Η αστείρευτη υποκρισία της «εθνικόφρονης» παράταξης. Του Βίκτωρα Κουντούρη

Το παρακάτω βίντεο δεν είναι ούτε από προεκλογική συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής, ούτε από εκδήλωση υποδοχής Ελλήνων Ολυμπιονικών, ούτε από αγώνα μπάσκετ της Εθνικής Ελλάδος (ούτε καν από την υποδοχή της Έλενας Παπαρίζου μετά το Number One στη Eurovision!).

Θυμάμαι, όντας φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου στα τέλη της δεκαετίας του '90, στις αντικατοχικές εκδηλώσεις  τους φοιτητές της φοιτητικής παράταξης του ΔΗΣΥ (Πρωτοπορία), να δίνουν κυριολεκτικά και μεταφορικά "μάχες" εναντίον των συναδέλφων τους του ΑΚΕΛ (Προοδευτική) για το ποια συνθήματα θα φωνάξουν στις πορείες και ποιες σημαίες θα κουβαλήσουν. Και εννοείται ότι τα "Η Κύπρος είναι ελληνική" και τα "Ελλάς, Ελλάς σκέπασε κι εμάς" δεν είναι άλλοι από τους συναγερμικούς φοιτητές που με πάθος τα αναφωνούσαν. Άλλωστε και το λογότυπο της φοιτητικής παράταξης του ΔΗΣΥ κινούνταν απόλυτα στο πνεύμα του ελληνόφρονου τότε πνεύματος. 

 

Με όλα τα πιο πάνω, τι θέλω να πω; Ότι, καλώς ή κακώς, η βιομηχανία της σχεδόν οπαδικής λατρείας προς οτιδήποτε ελληνικό, καλλιεργήθηκε εδώ και δεκαετίες από συγκεκριμένη πολιτική παράταξη. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι όλοι οι σύλλογοι στα χωριά και στις πόλεις που πρόσκεινται στο ΔΗΣΥ αποκαλούνται "Εθνικόφρωνα Σωματεία", δεν είναι τυχαία η κατάχρηση της ελληνικής σημαίας σε όλες τις εκδηλώσεις του ΔΗΣΥ, δεν είναι τυχαία η καπηλεία του αγώνα της ΕΟΚΑ, δεν είναι τυχαία η παρουσία στελεχών του ΔΗΣΥ ανελλιπώς σε όλα τα μνημόσυνα του Γρίβα ή και άλλων πραξικοπηματιών, δεν είναι τυχαία ακόμα και η επιλογή των χρωματισμών σε όλες τις επικοινωνιακές εκστρατείες του συγκεκριμένου χώρου.

Θεωρητικά, ουδέν μεμπτόν. Κάθε πολιτικό κόμμα κάνει τις επιλογές του, χαράσσει τη στρατηγική του και καθορίζει τη γραμμή που θα ακολουθήσει. Τί γίνεται όμως όταν η θεωρία έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την πράξη; Η θεωρητική υπέρτατη αγάπη της "εθνικόφρονης" παράταξης προς την Ελλάδα πως εφαρμόζεται έμπρακτα; Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Αβέρωφ Νεοφύτου, σε συνέντευξή του στις 9 Φεβρουαρίου είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ότι "τόσο προσωπικά, όσο και ως παράταξη, εμείς δεν είμαστε απλώς ελληνόφωνοι, είμαστε πρωτίστως ελληνόφρονες και είμαστε πάντα δίπλα από την Ελλάδα ανεξάρτητα Κυβερνήσεων". Επί της ουσίας όμως, ελληνόφρονα κύριε Νεοφύτου μου, πόσο πιστά εφαρμόσατε αυτό το περιβόητο δόγμα; 

Ο Υπουργός Οικονομικών, Χάρης Γεωργιάδης, στις 17 Φεβρουαρίου είχε δηλώσει στο κρατικό ραδιόφωνο ότι "Δεν κατάλαβε καν ποια ήταν η θέση της Ελληνικής Κυβέρνησης στο Eurogroup". Συγκινητική πραγματικά η προσπάθεια στήριξης από τον Κύπριο Υπουργό στις δύσκολες στιγμές της Ελλάδας. Στο δε τελευταίο Eurogroup της 27ης Ιουνίου, οι υπόλοιποι 18 Υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης ουσιαστικά έδιωξαν τον Έλληνα ομόλογό τους, Γιάνη Βαρουφάκη και δεν αποδέχθηκαν το αίτημα της Ελλάδας για παράταση λίγων ημερών μέχρι τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος. Στην συγκεκριμένη συνεδρία, χωρίς να έχει καταγραφεί απολύτως καμία επίσημη διαφοροποίησή του από τους υπολοίπους, παρών ήταν και ο κ. Χ. Γεωργιάδης.

Στις 21 Ιουνίου, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ανέφερε σε εγκαίνια στον Καλοπαναγιώτη ότι "θα πρέπει να κόψουμε τον ομφάλιο λώρο με τις μητέρες πατρίδες, οι οποίες διαδραμάτισαν αρνητικό ρόλο στην Κύπρο". Η εξίσωση και η μηδενική ισοπέδωση των ευθυνών Ελλάδας και Τουρκίας από τον ΠτΔ αγγίζει τα όρια της ύβρεως και της ιστορικής πρόκλησης. Για πανομοιότυπη δήλωση του προηγούμενου Προέδρου της Δημοκρατίας το Σεπτέμβριο του 2010, ο ΔΗΣΥ είχε εκδώσει τότε δριμεία ανακοίνωση εναντίον του κ. Χριστόφια τονίζοντας ότι "Είναι ένα πράγμα να αντικρίζουμε την ιστορία με αυτοκριτική διάθεση και να καταδικάζουμε ασφαλώς το προδοτικό πραξικόπημα και είναι εντελώς διαφορετικό, ο ίδιος ο Πρόεδρος, να προβαίνει σε μια τέτοια ανήκουστη και ανιστόρητη ενέργεια που προκαλεί τα αισθήματα όχι μόνο των Ελληνοκυπρίων, αλλά και του ελληνικού λαού και προσβάλει όλους εκείνους τους Ελλαδίτες, που έδωσαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι τα κυπριακά εδάφη». Τελικά, ποιο Συναγερμό να πιστέψουμε; Αυτόν του 2010 ή του 2015;

Το τραγικό δεν είναι ότι o ΔΗΣΥ πουλά ελληνοφρένεια στον κόσμο, αλλά ότι υπάρχει ακόμη κόσμος που την αποδέχεται..

Γράφει: Βίκτωρας Κουντούρης