Την περασμένη Κυριακή, έντυπο γνωστό για την αδυναμία που τρέφει στο ΑΚΕΛ, είχε ως σατιρικό σκίτσο το Γενικό Γραμματέα του Κόμματος να απευθύνεται στην Ολομέλεια της Κ.Ε. και να αποδίδει ευθύνες για το εκλογικό αποτέλεσμα, στους ψηφοφόρους επειδή δεν ψήφισαν το ΑΚΕΛ. Ο στόχος προφανής.
Η ευχή, η προσδοκία και η βεβαιότητα μου είναι η σημερινή Ολομέλεια να σταθεί πολύ πιο πάνω από το επίπεδο της σκέψης και της ανάλυσης αυτού του σκίτσου. Πολύ πιο πάνω από το επίπεδο όσων προσδοκούν ότι οι μετεκλογικές συζητήσεις θα οδηγήσουν σε εσωστρέφεια και θα ρημάξουν το ΑΚΕΛ.
Η σημερινή Ολομέλεια της Κ.Ε. είναι το επιστέγασμα της ελεύθερης συζήτησης που αρχίσαμε μετά τις Βουλευτικές Εκλογές για την εκτίμηση του αποτελέσματος. Συνειδητά, ως ηγεσία του Κόμματος, ακολουθήσαμε την καταστατική πρόνοια που προνοεί ότι σε εξαιρετικές περιπτώσεις η συζήτηση ξεκινά πρώτα από την κομματική βάση. Συζήτηση ελεύθερη και ανεπηρέαστη από τις απόψεις των συλλογικών οργάνων. Θελήσαμε πρώτα να ακούσουμε τα κομματικά μέλη και τις απόψεις τους και έπειτα να συζητήσουμε στην Κεντρική Επιτροπή.
Οι οδηγίες που δόθηκαν στις Επαρχιακές Επιτροπές ήταν να καταγραφούν όλες οι απόψεις που ακούστηκαν στις κομματικές ομάδες και να συνοψιστούν σε έγγραφο, το οποίο να δοθεί στα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής. Ζητήθηκε επίσης από τις Επαρχιακές Επιτροπές να προβούν σε εκτίμηση των αποτελεσμάτων στην Επαρχία τους. Τα δύο αυτά έγγραφα καθώς και τα τρία που συζητήθηκαν και εγκρίθηκαν από το Πολιτικό Γραφείο τα έχετε ενώπιον σας. Το ένα αφορά την Πολιτική Εκτίμηση, το δεύτερο την εκτίμηση για την Οργανωτική δουλειά και το τρίτο για την επικοινωνιακή πολιτική.
Ξεκαθαρίζω από την αρχή ότι ως ηγεσία αναλάβαμε από το βράδυ των εκλογών την ευθύνη για το εκλογικό αποτέλεσμα. Ως Γενικός Γραμματέας, έθεσα τον εαυτό μου στην κρίση και στη διάθεση των συλλογικών οργάνων του Κόμματος. Τα όσα θα πω σήμερα είναι επίσης στην κρίση της Κεντρικής Επιτροπής.
Ο στόχος που συλλογικά θέσαμε ως Κόμμα για τις Βουλευτικές Εκλογές ήταν «να παραμείνει το ΑΚΕΛ πρωταγωνιστική δύναμη στο Κυπριακό πολιτικό σκηνικό». Στη συνέχεια καθορίσαμε το στόχο στο 27%. Γνωρίζαμε από την αρχή ότι τα πράγματα δεν θα ήταν καθόλου εύκολα. Γνωρίζαμε ότι θα δίναμε τη μάχη μέσα σε συνθήκες κρίσης∙ οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής. Το κεφάλαιο, σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, προκειμένου να διατηρήσει την κερδοφορία του επιχειρεί την επιβολή προγραμμάτων λιτότητας, ιδιωτικοποιήσεων, δραματική συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και αποδυνάμωση των δημοκρατικών θεσμών. Η κρίση του συστήματος αναζωπυρώνει εντάσεις και πολέμους, αλλά και τον εθνικισμό, το φασισμό και το ρατσισμό. Επηρεάζει τις συνειδήσεις των λαών. Αυτό ήταν το ευρύτερο πλαίσιο μέσα στο οποίο έπρεπε να δουλέψουμε για τις Βουλευτικές Εκλογές, με τη χώρα μας να διέρχεται μια από τις δυσκολότερες και κρισιμότερες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της. Η οικονομική κρίση και οι συνέπειες της για το λαό μας και τους εργαζόμενους, οι πρωτόγνωρες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που υπάρχουν σήμερα στον τόπο, η απαξίωση αλλά και ο αντιακελισμός που καλλιεργείται εδώ και πολλά χρόνια και με ιδιαίτερη ένταση τα τελευταία πέντε, συνέθεταν το σκηνικό μέσα στο οποίο κληθήκαμε να δώσουμε την πολιτική και εκλογική μάχη. Το Κόμμα μας είχε από το 2011 επισημάνει τη συντηρητική στροφή της Κυπριακής κοινωνίας σε επίπεδο κοινωνικής συνείδησης. Είχε επισημάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης ακραίων ιδεολογημάτων, όπως ο φασισμός. Αυτό έγινε τελικά με την είσοδο του ΕΛΑΜ στη Βουλή.
Έχοντας όλα αυτά υπόψιν επιδιώξαμε να προετοιμαστούμε έγκαιρα για τις εκλογές. Αρχίσαμε νωρίς τη διαδικασία της διαμόρφωσης των ψηφοδελτίων για να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε την προεκλογική δουλειά νωρίτερα από κάθε άλλη φορά. Για το σκοπό αυτό μεταφέραμε και το Τακτικό μας Συνέδριο έξι μήνες νωρίτερα. Στον πολιτικό τομέα οργανώσαμε το Προγραμματικό αλλά και το Τακτικό Συνέδριο όπου συζητήθηκαν τα θέματα που αφορούν το λαό και την κοινωνία. Συζητήσαμε εξαντλητικά τις πολιτικές μας θέσεις και πήραμε αποφάσεις. Στον Οργανωτικό τομέα επιδιώξαμε την καλύτερη λειτουργία του κεντρικού και του κάθε επαρχιακού μηχανισμού καθώς επίσης και το φρεσκάρισμα στις τοπικές οργανώσεις του Κόμματος.
