Ο εύκολος τρόπος ζωής που επιδιώκουμε να έχουμε, μας οδηγεί στην καταστροφή του περιβάλλοντος με μαθηματική ακρίβεια.
Στις μέρες μας, στεριά και θάλασσα, έχουν κατακλυσθεί από πλαστικά απορρίμματα και σκουπίδια λόγω της ανθρώπινης ασυνειδησίας. Οι ωκεανοί κατάντησαν ο «σκουπιδοτενεκές» της ανθρωπότητας, ενώ οι ανοικτοί χώροι, κοίτες ποταμών και λαγκάδια πνίγονται από σκουπίδια.
Τεράστιο πρόβλημα δημιουργείται λόγω της έλλειψης χώρων απόρριψης αδρανών υλικών και πράσινων σημείων. Η ανεξέλεγκτη τοποθέτηση πλαστικών σακουλών στις χωματερές, τις οδηγεί με τη βοήθεια του αέρα προς τους ποταμούς και τις θάλασσες με αποτέλεσμα να παρατηρείται εκτεταμένη οικολογική καταστροφή. Αρκετά θαλασσοπούλια αντί να χτίζουν τις φωλιές τους με φύκια, τις φτιάχνουν με πλαστικές σακούλες ή σχισμένα δίκτυα ψαρέματος οδηγώντας τα σε αργό θάνατο. Το ίδιο ισχύει και για άλλα θαλάσσια είδη και θαλάσσιους οργανισμούς που απειλούνται από την κατάποση πλαστικών απορριμμάτων. Τα πτηνά, τα ψάρια, τα δελφίνια, οι φώκιες και οι χελώνες μπερδεύουν τα σκουπίδια με διάφορους οργανισμούς που αποτελούν τη βασική πηγή τροφής τους, έχοντας έτσι τραγικές συνέπειες για την υγεία και τη διαβίωσή τους.
Η Βόρεια, η Καραϊβική και η Μεσόγειος Θάλασσα έχουν επιβαρυνθεί σε αρκετό βαθμό με πλαστικό, το οποίο καταλήγει στον βυθό, στην άμμο και εισέρχεται στην τροφική αλυσίδα μέσω των οργανισμών που τα καταναλώνουν με αποτέλεσμα βλαβερές ουσίες να φτάνουν στο πιάτο μας. Αρκετά πλοία αφήνουν σκουπίδια και κυρίως πλαστικά απορρίμματα στη θάλασσα αντί να τα μεταφέρουν στη στεριά για τη σωστή διαχείρισή τους. Τα απομεινάρια από τα κατακερματισμένα πλαστικά μεταφέρονται με τον αέρα και τα υπόγεια ρεύματα στην παραλία και αναμειγνύονται με την άμμο, υπό τη μορφή μικροσκοπικών πολύχρωμων σωματιδίων.
Η οικολογική καταστροφή που παρατηρείται σήμερα οφείλεται στην υπερκατανάλωση πλαστικού που άρχισε να καταλαμβάνει τον πλανήτη. Το ξύλο, το γυαλί, το δέρμα και το μέταλλο έχουν αντικατασταθεί από το πλαστικό λόγω της μεγαλύτερης διάρκειας ζωής του. Στις αναπτυγμένες χώρες παρατηρείται μαζική παραγωγή φθηνών, αναλώσιμων προϊόντων και ταυτόχρονα κατάχρησή τους. Το πλαστικό κακής ποιότητας αποστέλλεται στις αναπτυσσόμενες χώρες ή καταλήγει σε πρόχειρες χωματερές. Ένα μεγάλο ποσοστό των σκουπιδιών που καταλήγει στους χώρους υγειονομικής ταφής υπολειμμάτων, στις χωματερές και στην ύπαιθρο αποτελείται από πλαστικές σακούλες. Η μεγαλύτερη μάζα σκουπιδιών που καλούνται οι τοπικές αρχές να καθαρίζουν από τους δρόμους, τις παραλίες και τα ανοικτά οικόπεδα αποτελείται κυρίως από ανακυκλώσιμα υλικά. Έρευνα της γερμανικής εφημερίδας dieZeit, απέδειξε ότι μια πλαστική τσάντα κολυμπά από 10 – 20 χρόνια, ενώ ένα πλαστικό μπουκάλι χρειάζεται μέχρι και 400 χρόνια στο νερό για να διαλυθεί.
Η αλόγιστη κατανάλωση της πλαστικής σακούλας έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των στερεών αποβλήτων που καταλήγουν στα δάση, στα βουνά, στις φυτείες και στους ποταμούς. Σε μια τουριστική χώρα όπως η Κύπρος θα πρέπει να περιοριστεί η μόλυνση των παραλιών από τις πλαστικές σακούλες αφού αυτές επηρεάζουν την τουριστική αξία των παράκτιων περιοχών και υποβαθμίζουν το Φυσικό Τοπίο. Θα πρέπει να τολμήσουμε να αντικαταστήσουμε τις πλαστικές σακούλες με πάνινες που πλένονται και επαναχρησιμοποιούνται ή με χάρτινες που ανακυκλώνονται. Η χρήση βιοδιασπώμενων σακουλών αποτελεί επίσης ένα μέτρο μείωσης των αποβλήτων. Στο βαθμό όπου δεν είναι δυνατή η πλήρης κατάργηση της πλαστικής σακούλας, η συνετή χρήση της είναι ένα αποτελεσματικό μέτρο για αποφυγή της κατάχρησης.
Η σημερινή καταναλωτική κοινωνία απειλεί το φυσικό περιβάλλον και τα θαλάσσια οικοσυστήματα. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μεγαλύτερη ευαισθησία και περιβαλλοντική συνείδηση. Η προστασία του Περιβάλλοντος και η διαφύλαξη των Φυσικών Πόρων αποτελούν δείκτες μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής κοινωνίας. Η Κύπρος ως ευρωπαϊκό κράτος θα πρέπει να εναρμονιστεί με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για μείωση της χρήσης πλαστικής σακούλας στις 90 κατά άτομο ετησίως μέχρι το 2019 και στις 40 μέχρι το 2025. Χρέος μας είναι να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές τη Γη απαλλαγμένη από τα δικά μας λάθη.
Γράφει: Άντρος Γ. Καραγιάννης
Δήμαρχος Δερύνειας
