Πιστοί στο ραντεβού μας με το ξενύχτι, ξημερώματα Τρίτης, για τη δεύτερη τηλεμαχία μεταξύ των δύο υποψηφίων Προέδρων Ομπάμα και Ρόμνεϊ.
Το ιδιαίτερο αυτού του debate ήταν ότι ερωτήσεις υποβλήθηκαν από το κοινό που συναποτελούσαν 82 ψηφοφόροι (που θεωρητικά ανήκουν στη κατηγορία των αναποφάσιστων).
Η πλειοψηφία του κόσμου αναρωτήθηκε σχετικά με το αν θα κατάφερνε να «ρεφάρει» ο νυν Πρόεδρος Ομπάμα μετά την σχετικά «χλιαρή» πρώτη του εμφάνιση. Επικοινωνιακά νομίζω πως ανάκαμψε σημειώνοντας μια «καθαρή» νίκη. Ουσιαστικά, νομίζω ότι στις ερωτήσεις του κοινού κανείς δεν κατόρθωσε να απαντήσει με πειστικό τρόπο αλλά αυτό είναι ένα άλλο, εντελώς διαφορετικό ζήτημα. Πάμε λοιπόν να δούμε το VS αναλυτικά από τη σημειολογική σκοπιά της επικοινωνίας:
Μπαράκ Ομπάμα:
- Σε γενικές γραμμές η παρουσία του Μπαράκ Ομπάμα άλλαξε άρδην σε σχέση με το πρώτο debate. Καταρχήν, η γλώσσα του σώματός του (ή αν θέλετε το σύνολο της ‘non verbal επικοινωνίας’ του) απέπνεαν μεγαλύτερη σιγουριά, οι ματιές του ήταν άμεσες, τόσο προς τον Ρόμνεϊ όσο και στη συντονίστρια της βραδιάς Κάντι Κρόουλι (σ.σ. να σημειώσουμε ότι η ‘large’ κυρία του CNN είναι η πρώτη συντονίστρια προεδρικού debate από την εποχή της θρυλικής Αφροαμερικάνας Κάρολ Σίμπσον το 1982). Ο Ομπάμα διατήρησε άμεση επαφή με το κοινό, έλεγξε με τη σκηνική του παρουσία το debate και κατά τη διάρκεια του κλεισίματός του κέρδισε επικοινωνιακά τις εντυπώσεις με την ατάκα σχετικά με τη γνωστή παλιότερη δήλωση του Ρόμνεϊ για το 47% των «κορόιδων» (των φορολογουμένων). Στα αρνητικά του, όπως επισήμαναν και χιουμοριστικά στο twitter του , ήταν ότι χαμήλωσε αρκετά το βλέμμα του και τη φωνή του σε σχέση με τα όσα ελέχθησαν για τα χτυπήματα στη πρεσβεία της Λιβύης αλλά και η συνεχής… υπερκινητικότητά του, που ο Ταντ Φρεντ του New Yorker απέδωσε στο «κουσούρι» που του έχει μείνει από τις εποχές αγόρευσης στις δικαστικές αίθουσες (μιας και δικηγόρος).
Μιτ Ρόμνεϊ:
- Δεν θα σπεύσω να χρίσω αποτυχία, επουδενί, τη δεύτερη εμφάνιση του Ρόμνεϊ στη προεδρική τηλεαναμέτρηση και χωρίς να θέλω να το παίξω… χαρτορίχτρα πιστεύω, προσωπικά, ότι στο τρίτο debate της 22ας Οκτωβρίου που αφορά στα διεθνή θα επανέρθει δυναμικά. Σε αυτή την εμφάνιση του Μιτ Ρόμνεϊ όμως μπορείς να χρεώσεις ένα επικοινωνιακό λάθος (μάλιστα, καθ’ όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης) και μια γκάφα ολκής. Ο Ρόμνεϊ δεν έδειξε και τη καλύτερη γλώσσα του σώματος μιας και συχνά-πυκνά απευθύνονταν στο συνομιλητή του, αλλά και στο κοινό δείχνοντας με το δάκτυλο (πράξη επιθετική) ή έχοντας τη παλάμη του προς τα κάτω κάνοντας νοητές κάθετες κινήσεις σαν να… κόβει κάτι. Το χαμόγελό του δεν ήταν και το ζεστότερο όλων. Στην ερώτηση σχετικά με την ισοτιμία των φύλων αναφορικά με την απασχόληση αναφέρθηκε στις γυναίκες με κάπως σεξιστικό τρόπο από την εποχή που ήταν Κυβερνήτης. Συγκεκριμένα απάντησε ««Τους ρώτησα αν μπορούν να μας βρουν κόσμο και μας έφεραν ντοσιέ γεμάτα… γυναίκες (‘…binders full of women’)». Αυτό ερμηνεύεται είτε υπό του πρίσματος του σαρδάμ είτε ενός άλλου ευρύτερα ρεπουμπλικανικού, χριστιανικού ή ότι άλλο βάζει ο νους σας… Κάτι έξυπνο, που βρήκα προσωπικά, στο Ρόμνεϊ είναι πως όταν αναφέρονταν στον Ομπάμα έκανε το χέρι του πίσω σηματοδοτώντας έτσι κάποιον «εχθρό», απερχόμενο ή «ξένο» προσπαθώντας έτσι να πάρει μαζί του νοητά το κοινό.
Εν κατακλείδι, μπορεί ο Ρόμνεϊ να μην έπεισε ότι θα δημιουργήσει 12 εκατ. νέες θέσεις εργασίας ούτε ο Ομπάμα πως θα εξαλείψει τα Καλάσνικοφ από τους αμερικανικούς δρόμους. Ωστόσο, μέχρι την ημέρα των εκλογών ακόμη πολλά βέλη έχουν να μπουν στη φαρέτρα των υποψηφίων. Από ροκ σούπερσταρς βεληνεκούς Μπρους Σπρινγκστιν μέχρι καλτ χριστιανικές ενώσεις. Και φυσικά δεν θα λείψουν αλήστου μνήμης ατάκες όπως (το παραθέτω αυτούσιο για να αντιληφθείτε το μεγαλείο) Have you looked at your pension, Romney asks Obama. No, he replies: "It's not as big as yours."
Το τρίτο και τελευταίο debate νομίζω είναι το πλέον καθοριστικό. Όχι μόνο γιατί άτυπα πλέον έχουμε μια «ισοπαλία» αλλά κυρίως γιατί σε αυτό θα μπούνε ζητήματα που αφορούν την πεμπτουσία της αμερικανικής πολιτικής: Την εξωτερική. Υπό το βάρος της Μέσης Ανατολής (Συρία, σχέσεις με Ισραήλ και αραβικό κόσμο), της σχέσης με την Κίνα, της ατζέντας των ευρωατλαντικών αλλά και του σημαντικού ζητήματος του χειρισμού μιας πιθανής μελλοντικής κρίσης με χώρες όπως το Ιράν και η Β. Κορέα κυριολεκτικά θα πέσουν… κορμιά. Για το Κυπριακό πάντως (γκούχου γκούχου) δεν βλέπω να υπάρχει σημαντική αντιπαράθεση μεταξύ των δυο υποψήφιων Προέδρων την προσεχή Δευτέρα. Sorry Κύπριοι πολιτικοί…
Γράφει: Γιάννης Ιωάννου