Δυστυχώς, αυτά τα μέτρα δεν είχαν την αντανάκλαση την οποία αναμέναμε πάνω στο εκλογικό αποτέλεσμα. Το 25.67% δεν μπορεί να θεωρείται ικανοποιητικό σε καμία περίπτωση.
Ο Λένιν έλεγε ότι «η στάση ενός πολιτικού κόμματος μπροστά στα λάθη του είναι ένα από τα σπουδαιότερα και ασφαλέστερα κριτήρια για τη σοβαρότητα του Κόμματος και για την εκπλήρωση στην πράξη των υποχρεώσεων του απέναντι στην τάξη του και τις εργαζόμενες μάζες. Να αναγνωρίζει ανοιχτά το λάθος του, να βρίσκει τις αιτίες του, να αναλύει την κατάσταση που το γέννησε, να εξετάζει προσεχτικά τα μέσα της διόρθωσης του λάθους του, αυτό είναι το χαρακτηριστικό του σοβαρού Κόμματος, αυτό θα πει εκπλήρωση των υποχρεώσεων του, αυτό θα πει διαπαιδαγώγηση και μόρφωση της τάξης του και έπειτα της μάζας».
Αυτό πρέπει να βρούμε το θάρρος να κάνουμε με τη σημερινή μας συζήτηση. Να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας, να εντοπίσουμε τις αιτίες που τα γεννούν και να καταλήξουμε στα μέσα που θα τα διορθώσουν. Δίχως υπερβολές, υποκειμενισμό, σκοπιμότητες και υστεροβουλία. Με θάρρος, ειλικρίνεια και αυτοκριτική διάθεση. Είναι μια διαδικασία που μας πονεί όλους γιατί γνοιαζόμαστε για το ΑΚΕΛ, γνοιαζόμαστε για τον τόπο. Όσο όμως πιο ειλικρινά συζητήσουμε, όσο πιο αποτελεσματικά δράσουμε τώρα, τόσο πιο δυναμικά θα επανέλθει το ΑΚΕΛ εκεί που του αξίζει.
Το τελευταίο διάστημα ειπώθηκαν πολλά για τις αιτίες του εκλογικού αποτελέσματος. Οφείλουμε στη σημερινή συζήτηση να βρούμε το θάρρος να βάλουμε το δάχτυλο επί των τύπων των ήλων, πριν να είναι αργά.
Ως ηγεσία του Κόμματος οφείλουμε να κάνουμε ορισμένες παραδοχές.
Μεγάλη αδυναμία επιδείξαμε τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο στην προεκλογική περίοδο, στην παραγωγή πολιτικής. Παρόλες τις προσπάθειες που καταβάλαμε δεν είχαμε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Κάποια από τα βοηθητικά γραφεία του Κόμματος που είναι αρμόδια γι’ αυτό, δεν λειτουργούν καν ή υπολειτουργούν. Άλλα γραφεία συνέρχονται, ετοιμάζουν προτάσεις, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και δράσεις. Δυστυχώς όμως, όλα αυτά δεν γίνονται κτήμα της κοινωνίας. Λίγα είναι τα γραφεία που λειτουργούν όπως θα θέλαμε. Πρόσφατα εγκρίναμε νέο Οργανόγραμμα στο Πολιτικό Γραφείο με την προσδοκία ότι θα μας βοηθήσει να λειτουργήσουμε καλύτερα. Δυστυχώς ακόμη δεν έχουμε απτά αποτελέσματα ούτε και αυτής της προσπάθειας.
Ένα από τα σοβαρότερα πλήγματα που δεχτήκαμε τα τελευταία χρόνια ήταν ο τραυματισμός του ηθικού πλεονεκτήματος που είχαμε ως Αριστερά διαχρονικά. Οι πολιτικοί μας αντίπαλοι ακολούθησαν γραμμή διάβρωσης της ηθικής μας υπόστασης στην κοινωνία, πολύ πριν ανέλθουν στην εξουσία. Οι ψίθυροι και τα υπονοούμενα όσο ακόμα το ΑΚΕΛ ήταν στη διακυβέρνηση του τόπου, για χρηματισμό του τάδε ή του δείνα στελέχους, ακόμα και του ίδιου του Δ. Χριστόφια, έδωσαν τη θέση τους στη σκανδαλολογία, με την άνοδο της Κυβέρνησης Αναστασιάδη- ΔΗΣΥ στην εξουσία. Αξιοποιήθηκαν από όλους υπαρκτά και ανύπαρκτα σκάνδαλα και η υπεροπλία των αντιπάλων μας στον χώρο των Μέσων Ενημέρωσης, προκειμένου να πείσουν ότι το ΑΚΕΛ είναι μια «κλίκα διεφθαρμένων». Ξεκίνησε μια ανελέητη επίθεση ενάντια στο ΑΚΕΛ που σε κάποιες περιπτώσεις έκανε ακόμα και εμάς να αμφιβάλλουμε για τον εαυτό μας. Πρέπει επίσης να ομολογήσουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτή η επίθεση μας αιφνιδίασε και μας βρήκε ανέτοιμους και μουδιασμένους. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι μας έπληξε στα μάτια του λαού και παρόλη την ειλικρινή μας προσπάθεια να αντιμετωπίσουμε και να πατάξουμε τέτοια φαινόμενα, δεν καταφέραμε να πείσουμε ότι η διαφθορά δεν άγγιξε και το ΑΚΕΛ. Η προσπάθεια μας να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας θεωρήθηκε ότι στόχευε στη συγκάλυψη των σκανδάλων και στην άρνηση της αποδοχής της ετυμηγορίας της δικαιοσύνης.
Μεγάλη μερίδα του λαού έχει πλέον την αντίληψη, δικαίως ή αδίκως, ότι δεν μπορούμε να την υπερασπιστούμε˙ ότι δεν έχουμε εναλλακτικές προτάσεις στα τεράστια οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Κόσμος ο οποίος βρέθηκε στην ανεργία, κόσμος που έχει πρόβλημα επιβίωσης και έχει εγκαταλειφθεί από το κράτος, θεωρεί ότι την κρίσιμη στιγμή δεν τον υπερασπιστήκαμε όπως και όσο έπρεπε. Αυτός ο κόσμος, παραδοσιακά προσκείμενος στην Αριστερά, απείχε από τις εκλογές γιατί δεν είδε σε εμάς το αποκούμπι στα προβλήματα του, ούτε την ελπίδα στο μέλλον του.
