χωρών που πρόσφατα εντάχθηκαν στην ΕΕ, όπως η Σλοβακία και η Τσεχία, όπου οι πολίτες τους δεν δίνουν «ψήφο εμπιστοσύνης» στην Ευρώπη, με ποσοστά αποχής αντίστοιχα 87% και 80%. Αναμενόμενα ήταν βέβαια τα υψηλά ποσοστά αποχής που καταγράφηκαν στη Γαλλία (56%) , Ολλανδία ( 63%), Αγγλία (64%), με δεδομένη την ύπαρξη ισχυρών ευρωσκεπτικιστικών δυνάμεων. Σε ότι αφορά την Αγγλία και τη Γαλλία, τα αποτελέσματα καταγράφουν αφενός την εναντίωση των πολιτών στην ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστευτικών ροών και αφετέρου δε στην ασφυκτική εμμονή των Βρυξελλών για αυστηρή δημοσιονομική προσαρμογή.
Μια πρώτη ανάλυση των εκλογών καταδεικνύει πως η χαμηλή συμμετοχή φαίνεται να ευνόησε σημαντικά τα ευρωσκεπτικιστικά, ξενοφοβικά, εθνικιστικά, ακραία δεξιά κόμματα που καθιερώνονται πλέον σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Δικαιολογημένα τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πρώτα και κύρια, στο Γαλλικό εθνικιστικό κόμμα της Μαρίν Λεπέν αφού αναδείχθηκε πρώτο με 25% , με την ίδια να ζητά λίγη ώρα με την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων, τη διάλυση της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης. Στην Ολλανδία, το ακροδεξιό κόμμα αναδείχθηκε τρίτο σε δύναμη, ενώ ανάλογα ψηλά ποσοστά καταγράφηκαν στα ακροδεξιά κόμματα της Ουγγαρίας, Φιλανδίας και Ελλάδας με τη Χρυσή Αυγή. Είναι σημαντικό να παρακολουθήσουμε τη συμπεριφορά αυτών των πολιτικών δυνάμεων στην πορεία, εντός του Ευρωκοινοβουλίου, παρόλο που στο παρόν στάδιο ο προβληματισμός περιορίζεται σε εθνικό επίπεδο.
Σε ότι αφορά την Κύπρο, η αποχή ήταν και πάλι ο μεγάλος νικητής των Ευρωεκλογών, καθώς έφτασε σε πρωτοφανή για τη χώρα επίπεδα με το 56,03 των πολιτών να μην προσέρχονται στις κάλπες. Πιο ανησυχητική ωστόσο, ήταν η αντίδραση της πολιτικής ηγεσίας μπροστά στην «άρνηση» των ψηφοφόρων να συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία. Για επικοινωνιακούς κυρίως λόγους, όλη η πολιτική ηγεσία δήλωσε πως έλαβε τα μηνύματα της κάλπης και θα τα διαχειριστεί αναλόγως. Στη συνέχεια, ωστόσο, επιδόθηκε και πάλιν σε μια κούρσα εντυπώσεων επικεντρώνοντας τη συζήτηση στις κερδοζημιές που κατέγραψε το κάθε κόμμα. Το γεγονός, ότι ένας στους δύο ψηφοφόρους δεν πήγε να ψηφίσει, δεν αποτελεί απλά ένα θέμα στατιστικής ανάλυσης. Η ουσία είναι πως όσοι προσήλθαν στις κάλπες, αποφάσισαν και γι΄αυτούς που επέλεξαν την αποχή, αφού αυτοί εκφράζουν τελικά, τη λαϊκή ετυμηγορία.
Η μεγαλύτερη ανησυχία που σήμερα καταγράφεται από τους ευρωπαίους πολίτες , είναι ποια πορεία θα ακολουθήσει το τρένο της Ευρώπης με δεδομένο τον αυξημένο ευρωσκεπτικισμό και στο ευρωκοινοβούλιο. Η αποχή από τις κάλπες δεν συνιστά αντίδοτο στην οικονομική κρίση και τις σοβαρές σημερινές προκλήσεις. Το τρένο της ΕΕ, κινδυνεύει να εκτροχιαστεί, αν δεν πρυτανεύσει η κοινή βούληση των ευρωπαίων πολιτικών να ξεπεράσουν εθνικιστικά σύνδρομα, να προβούν σε άμεσες διορθωτικές κινήσεις και επιτέλους να συνεργαστούν για να οικοδομήσουν την ανθρωποκεντρική Ευρώπη των λαών και των αξιών, την καλύτερη κοινωνική Ευρώπη, που όλοι οραματιζόμαστε.
Γράφει: Αντιγόνη Παπαδοπούλου
