Aνάμεσα στα πολλά ανησυχητικά που ακούμε και βλέπουμε γύρω μας, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε, όσο κι αν το προσπαθήσουμε, τα διάφορα επικοινωνιακά τερτίπια όσον αφορά τις διεξαγόμενες συνομιλίες στο Κυπριακό.
Μέχρι κι ο Καβάφης έχει επιστρατευτεί, αλλά και ο Ιππόλυτος, ο Σίσσυφος , οι μέλισσες του Ονήσιλου …διαστρεβλωμένοι μάλιστα και εντέχνως προσαρμοσμένοι, ώστε να εξωραϊστεί ακόμη περισσότερο το «καλό κλίμα».
Κύριος οίδε, ποίοι άλλοι αρχαίοι και νεότεροι επιφανείς (και όχι μόνο!) θα επιστρατευτούν ακόμη. Ωστόσο οι εκκλήσεις για επίδειξη πολιτικής βούλησης για λύση, θα πρέπει να απευθύνονται στην Τουρκία. Αυτή πρέπει να ξεπεράσει «Συμπληγάδες» ώστε να συτμηθεί ο χρόνος της δοκιμασίας Ε/κ και Τ/κ και να «γίνει το ταξίδι προς την Ιθάκη συντομότερον»!... Την Τουρκία πρέπει να πείσει ο Ακκιντζί ώστε να αλλάξει στάση στο περιουσιακό, στο εδαφικό, στο θέμα των εγγυητών, της ιθαγένειας , των μεταβατικών περιόδων, στο περιεχόμενο της λύσης, στην εμμονή της για παρθενογένεση μιας νέας συνομοσποδίας δύο κρατών... Δύσκολα τετραγωνίζεται ο κύκλος.
Ίσως η παθητική αποδοχή του πρωτοφανούς και απαράδεκτου κουρέματος καταθέσεων τον Μάρτη του 2013, να έδωσε την εντύπωση πως οι ελληνοκύπριοι είμαστε αφελή πειραματόζωα. Ίσως να έδωσε το μήνυμα πως ένα παρόμοιο ανοσιούργημα και κούρεμα αρχών μπορεί να γίνει και στο κυπριακό, ώστε να εξευρεθεί μια κάποια λύση, λόγω και της σημερινής δεινής οικονομικής κρίσης που αδυνατίζει την ελληνοκυπριακή διαπραγματευτική θέση.
Για χρόνια ανεχθήκαμε άσπονδους εχθρούς και φίλους να μας υποτιμούν. Με τη συνέργεια και κάποιων λανθασμένων χειρισμών σε Κύπρο και Ελλάδα συντελέστηκε μια «αυτοματαίωση του κυπριακού ελληνισμού». Εκφυλίστηκαν σταδιακά οι αγώνες μας για Λευτεριά, αυτοδιάθεση και Ένωση με την Ελλάδα. Μετατράπηκαν σε στείρες συνομιλίες συνεχών υποχωρήσεων της πλευράς μας, σε σικέ αγώνες, με μόνιμη επωδό τη μόνιμη μετατόπιση των δικών μας κόκκινων γραμμών. Σ΄αντίθεση με τις σταθερές μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις της τουρκικής στρατηγικής για αποαναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και βαθμιαία αναβάθμιση του ψευδοκράτους, εμείς δεν προτάξαμε μια σταθερή πανεθνική στρατηγική.
Καθόλου τυχαίες οι σημερινές νουθεσίες Ευρωπαίων, Αμερικανών, Άγγλων και άλλων διαμεσολαβητών, που μας προτρέπουν να ξεπεράσουμε τα «ψυχολογικά μας προβλήματα» και να κατανοήσουμε τις ανασφάλειες των Τ/κ , συνομολογώντας λύση ΔΔΟ... Όθεν ερμηνευόμενες, να συναινέσουμε αγόγγυστα σε περαιτέρω συμβιβασμούς... Εξίσωση των νόμιμων ιδιοκτητών με τους παράνομους χρήστες.. Συμβιβασμούς σε θέματα ιθαγένειας.. Αποδοχή τουρκικών εγγυήσεων ώστε να νοιώθουν ασφαλείς οι Τ/κ . Έμφαση στον εξωραϊσμό της προτεινόμενης λύσης παρά στο περιεχόμενο. Επικέντρωση στο «καλό κλίμα» που δημιουργείται με την κοινωνικοποίηση της κατοχής.
Αποτελεί βέβαια, γι αυτούς, μια πολύ μικρή λεπτομέρεια πως αλλιώς ερμηνεύει ο πονεμένος λαός της Κύπρου ( που στην συντριπτική του πλειοψηφία, είναι ελληνοκύπριοι) αυτό το ταξίδι προς την Ιθάκη. Γι αυτόν, είναι ένα ταξίδι γεμάτο από πολύτιμες εμπειρίες και μαθήματα που αντλεί από πολλά παθήματα, προδοσίες, διαψευσμένες προσδοκίες και απογοητεύσεις.. Αρνείται να παρασυρθεί από το τραγούδι των Σειρήνων που επιδιώκουν τον αποπροσανατολισμό του. Παλεύει για επιστροφή στο σπίτι και στις περιουσίες του. Θέλει να απαλλαγεί από κάθε λογής μνηστήρες και λαμόγια. Να επανακτήσει την χαμένη του αξιοπρέπεια και το δικαίωμα να διαφεντεύει ο ίδιος, τα του οίκου του.
Αναζητούμε λευτεριά και δικαίωση σε μια εποχή που οι αρχές διεθνούς δικαίου εξευτελίζονται. Οι Θεματοφύλακες αρχών κατάντησαν νεροκουβαλητές διαπλεκόμενων συμφερόντων. Οι λύκοι ενδύονται προβιά προβάτου για να ξεγελάσουν το θύμα...
Δεν μας ξενίζει ποσώς πως μετά από 41 χρόνια πέτρινης αναμονής, το ταξίδι παραμένει μακρύ και δύσκολο. Ταξιδεύουμε σε ένα γυαλό που είναι ήδη στραβός, έρμαιο μιας πολύπλευρης αξιακής κρίσης που προκαλεί τρικυμίες. Στραβά αρμενίζουμε ωστόσο κι εμείς, χωρίς μια διαχρονική πυξίδα, που να δείχνει ξεκάθαρα τον δρόμο..
Καθόλου τυχαία λοιπόν και η διαστρέβλωση των καβαφικών στίχων για να γίνει το ταξίδι προς την Ιθάκη συντομότερο και μάλιστα κομμένο -ραμμένο στα μέτρα των ορέξεων των κατακτητών ...
Γράφει: Αντιγόνη Παπαδοπούλου