Επίσης, είναι πλέον προφανές και αυτό φάνηκε και κατά τις συζητήσεις στην προεκλογική εκστρατεία, ότι το κεφάλαιο «διακυβέρνηση Χριστόφια» επηρεάζει αρνητικά τη συνείδηση πολλών. Αυτό και με δική μας ευθύνη. Το Κόμμα μας εκτίμησε σε συνεδρίες της Κεντρικής Επιτροπής και στο Προγραμματικό και Τακτικό Συνέδριο, τη διακυβέρνηση Χριστόφια. Εκτιμήσαμε το πλούσιο και πολυσχιδές έργο που έχει επιτελέσει. Σταθήκαμε επίσης με αυτοκριτικό φακό στα λάθη, τις αδυναμίες και τις παραλείψεις. Δεν καταφέραμε όμως να πείσουμε γι’ αυτές μας τις θέσεις. Ήταν λάθος το ότι δεν δώσαμε στη δημοσιότητα την εκτίμηση μας για τη διακυβέρνηση Χριστόφια. Το ίδιο λάθος ήταν και το γεγονός ότι δεν υπερασπιστήκαμε με σθένος και όλοι, τα θετικά επιτεύγματα της Διακυβέρνησης. Ιδιαίτερα μετά το τραγικό ατύχημα στο Μαρί το Κόμμα μας βίωσε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Προβεβλημένα στελέχη τότε, εξαφανίστηκαν από προσώπου γης, ενώ μέλη ή φίλοι του Κόμματος ασκούσαν ισοπεδωτική, θα έλεγα και ανήθικη κριτική έναντι της Κυβέρνησης Χριστόφια αλλά και του Κόμματος. Αυτή η στάση προκάλεσε μακροπρόθεσμα σοβαρές πληγές στο Κόμμα μας, που είναι προφανές ότι δεν έχουν ακόμα επουλωθεί.
Όλα αυτά δεν μας επέτρεψαν να κερδίσουμε την αντιπαράθεση στο πεδίο των θέσεων και των ιδεών την κρίσιμη στιγμή. Την ώρα της μεγάλης επίθεσης δεν μπορέσαμε να ανατρέψουμε τις εντυπώσεις που επιχειρούσαν να καλλιεργήσουν στην κοινωνία οι πολιτικοί μας αντίπαλοι. Η επίθεση στην κυβέρνηση Δ. Χριστόφια ήταν επίθεση στο ΑΚΕΛ, στην Αριστερά και σε όσα εκπροσωπούσε η πολιτική μας για το Κυπριακό, τους εργαζόμενους και την κοινωνία. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου η ιδεολογία, η ιστορία και η φυσιογνωμία μας δέχτηκαν πρωτόγνωρη επίθεση. Κάποιοι θεώρησαν ότι ήταν μοναδική ευκαιρία να ξεμπερδεύουν μια για πάντα με το ΑΚΕΛ. Αντέξαμε και σταθήκαμε όρθιοι. Δυστυχώς όμως δεν καταφέραμε να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας ως μια γροθιά με αποτέλεσμα να υποστούμε περισσότερη φθορά.
Κατά την προεκλογική εκστρατεία δεν καταφέραμε επίσης να αποκρούσουμε αποτελεσματικά τα περί ΔΗΣΑΚΕΛ. Στα ανυπόστατα περί ΔΗΣΑΚΕΛ και Κυπριακού θα αναφερθώ παρακάτω. Σε αυτό το σημείο θα αναφερθώ μόνο σε ορισμένα θέματα που όντως τελικά μας κόστισαν, εξαιτίας των εντυπώσεων που δημιουργήθηκαν. Αύξηση του εκλογικού μέτρου, υπόθεση FOCUS και υπόθεση ΧΥΤΥ-ΧΥΤΑ, έδωσαν την ευκαιρία σε όλους να μας ταυτίσουν με το ΔΗΣΥ και να καλλιεργήσουν την εντύπωση ότι τα δύο μεγάλα κόμματα είναι το ίδιο, όσο και αν αυτό δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα.
Ενώ γύρω μας διεξαγόταν στην ουσία ένας πόλεμος, πόλεμος ουσίας και εντυπώσεων, αντί να είμαστε όλοι αφοσιωμένοι στη μάχη, δυστυχώς κάποιοι υποψήφιοι επιδίδονταν σε κούρσα επικράτησης. Κάποτε αυτοί που έβαζαν το εγώ πάνω από το εμείς, αυτοί που αγωνίζονταν με νύχια και με δόντια να αναδειχθούν ανεξάρτητα από το αντίτιμο, ήταν οι θλιβερές εξαιρέσεις στο ΑΚΕΛ. Έτσι όπως πάμε σε λίγα χρόνια θα είναι δυστυχώς ο κανόνας. Η μανία ορισμένων να αναδειχθούν σε δημόσιο αξίωμα, πάση θυσία, αποτελεί ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια του Κόμματος. Το χειρότερο όμως είναι ότι μπορεί να ειπώθηκαν και να ακούστηκαν πολλά για προσωπικές προεκλογικές εκστρατείες, αλλά καταγγέλθηκαν ελάχιστα εως καθόλου. Αυτή η κάλυψη, αυτός ο σιωπηλός συμβιβασμός με τέτοια νοσηρά φαινόμενα είναι η χειρότερη υπηρεσία προς το Κόμμα. Όπως χείριστη υπηρεσία είναι και η υπόγεια πολεμική που γίνεται από τον καθένα ξεχωριστά, προκειμένου να επικρατήσει σε βάρος άλλων. Γιατί μας στερεί τη δυνατότητα να απευθυνθούμε πλατιά στην κοινωνία, ωθώντας μας να ερίζουμε πάνω από τη δεξαμενή των παραδοσιακών ψηφοφόρων για ένα σταυρό προτίμησης. Γιατί απογοητεύει αξιόλογους ανθρώπους αντί να τους ενθαρρύνει να στρατευθούν μαζί με το ΑΚΕΛ στην πολιτική μάχη. Άθελα μας ή όχι, με τέτοιες συμπεριφορές ενισχύουμε το σλόγκαν «όλοι είναι το ίδιο».
