Την 1η φορά που είδα την Conchita η εικόνα της μου δημιούργησε δέος, ίσως και αποστροφή.
Το μυαλό μου αδυνατούσε να συμφιλιωθεί με την εικόνα που είχε απέναντί του. Σίγουρα η εικόνα της δεν έχει καμία σχέση με την «κανονικοτητα» όπως την αντιλαμβάνονται οι πλείστοι βάση των προσλαμβάνουσων εικόνων. Όμως, η αντι-κανονικοτητα δεν είναι αδίκημα. Μπορεί όποιος θέλει να διαφωνεί, να το σιχαίνεται, να το διαγράφει από την οθόνη του, αλλά μέχρι εκεί. Αν κάποιος άλλος το γουστάρει ή το επικροτεί είναι δικαίωμά του.
Επιπλέον, είναι βασικό αξίωμα του ευρωπαϊκού πολιτισμού ότι ο καθένας και η καθεμιά ανεξαρτήτως της εμφάνισης του έχει δικαιώματα, υποχρεώσεις, ταλέντα και συναισθήματά. Από τη στιγμή που δε θίγει με κανένα τρόπο την ελευθερία και το δικαίωμα επιλογής οποιουδήποτε άλλου ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζεται ελεύθερα.
Στο κάτω κάτω, η Conchita βρέθηκε διαγωνιζόμενη σε ένα διαγωνισμό τον οποίο ο καθένας είχε τη δυνατότητα να παρακολουθήσει, ή να μην παρακολουθήσει. Είχε τη δυνατότητα να ψηφίσει ή να μην ψηφίσει.
Όμως το άρθρο δεν γράφτηκε για να υπερασπιστεί το δικαίωμα της Conchita να έχει μούσι. Εξάλλου, το θεωρώ αυτονόητο. Το άρθρο γράφτηκε για να διαπραγματευτεί το θέμα της εικόνας. Ειδικά της εικόνας μέσα από τα ΜΜΕ. Ο Tom δημιούργησε πριν από μερικά χρόνια την εικόνα της Conchita. Η γυναικεία σέξι φιγούρα με το μούσι είναι ένα κατασκεύασμα. Μια συνειδητή επιλογή, η όψη της οποίας γκρέμισε το γυναικείο σεξουαλικό πρότυπο όπως και το ανδρικό. Όλα τα υπόλοιπα πάνω στην εμφάνισή της είναι στη βάση του προτύπου. Ψηλή, αδύνατη, μακριά μαύρα μαλλιά, σαγηνευτικά μάτια και χείλη. Αλλά, αυτό το μούσι καταστρέφει κυριολεκτικά τα πάντα. Σε αναγκάζει να στρέψεις το βλέμμα αλλού. Δε μπορείς να δεις τίποτα άλλο εκτός από αυτό το μαυριδερό μούσι!
…
Σχεδόν καθημερινά δημοσιεύονται ειδήσεις που αφορούν βιασμούς, σωματεμπόριο, σεξουαλική βία κατά των γυναικών, υποθέσεις παιδοφιλίας, σχεδόν πάντοτε συνοδευόμενα από εικόνες. Εικόνες δίχως πρόσωπα. Κατασκευασμένες εικόνες με δαντελλωτά καλσόν, καλλίγραμμα πόδια σε ψηλοτάκουνα, γυναικείες πλάτες με σέξι κορσέ χαλαρά λυμένα, απλωμένες γυναίκες στο πάτωμα κλπ.
Εσύ ποια κατασκευασμένη εικόνα βρίσκεις περισσότερο αποκρουστική; Αυτή της αυστριακής περφόρμερ με το μούσι ή αυτή του «κρυμμένου ερωτικού πόθου» που αφορά ένα θύμα βιασμού; Κλείσε τα μάτια και σκέψου δίχως εικόνα. Από τη μια ένας διαγωνισμός τραγουδιού από την άλλη ένα ανθρώπινο δράμα.
Τι είναι στα αλήθεια αποκρουστικό; Ακόμη και για σένα που τα βρίσκεις το ίδιο, ποιο είναι πιο επικίνδυνο;
Γράφει: Ξένια Κωνσταντίνου
