Μόλις πρόσφατα, έκθεση του Basel Institute on Governance, κατέταξε την Κύπρο χαμηλά σε ότι αφορά το δείκτη κινδύνου ξεπλύματος χρήματος και χρηματοδότησης της τρομοκρατίας.
Συγκεκριμένα, η Κύπρος κατατάσσεται στις χώρες μέσου κινδύνου ευρισκόμενη στα ίδια επίπεδα με την Ολλανδία, τη Λεττονία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Πολύ πιο ψηλά, στον δείκτη υψηλού κινδύνου, βρίσκονται χώρες όπως η Γερμανία και το Λουξεμβούργο.
Ωστόσο, μόνο η Κύπρος εντελώς απροκάλυπτα και ατεκμηρίωτα, δέχθηκε βαρύτατες κυρώσεις οι οποίες την οδήγησαν στην εξουδετέρωση του τραπεζικού και γενικότερα του οικονομικού συστήματος. Όταν έθεσα τα πορίσματα της σχετικής έκθεσης ενώπιον της Κομισιόν, έλαβα απάντηση από τον αρμόδιο Επίτροπο Όλι Ρεν, η οποία κάθε άλλο παρά ικανοποίησε τα δικά μου ερωτήματα, που είναι πλήρως ταυτισμένα με τα ερωτήματα ολόκληρου του Κυπριακού λαού. «Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν θεωρεί ότι τα μέτρα που λαμβάνονται σε σχέση με την Κύπρο, συνιστούν διπλά μέτρα και σταθμά. Οι περιστάσεις στην Κύπρο ήταν πρωτοφανείς και, κατά συνέπεια, διενεργήθηκαν δύο επικεντρωμένοι έλεγχοι σε συμφωνία με τις κυπριακές αρχές», ανέφερε ο Κοινοτικός Επίτροπος, προσθέτοντας ότι «όπως έχει ήδη αναγνωριστεί ευρέως, επίσης από τις κυπριακές αρχές, η οικονομική κατάσταση στην Κύπρο δεν ήταν βιώσιμη και απαιτείτο η διόρθωσή της…».
Δεν είναι τυχαίες οι δύο αναφορές στις κυπριακές αρχές, αφου τονίζουν ότι με την δική μας ανοχή έγιναν όλα αυτά, παγιώνοντας την άποψη ότι η Κύπρος έσφαλε και πρέπει να πληρώσει. Μάλιστα, αν κρίνω και από τις πρόσφατες τοποθετήσεις που γίνονται στο εσωτερικό μέτωπο, το μνημόνιο αναγνωρίζεται ως εργαλείο που δήθεν όσο πιο πιστά το εφαρμόζουμε, τόσο καλύτερο είναι και το μέλλον μας. Αυτά βεβαίως είναι εντυπώσεις. Αν θέλει κάποιος να δει κατάμματα την πραγματικότητα θα πρέπει σφαιρικά να εξετάσει την κατάσταση. Σημειώνω, επίσης, ότι οι αποφάσεις του Eurogroup δέχθηκαν καταιγιστική κριτική σε επίπεδο Ευρωκοινοβουλίου.
Από δήθεν χώρα υψηλού κινδύνου για ξέπλυμα χρήματος, βρεθήκαμε στα πλοκάμια ενός μνημονίου που μπορεί να χαρακτηριστεί, χωρίς δεύτερη σκέψη, υψηλού κινδύνου αν αναλογιστούμε τις συνέπειες και τις αλυσιδωτές επιπτώσεις. Ο στόχος των άσπονδων φίλων μας, δεν ήταν ούτε η εξυγίανση των οικονομικών της Κύπρου, ούτε η στήριξη του λαού μας. Οι τότε οικονομικές ανάγκες της Κύπρου, θα διαφανεί και στη συνέχεια, δεν δικαιολογούσαν όλο αυτό που συνέβηκε. Για συμφέροντα που εύκολα μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας, η Κύπρος έπρεπε να εξουδετερωθεί ως οικονομικό κέντρο παροχής υπηρεσιών. Οι επίσημες πλέον εκθέσεις αξιόλογων ξένων οίκων καταρρίπτουν τους δήθεν ισχυρισμούς για ξέπλυμα χρήματος και παράνομες δραστηριότητες.
Στο παράλογο παιχνίδι των συγκρουόμενων και διαπλεκόμενων συμφερόντων, δυστυχώς παιζουμε το ρόλο της μπάλας του πινγκ-πονγκ, που κάποιοι κτυπούν ανελέητα. Το ματς, ωστόσο, δεν έχει τελειώσει. Πριν από μια εβδομάδα, στη φθινοπωρινή έκθεσή της η Κομισιόν, εξέφρασε την εκτίμησή της ότι η ανάπτυξη στην Κύπρο θα αρχίσει το 2015. Εντός των επόμενων λίγων ημερών, αυτή η εκτίμηση ανατράπηκε με τον οίκο αξιολόγησης Fitch να τονίζει ότι η σταδιακή οικονομική πρόοδος στην Κύπρο δεν μπορεί να αρχίσει πριν από το 2017. Αυτές και μόνο οι διαφορετικές εκτιμήσεις δείχνουν πως στις πλάτες του Κυπριακού λαού παίζεται ένα παιχνίδι συμφερόντων. Συντελείται μια κοροιδία και η Κύπρος για άλλη μια φορά θυματοποιείται.
Οι αλήθειες, όσο πικρές κι αν είναι, πρέπει να λέγονται. Γιατί μόνο έτσι μπορούμε να αντιληφθούμε τις πραγματικότητες και να σχεδιάσουμε τα επόμενα βήματά μας. Σε μια κοινή υπερκομματική στρατηγική, βάζοντας πάνω απ΄όλα την Κύπρο και την επιβίωσή μας.
Γράφει: Αντιγόνη Παπαδοπούλου