Αφάνταστα ζήμιωσε το Κόμμα μας και η μείωση της επαφής με τον κόσμο ποσοτικά και ποιοτικά. Η διαστρέβλωση των πολιτικών μας θέσεων από όλα σχεδόν τα ΜΜΕ, που κάνουν το άσπρο μαύρο για να εξυπηρετηθούν οι πολιτικοί μας αντίπαλοι, καθιστούσε ακόμα πιο επιτακτικό το πολιτικό μας καθήκον για επαφή με το λαό. Δυστυχώς αντί να ενταθεί αυτή η επαφή, να είναι συστηματική και ολόχρονη, σε μεγάλο βαθμό ατόνησε ή έγινε αποσπασματική ή ευκαιριακή. Οφείλουμε να παραδεχθούμε επιπλέον ότι δεν είχαμε την παρουσία που έπρεπε στα κοινωνικά κινήματα και στους κοινωνικούς αγώνες∙ εκεί που θα έπρεπε να είμαστε μπροστάρηδες. Αυτή μας η αδυναμία, έδωσε την εντύπωση ότι πλέον η Αριστερά δεν είναι ο κατεξοχήν χώρος των αγώνων, των αλλαγών, της προόδου και των διεκδικήσεων, αλλά του κατεστημένου. Για να μην είμαστε άδικοι με τον εαυτό μας, είναι αλήθεια ότι έγιναν και γίνονται ιδιαίτερες προσπάθειες από τις Επαρχιακές Επιτροπές για την επαφή μας με τον κόσμο. Οι προσπάθειες αυτές όμως έχουν μειονεκτήματα. Πολλοί από εμάς είμαστε κάθε μέρα έξω στο λαό. Τις πλείστες όμως φορές ερχόμαστε σε επαφή με τον ίδιο κόσμο, με τους ίδιους ανθρώπους, στους ίδιους χώρους. Δεν καταφέρνουμε να φτάσουμε παντού. Να καταστήσουμε δέκτη των μηνυμάτων μας ολόκληρη την κοινωνία.
Επιπλέον, παρόλο που ήταν καθολικά αποδεκτό ότι το ψηφοδέλτιο μας ήταν αξιόλογο και σοβαρό εντούτοις δεν καταφέραμε να το πλατύνουμε όσο θα έπρεπε.
Επίσης πρέπει να παραδεχθούμε, ότι δεν συμμετείχαμε όλοι στην προεκλογική δουλειά. Υπάρχουν μέλη της Κεντρικής Επιτροπής που δε συμμετείχαν όπως έπρεπε στην προεκλογική προσπάθεια. Που γενικά δε συμμετέχουν στην κομματική δουλειά, ούτε ως επιθεωρητές, ούτε καν ως τοπικά στελέχη σε επιτελεία. Που σε πηγαδάκια κατηγορούν την ηγεσία του Κόμματος. Υπάρχουν μέλη της Κεντρικής Επιτροπής που μπορεί να λένε πολλά, αλλά κάνουν λίγα. Που αντικρίζουν την ιδιότητα του μέλους της ΚΕ ως αυτό που δεν πρέπει να είναι: το όχημα για να εξυπηρετηθούν προσωπικές φιλοδοξίες. Δυστυχώς το ίδιο ισχύει και για μέλη Επαρχιακών Επιτροπών.
Στο εκλογικό αποτέλεσμα αντικατοπτρίζονται τα μεγάλα προβλήματα και οι αδυναμίες που είχαμε στην οργανωτική μας δουλειά. Προβλήματα και αδυναμίες περισσότερα από κάθε άλλη φορά. Επιδιώξαμε να σχηματίσουμε τα επιτελεία, Κεντρικό, Επαρχιακά και Τοπικά αρκετά νωρίς. Όμως πρέπει να παραδεχτούμε ότι κάποια τοπικά επιτελεία στήθηκαν πολύ αργά, ενώ η συμμετοχή σε αυτά ήταν πενιχρή. Αυτό περιόρισε την επαφή μας με παραδοσιακούς ψηφοφόρους του Κόμματος και μόνο, ενώ μας στέρησε τη δυνατότητα για επαφή με ευρύτερο κόσμο. Σε ότι αφορά την εγγραφή νέων ψηφοφόρων και ψηφοφόρων του εξωτερικού στον εκλογικό κατάλογο, παρόλο που εγγράψαμε τους περισσότερους, δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι με τον τελικό αριθμό. Μπορούσαμε πολύ καλύτερα. Οργανωτικές αδυναμίες παρουσιάσαμε ακόμα και τη μέρα των εκλογών. Σε προηγούμενες αναμετρήσεις η δουλειά που γινόταν αυτή τη μέρα είχε θετική συνέπεια στο εκλογικό αποτέλεσμα. Αυτή τη φορά όμως όχι. Τα οργανωτικά προβλήματα και οι αδυναμίες μας φάνηκαν ακόμα πιο έντονα αυτή τη φορά στα μεγάλα αστικά κέντρα. Ωστόσο δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι συνήθεις αφανείς ήρωες ξελάσπωσαν και αυτή τη φορά το Κόμμα. Η νεολαία, αλλά και εκατοντάδες στελέχη και μέλη μας που εργάστηκαν ακούραστα και με ανιδιοτέλεια και σε αυτές τις εκλογές. Την ολόχρονη δουλειά τους, την αφοσίωση και την ανιδιοτέλεια τους πρέπει να αποδείξουμε ότι τη σεβόμαστε και την τιμούμε με τις αποφάσεις που θα λάβουμε και το θάρρος που θα επιδείξουμε στην αντιμετώπιση των προβλημάτων.
Τελευταίο, αλλά όχι έσχατο άφησα το πολυσυζητημένο θέμα των επικοινωνιακών. Και σε αυτό το θέμα φάνηκε έντονα μια κλασική πλέον παθογένεια του Κόμματος μας. Ενώ στο Τακτικό Συνέδριο εντοπίσαμε σωστά τις αδυναμίες μας στο κεφάλαιο επικοινωνία και πήραμε αποφάσεις, προεκλογικά επαναλάβαμε τις ίδιες. Δεν καταφέραμε να μεταδώσουμε τα πολιτικά μηνύματα με συνέπεια και συνέχεια. Δεν φροντίσαμε να έχουμε ενιαίο πολιτικό λόγο, ενώ υπήρξαν περιπτώσεις όπου υποψήφιοι καθόριζαν δική τους προσέγγιση. Επιπλέον οι θεματικές ενότητες που οργανώσαμε δεν ήταν διακριτές. Επίσης ενώ αποφασίσαμε να ετοιμάσουμε θέσεις για σημαντικά πολιτικά ζητήματα τις οποίες θα παρουσιάζαμε προεκλογικά αυτό δεν έγινε παρά μόνο τις τελευταίες δύο εβδομάδες.
Τέλος δεν μπορώ παρά να αναφερθώ και στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα που επικρατεί σε όλη την Ευρώπη. Την απαξίωση των παραδοσιακών κομμάτων και τη στήριξη σχημάτων με λαϊκίστικες προσεγγίσεις.
Δεν μπορούμε ως ηγεσία του Κόμματος και δεν πρέπει, να κλείσουμε τα μάτια και μπροστά σε συμπεριφορές συγκεκριμένων στελεχών, που έθεσαν τον εαυτό τους μακριά ή ακόμα και απέναντι από το Κόμμα.
Τα τελευταία χρόνια δεν δώσαμε τις μάχες μας ενωμένοι. Αυτό μας κόστισε. Από την πολιτική κρίση που δημιουργήθηκε με την έκρηξη στο Μαρί διαφάνηκε ότι κάποιοι δεν ήταν διατεθειμένοι να τσαλακώσουν την εικόνα τους. Δεν ήθελαν να πέσουν στο καμίνι της αντιπαράθεσης μήπως «κάψουν» τον εαυτό τους. Τότε, όταν κάποιοι από εμάς τολμούσαμε να τους πούμε ότι πρέπει να βγουν μπροστά, να υπερασπιστούν το Κόμμα και τον κόσμο του, έλεγαν περίπου ότι τα ΜΜΕ τους είχαν αποκλείσει και δεν τους προσκαλούσαν. Πώς ήρθαν όλα ανάποδα και σε αυτές τις εκλογές έγιναν ξαφνικά οι εκλεκτοί των ΜΜΕ με καθημερινή παρουσία σε όλα τα κανάλια; Πώς έγινε να εμφανίστηκαν τόσες φορές στην προεκλογική περίοδο, όσες δεν εμφανίστηκαν υποψήφιοι στελέχη της Γραμματείας, μόνο οι ίδιοι μπορούν να το εξηγήσουν. Ενώ πρωταγωνιστούσαν στα κανάλια, δεν βρήκαν ούτε μια λέξη να πουν για να στηρίξουν την προεκλογική προσπάθεια του ΑΚΕΛ.
Υπήρξαν και στελέχη ή μέλη του Κόμματος που βρέθηκαν σε άλλα ψηφοδέλτια. Αυτοί αυτομάτως έθεσαν τον εαυτό τους εκτός Κόμματος. Υπήρξαν και άλλοι που υπηρέτησαν σε ανώτατα Σώματα και στις εκλογές πολέμησαν με σφοδρότητα το Κόμμα. Αυτοί δεν μας αφήνουν επιλογή παρά να συζητήσουμε στα αρμόδια κομματικά όργανα την περίπτωση τους. Για όλα αυτά θα συζητήσουμε και θα αποφασίσουμε τι θα πράξουμε.
Δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να υιοθετήσουμε όσα ανυπόστατα λέχθηκαν και γράφτηκαν όλο αυτό το διάστημα ως αιτίες για το άσχημο εκλογικό αποτέλεσμα.
Προμετωπίδα σε αυτές τις συζητήσεις, το «ΔΗΣΑΚΕΛ» στο Κυπριακό. Δεν είναι η πρώτη φορά που επιστρατεύεται αυτός ο μύθος εναντίον του Κόμματος μας. Σε αυτό συνέργησαν όλα τα πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης. Το κύριο τους επιχείρημα ήταν ότι συνωμοτούμε για να προωθηθεί κακή λύση στο Κυπριακό, κάτω από το τραπέζι. Θα επαναλάβουμε για χιλιοστή φορά. Όλα αυτά είναι φαντασιώσεις και επινοήσεις για εξυπηρέτηση μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Το ΑΚΕΛ είναι Κόμμα πατριωτικό. Θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε τη διαχρονική μας πολιτική στο Κυπριακό, τις διαχρονικές μας θέσεις, θέτοντας πάνω από όλα τα συμφέροντα της Κύπρου και του λαού μας. Δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχθούμε κακή λύση ή λύση που θα διαιωνίζει την κατοχή και θα εξυπηρετεί τα όποια ξένα συμφέροντα.
Για το ΑΚΕΛ είναι προτεραιότητα η απελευθέρωση και επανένωση του τόπου μας. Έχουμε πλήρη επίγνωση των προσπαθειών της Τουρκίας να αφομοιώσει τα κατεχόμενα και να δημιουργήσει τετελεσμένα. Κατανοούμε λοιπόν πόσο σημαντική και επείγουσα είναι η σωστή λύση του Κυπριακού. Γιατί μόνο με την επανένωση και τη λύση θα ζήσει ο λαός μας με ασφάλεια και ειρήνη. Μόνο έτσι θα οικοδομήσουμε συνθήκες προόδου και ευημερίας για το σύνολο του κυπριακού λαού. Όλα αυτά σημαίνουν ότι δίνουμε λευκή επιταγή στον κ. Αναστασιάδη; Κάθε άλλο. Τον προειδοποιήσαμε πολλές φορές και τον προειδοποιούμε ξανά. Αν δε διασφαλίσει τις βασικές αρχές όπως τις διατύπωσε κατ’ επανάληψη το Εθνικό Συμβούλιο, δεν πρέπει να αναμένει τη στήριξη μας. Αν παραβιάσει τα όσα κατ’ επανάληψη είπαμε δημόσια, θα μας βρει απέναντι του. Θα επαναλάβουμε επίσης ότι το ΑΚΕΛ δεν πρόκειται να υποκύψει μπροστά στον όποιο εκβιασμό. Δεν πρόκειται να θέσει τις όποιες εκλογικές σκοπιμότητες πάνω από τα συμφέροντα της Κύπρου. Αυτό ας το βάλουν καλά όλοι στο μυαλό τους.
Λέχτηκε και γράφτηκε ότι «στο ΑΚΕΛ λειτουργούν με αλαζονεία και αυταρχισμό», «έχουν φοβικά σύνδρομα», δεν συζητούν ανοικτά. Προκαλώ να μου πουν ποιό θέμα τέθηκε ενώπιον του Κόμματος και δεν συζητήθηκε, από αυτά που βλέπω και διαβάζω να επικαλούνται ορισμένοι. Οι θέσεις μας στο Κυπριακό ή σε άλλα πολιτικά ζητήματα; Το θέμα της εκλογής του Γενικού Γραμματέα, των μελών της Κεντρικής Επιτροπής, των διαδικασιών στις Κομματικές Ομάδες, των διαδικασιών για τις εκλογικές αναμετρήσεις κομματικές και πολιτειακές; Είμαστε κάθε φορά ανοικτοί και έτοιμοι να δεχτούμε προτάσεις και εισηγήσεις για όλο το φάσμα της κομματικής ζωής, όλες τις πολιτικές θέσεις και τις λειτουργίες της. Είναι όμως ζημιογόνο, αντιπαραγωγικό και εντελώς έξω από τον τρόπο λειτουργίας του Κόμματος μας να επανερχόμαστε στα ίδια και στα ίδια. Ελευθερία στις συζητήσεις και ενότητα στη δράση. Αυτοί είναι οι δύο πυλώνες του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Δυστυχώς υπάρχουν αρκετοί που σταματούν στο πρώτο και ξεχνούν το δεύτερο, όπως υπάρχουν και αυτοί βέβαια που απαιτούν το δεύτερο δίχως να διασφαλίζουν το πρώτο. Αυτά τα φαινόμενα είναι απαράδεκτα για Κόμματα όπως το ΑΚΕΛ. Γιατί αυτές οι αρχές είναι οι πηγές της δύναμης μας εδώ και εννιά δεκαετίες.
Λέχτηκε και γράφτηκε ότι το αποτέλεσμα των Βουλευτικών Εκλογών οφείλεται στην απουσία άλλοτε ηγετικών και προβεβλημένων στελεχών από τα μέσα ενημέρωσης και την προεκλογική εκστρατεία. Ας είμαστε ειλικρινείς. Αυτοί για τους οποίους γίνεται λόγος ήταν σχεδόν καθημερινά στα κανάλια απλώς δεν έκαναν προεκλογική εκστρατεία για το ΑΚΕΛ. Έκαναν αναλύσεις για την πολιτική κατάσταση γενικώς, συζητούσαν για τις εκλογές αφηρημένα, δίχως να υπερασπίζονται ούτε καν να αναφέρουν τις πολιτικές θέσεις του ΑΚΕΛ. Λέχτηκε επίσης ότι η κατάσταση στο ποδοσφαιρικό σωματείο «Ομόνοια» επηρέασε το εκλογικό αποτέλεσμα. Η αποπολιτικοποίηση, ιδιαίτερα της νεολαίας και η γενικότερη απαξίωση, σίγουρα διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στο να διασυνδεθούν το ΑΚΕΛ, η Ομόνοια και οι Βουλευτικές Εκλογές. Αυτό είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα όμως. Υπόλογο για ό, τι συμβαίνει στην Ομόνοια δεν είναι το ΑΚΕΛ, αλλά το διοικητικό συμβούλιο της Ομάδας, το οποίο θα πρέπει να βρει τρόπο να ενώσει τους αγνούς φιλάθλους του Σωματείου. Από εκεί και πέρα, εμείς πρέπει να επικεντρωθούμε στη δική μας αδυναμία να πείσουμε κόσμο της Αριστεράς ότι η ψήφος στο ΑΚΕΛ άξιζε τον κόπο ως ενίσχυση ενός μετώπου για την αντίσταση στις αντιλαϊκές πολιτικές και την προοπτική του τόπου και όχι η μη ψήφος ως όπλο σε μια αντιπαράθεση άγονη και αχρείαστη.
Ειπώθηκε επίσης ότι «στο ΑΚΕΛ είναι ανίκανοι και ανεπαρκείς, πρέπει να φύγουν». Αυτοί οι αφορισμοί ίσως ωφελήσουν τους πολιτικούς μας αντίπαλους, όμως το ΑΚΕΛ δεν πρόκειται να το βοηθήσουν καθόλου. Έγιναν πολλά σε πολλούς τομείς. Υπήρξε ανανέωση σε ολόκληρη την ηγεσία. Εξάλλου η ανανέωση δεν σταματά ποτέ. Έχουμε στο δυναμικό μας πολλά νεαρά και ικανά στελέχη, έχουμε χρυσό απόθεμα στη νεολαία. Το θέμα είναι να τολμήσουμε να μιλήσουμε ειλικρινά για το τι πήγε λάθος δίχως να κρύβουμε ο καθένας, με πρώτο το Γενικό Γραμματέα, την ατομική του πίσω από τη συλλογική ευθύνη, αλλά και να βρούμε τη δύναμη να χαράξουμε τα επόμενα βήματα.
Για να γίνουν όλα αυτά πρέπει πρώτα και κύρια να συμφωνήσουμε στο ποιο είναι το Κόμμα που θέλουμε. Θέλουμε ένα ΑΚΕΛ ταξικά και ιδεολογικά προσανατολισμένο, συνεπές και στην πρώτη γραμμή των αγώνων υπέρ των εργαζομένων και των χαμηλότερων στρωμάτων. Ένα Κόμμα συνεπές με τις διαχρονικές του θέσεις και την πολιτική του για την Κύπρο, το λαό, τους εργαζόμενους, τον άνθρωπο. Ένα Κόμμα με ένδοξο, πλούσιο, αγωνιστικό παρελθόν που η όλη του δράση να αποδεικνύει ότι η Ιστορία είναι μπροστά του, ότι οι θέσεις του είναι κάθε φορά το μέλλον. Θέλουμε ένα Κόμμα ενωμένο και ισχυρό πολιτικά, οργανωτικά και ιδεολογικά. Θέλουμε ένα Κόμμα με ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση για τα μικρά και μεγάλα θέματα που απασχολούν τον τόπο αλλά και με συνεπή παρουσία έξω από τη Βουλή, όπου δίνονται αγώνες για τα πολιτικά, εργασιακά, κοινωνικά και ανθρώπινα δικαιώματα. Θέλουμε ένα ισχυρό Κόμμα, ένα δυνατό Λαϊκό Κίνημα που να μπορεί να σταθεί επικεφαλής των πολιτικών και κοινωνικών αγώνων που έρχονται, με την ίδια συνέπεια, την ίδια σοβαρότητα και την ίδια αξιοπιστία που το χαρακτηρίζουν. Θέλουμε ένα Κόμμα που να είναι η άλλη φωνή, η δυνατή φωνή όλων των Κυπρίων, μια δυνατή φωνή που να διεκδικεί για όλους την επανένωση, την ειρήνη, την πρόοδο και την ευημερία.
Χρειάζεται σκληρή δουλειά για να πάει ξανά το ΑΚΕΛ εκεί που του αξίζει. Εμείς ως ηγεσία του Κόμματος καλούμαστε να σηκώσουμε πρώτοι το βάρος της προσπάθειας. Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να κοιταχτούμε στον καθρέφτη. Εδώ και λίγα χρόνια ομφαλοσκοπούμε. Είτε εξαιτίας των δικών μας λαθών και αδυναμιών, είτε εξαιτίας της κάθε τρικλοποδιάς που μας βάζουν οι πολιτικοί μας αντίπαλοι. Εν τω μεταξύ όμως, εκεί έξω ο πλούτος ανακατανέμεται σε βάρος του λαού, η επίθεση εναντίον των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων είναι ολομέτωπη, το κυπριακό βρίσκεται σε κρίσιμη περίοδο. Άρα φτάνει πια η εσωστρέφεια, οι αντιπαραγωγικές και αχρείαστες συζητήσεις. Φτάνει η ηττοπάθεια, η μοιρολατρία και η αδράνεια. Δεν μας ταιριάζουν. Δεν ταιριάζουν στον κόσμο της Αριστεράς. Ο τόπος και ο λαός μας έχουν ανάγκη από ισχυρό ΑΚΕΛ. Ένα ισχυρό, μαζικό και συλλογικό ΑΚΕΛ. Απαλλαγμένο από τη μάστιγα του παραγοντισμού. Σας κοιτάζω κατάματα την ώρα που το λέω: το πρόβλημα αρχίζει από αυτή εδώ την αίθουσα. Εμείς ως ηγεσία του Κόμματος μπορούμε και πρέπει να γίνουμε το παράδειγμα. Πρέπει να το κάνουμε πριν να είναι αργά. Να πάρουμε αποφάσεις που θα βάζουν τέρμα σε απαράδεκτες συμπεριφορές, ξεκινώντας ο καθένας από τον εαυτό μας.
Πρέπει να δώσουμε ώθηση στην παραγωγή πολιτικής. Να ενισχύσουμε τις προτάσεις που έχουμε και να διαμορφώσουμε καινούριες προτάσεις και θέσεις για τα μεγάλα ζητήματα του τόπου και τα προβλήματα που απασχολούν το λαό. Χρειάζεται να νιώσει ο λαός ότι είμαστε δίπλα του. Ότι αγωνιζόμαστε μαζί του, ότι ο στόχος μας δεν είναι η ψήφος του μια φορά κάθε πέντε χρόνια, αλλά η εμπιστοσύνη του στις θέσεις μας και στην πολιτική μας. Χρειάζεται να επιμείνουμε στις θέσεις αρχών στα σημαντικά θέματα αλλά και να κάνουμε πιο διακριτές τις διαφωνίες μας με το ΔΗΣΥ, τις οποίες να εξηγούμε τεκμηριωμένα. Να απαντούμε με αποφασιστικότητα και επιχειρήματα σε όλες τις επιθέσεις από όποιο κόμμα και αν προέρχονται. Μπορεί για κάποιους ο Χριστός να ήταν ο πρώτος κομμουνιστής, όμως εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να γυρίσουμε και το άλλο μάγουλο. Αυτό ας το κατανοήσουν όλοι.
Όπως θα πρέπει να κατανοήσουμε, πρώτα όλοι εμείς και έπειτα η υπόλοιπη κοινωνία, ότι δε νοείται ΑΚΕΛιστής όποιος εμπλέκεται σε παράνομες ή παράτυπες δραστηριότητες και δοσοληψίες. Φύσει και θέσει, πρέπει να είμαστε απέναντι από τέτοια φαινόμενα. Αμείλικτοί πολέμιοι και διώκτες, ξεκινώντας από το σπίτι μας. Πρέπει να τελειώνουμε μια και καλή και με τη μεγαλύτερη δυνατή διαφάνεια με τέτοια φαινόμενα που μας πλήγωσαν, μας ταλαιπώρησαν και μας κόστισαν πολύ. Η πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής στην πολιτική και στην κοινωνία γενικότερα πρέπει να είναι πρώτα και κύρια δική μας υπόθεση, υπόθεση του ΑΚΕΛ.
Σε οργανωτικό επίπεδο πρέπει να κοιτάξουμε κατάματα τις αδυναμίες και τα προβλήματα. Να πλατύνουμε τη δράση μας με καινοτόμους τρόπους, να υλοποιήσουμε τις συνεδριακές αποφάσεις, να ανανεώσουμε την κομματική βάση. Να μην φοβηθούμε την ανανέωση, αντιθέτως να την τολμήσουμε και αυτή θα μας αποζημιώσει, όπως μας αποζημίωσε τόσες φορές στο παρελθόν. Να ενισχύσουμε την παρέμβαση των Οργανώσεων του Λαϊκού Κινήματος μέσα στην κοινωνία. Να δώσουμε έμφαση και να ρίξουμε οργανωτικό βάρος στη δουλειά μας ανάμεσα στη νέα γενιά και στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Η αλήθεια είναι ότι η νεολαία μάς γυρνά την πλάτη και οι εργαζόμενοι παίρνουν λίγη-λίγη πίσω την εμπιστοσύνη με την οποία μας περιέβαλλαν για δεκαετίες ολόκληρες. Αυτό πρέπει να μας κτυπά καμπανάκι.
Χρειάζεται να ξανασχοληθούμε με το ρόλο των καθοδηγητικών σωμάτων και των μελών τους. Την ίδια τη στελέχωση τους και την ποιότητα των στελεχών. Να δούμε προσεκτικά το θέμα των ΚΟΒ. Αυτό το συζητήσαμε και στο 22Ο Συνέδριο. Τονίσαμε ότι οι Ομάδες Βάσης πρέπει να είναι οι πρωταγωνιστές: με πρωτοβουλίες για την προώθηση και επίλυση τοπικών προβλημάτων, συμβάλλοντας στη λειτουργία του τοπικού συλλόγου, στην ανάπτυξη δραστηριοτήτων της νεολαίας, στην ανάδειξη κοινωνικών, πολιτιστικών, περιβαλλοντικών και οικολογικών ζητημάτων. Για να γίνουν όλα αυτά υπάρχει μια προϋπόθεση: να γίνουν οι Συνεδρίες των ΚΟΒ ελκυστικές για τα μέλη. Να καταστήσουμε στην πράξη τα μέλη του Κόμματος κοινωνούς. Να τους δώσουμε ρόλο, αλλά και λόγο στη λήψη της απόφασης. Με αυτό τον τρόπο αποκτά νόημα αλλά και περιεχόμενο η δράση και η συμμετοχή τού μέλους του Κόμματος.
Οφείλω ταυτόχρονα να τονίσω ότι η πολιτική και ιδεολογική ενότητα του ΑΚΕΛ είναι από τα μεγαλύτερα του όπλα. Είναι όμως όπλο άσφαιρο αν δεν θεωρείται δεδομένη η προστασία του διαλόγου και της αντίθετης άποψης. Η δημοκρατία μέσα στο Κόμμα υπάρχει και πρέπει να την δυναμώνουμε συνεχώς. Να ξέρουμε όμως ότι δεν θα πείσουμε την κοινωνία ότι είμαστε το πιο δημοκρατικό Κόμμα με τα λόγια, αλλά με τις πράξεις. Με την καθημερινή μας λειτουργία. Με συγκεκριμένες αποφάσεις και με διαφάνεια.
Θα πρέπει να μας προβληματίσει το ενδεχόμενο να συζητήσουμε γι’ αυτά τα θέματα είτε σε Συνδιάσκεψη, είτε σε ειδικές ημερίδες. Η επιμόρφωση των στελεχών μας και σε αυτά τα θέματα είναι απαραίτητη.
Μέσα από την πιο πάνω διαδικασία αλλά και την ενίσχυση της επαφής μας με τον κόσμο, πρέπει να καταφέρουμε να τον φέρουμε ξανά μαζί μας στους κοινούς πολιτικούς ή ιδεολογικούς στόχους που μας ενώνουν. Κόσμο που μπορεί να μην είναι κομματικοποιημένος, αλλά είναι πολιτικοποιημένος. Κόσμο που αποστασιοποιήθηκε από το ΑΚΕΛ για διάφορους λόγους.
Να καταφέρουμε να σταθούμε ξανά στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών κινημάτων. Εκεί όπου μεγάλες κοινωνικές ομάδες διεκδικούν. Να τους αποδείξουμε ότι εμείς μπορούμε να είμαστε δύναμη για τη δύναμη τους.
Ταυτόχρονα η πολιτική μας δράση πρέπει να ενταθεί περισσότερο. Οι βουλευτές μας δεν εκλέγηκαν για να κλείνονται μέσα στα γραφεία τους ή να εμφανίζονται μόνο στις Ολομέλειες της Βουλής. Εκλέγηκαν για να είναι καθημερινά μέσα στο λαό, μέσα στις μάζες και να παλεύουν γι’ αυτές. Γίνεται πολλή δουλειά σε αυτόν τον τομέα, αλλά χρειάζεται να την εντείνουμε περισσότερο. Εξίσου σημαντικό είναι αυτή η δουλειά, αυτή η επικοινωνία να γίνεται με συνέπεια και σεβασμό. Δεν αναφέρομαι μόνο στους βουλευτές, αλλά σε όλα τα στελέχη του Κινήματος και των μηχανισμών. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. Από αυτούς που απαντούν τα τηλέφωνα μέχρι αυτούς που εκπροσωπούν το Κόμμα στα μέσα ενημέρωσης: ούτε ίχνος αλαζονείας, ούτε σημάδι έπαρσης. Μόνο συνέπεια, σεβασμός και σοβαρότητα έναντι όλων. Και του κόσμου του ΑΚΕΛ και της κοινωνίας γενικότερα. Και των πολιτικών μας φίλων και των πολιτικών μας αντιπάλων.
Τέλος, πρέπει να κατεβούμε στο γήπεδο σε ένα από τους πιο άνισους αγώνες: στα επικοινωνιακά. Οι πολιτικοί μας αντίπαλοι έχουν τη δυνατότητα παρέμβασης στα πλείστα ΜΜΕ. Έχουν απίστευτη ευκολία και δύναμη να επιβάλουν τις απόψεις τους, να διαμορφώνουν κοινή γνώμη, να σαρώνουν με τα δικά τους μηνύματα κάθε αντίθετη φωνή. Αν όμως εμείς αναβαθμίσουμε την επικοινωνιακή μας πολιτική, αν αξιοποιήσουμε τη βοήθεια επαγγελματιών μπορούμε να κάνουμε άλματα στον τομέα της επικοινωνίας. Αυτό γιατί έχουμε την ουσία πάνω στην οποία μπορούμε να χτίσουμε την επικοινωνία. Έχουμε τις ορθές θέσεις και ως εκ τούτου το ορθό επιχείρημα. Ας μην ξεχνάμε ότι παρόλες τις αδυναμίες μας στην προεκλογική εκστρατεία πρωτοστατήσαμε στην κατεδάφιση του μύθου του success story. Πείσαμε για πολλά ζητήματα της εσωτερικής διακυβέρνησης ενώ πιστωθήκαμε για τη σοβαρότητα και την υπευθυνότητα που μας διακρίνει στις τοποθετήσεις μας.
Δεν θα καταχραστώ άλλο το χρόνο του Σώματος. Θα πω μόνο κάτι τελευταίο. Το βράδυ των εκλογών μετά το αποτέλεσμα ήρθε ένα μήνυμα στο γραφείο από έναν άνθρωπο που παρακολουθούσε τα αποτελέσματα από την άλλη πλευρά της γης, την Αμερική όπου μετανάστευσε. Το μήνυμα έλεγε ότι το αποτέλεσμα πρέπει να αναλυθεί ψύχραιμα, όμως σε κάθε περίπτωση μόνο το ΑΚΕΛ, μόνο η δύναμη της Αριστεράς έχει προοπτική και δυναμική σε αυτόν τον τόπο. Αυτό είναι αλήθεια. Όχι γιατί έχουμε μεταφυσικές δυνάμεις. Αλλά γιατί με τα καλά και τα κακά μας, με τα σωστά και τα λάθη μας, με τις αδυναμίες και τις ελλείψεις μας, τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα μας είμαστε και παραμένουμε η κύρια δύναμη που μπορεί να κινητοποιήσει το λαό, που μπορεί να σταθεί μπροστά, σοβαρή, συνεπής και ισχυρή. Να δώσει μάχες για τον τόπο, για τους εργαζόμενους και για το μέλλον. Είμαστε και παραμένουμε η κύρια δύναμη που θέλει και μπορεί να υπερασπιστεί τον τόπο και το λαό, το όραμα και την προοπτική. Είμαστε η κύρια δύναμη που μπορεί να χτίσει το μέλλον για την Κύπρο και την Κύπρο του μέλλοντος.
Γράφει: Άντρος Κυπριανού
