Ανά το παγκόσμιο, υπάρχει ξεκάθαρα μια μεγάλη τάση προς τον άκρατο λαϊκισμό, ο οποίος από ότι φαίνεται δεν γνωρίζει ούτε σύνορα, ούτε έθνη, ούτε ήθη.
Ένας λαϊκισμός, ο οποίος ενισχύεται από τις εξάρσεις εθνικισμού, ρατσισμού και βίας σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις χώρες. Το έχουμε δει να συμβαίνει πρόσφατα με το δημοψήφισμα στη Βρετανία, όπου μια ολόκληρη χώρα «σύρθηκε» σε ένα δημοψήφισμα λόγω των προσωπικών φιλοδοξιών ενός πολιτικού, και κατά το οποίο υπερίσχυσαν τα συνθήματα ξενοφοβίας και εκφοβισμού κατά των μεταναστών. Το έχουμε δει να συμβαίνει στην Ελλάδα, όταν ο νυν Πρωθυπουργός βγήκε στην εξουσία με σύνθημα του να σχίσει τα Μνημόνια και στο τέλος κατέληξε να υπογράφει το τρίτο πιο σκληρό Μνημόνιο. Το έχουμε δει να συμβαίνει και στην Κύπρο διαχρονικά, αλλά ιδιαίτερα κατά τις πρόσφατες Βουλευτικές εκλογές, όταν κάποιες πολιτικές δυνάμεις, εκ του ασφαλούς, ενέκριναν λαϊκίστικες, αντισυνταγματικές νομοθεσίες και «έτασσαν» ανέφικτες πολιτικές.
Τα παραδείγματα γίνονται πιο κατανοητά όταν αυτά προέρχονται από προσωπικά βιώματα. Κατά τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές θα μπορούσε βεβαίως και ο Δημοκρατικός Συναγερμός να δείξει μια «ευελιξία» και μια «παρέκκλιση» από την πολιτική του οικονομικού ορθολογισμού και της πολιτικής συνέπειας, ενδίδοντας στα, κατά καιρούς, δικαιολογημένα ή όχι αιτήματα οργανωμένων συνόλων. Δεν θα μπορούσε προεκλογικά και ο Δημοκρατικός Συναγερμός να υποσχεθεί αποζημιώσεις σε όλους τους κουρεμένους σε βάθος χρόνου; Δεν θα μπορούσε να υποσχεθεί άμεση αύξηση του κρατικού μισθολογίου; Δεν θα μπορούσε να υποσχεθεί αισθητή μείωση όλων των φορολογιών; Άκουσα πολλές φορές να λέγεται ότι δεν κοστίζει τίποτα μια υπόσχεση ή ένα «τάξιμο». Πόσο όμως αληθεύει αυτό;
Οι πολιτικοί στην Κύπρο, για δεκαετίες χάιδευαν τα αυτιά των πολιτών με αυτές τις εύηχες, αλλά ανέφικτες και ατεκμηρίωτες, υποσχέσεις, κυρίως για εκμαίευση ψήφων. Αυτό μας οδήγησε στη μεγαλύτερη οικονομική κρίση που βίωσε ποτέ ο τόπος μετά το 1974. Το κόστος αυτής της πρακτικής του λαϊκισμού και των συνθημάτων, είναι ανυπολόγιστο. Κτυπά στην καρδιά της όποιας αξιοπιστίας προσπαθείς να κτίσεις, κτυπά στην ουσία της όποιας συνέπεια προσπαθείς να διατηρήσεις, κτυπά στο κέντρο της εμπιστοσύνης του κάθε πολίτη. Βεβαίως, αντιλαμβάνομαι πλήρως τα πρόσκαιρα οφέλη, υπό τη μορφή ψήφων, αυτών που ακολουθούν αυτή την πάγια τακτική. Σε πολύ μεγάλο βαθμό, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η κουλτούρα και η νοοτροπία μας δεν έχει ακόμη αλλάξει αρκετά, ούτω ώστε ως πολίτες να εκτιμήσουμε την προσέγγιση εκείνης της πολιτικής δύναμης που βάζει πάνω από τα ψηφοθηρικά και άλλα μικροκομματικά συμφέροντα, το καλό του συνόλου των πολιτών.
Αντιλαμβάνομαι την ίδια ώρα και το μεγάλο πολιτικό κόστος που έχει η πολιτική δύναμη, και σε αυτή την περίπτωση ο Δημοκρατικός Συναγερμός, που ακολουθεί με συνέπεια την πολιτική της μεταρρύθμισης και της συνετής οικονομικής και δημοσιονομικής διαχείρισης. Υπάρχει κανείς που αμφισβητεί το γεγονός ότι ο ΔΗΣΥ είχε κόστος από την πολιτική του υπέρ των αποκρατικοποιήσεων ή υπέρ της μεταρρύθμισης της δημόσιας υπηρεσίας, ή υπέρ της συνετής οικονομικής διαχείρισης ή υπέρ του εξορθολογισμού όλων των επιδομάτων; Γνωρίζαμε εξαρχής ότι το πολιτικό κόστος, το οποίο κατά τη διάρκεια προεκλογικών περιόδων μεταφράζεται σε απώλεια ποσοστών, θα είναι η παράπλευρη, αλλά και πολύ σημαντική, αρνητική συνέπεια. Όμως παρόλα ταύτα το τολμήσαμε. Γιατί αυτό απαιτεί η εξυπηρέτηση του καλώς νοούμενου συμφέροντος του τόπου. Γιατί αυτό απαιτείται από ένα σωστό πολιτικό. Γιατί το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ η αμφισβήτηση της ορθότητας αυτών των πολιτικών, αλλά το πώς τις επικοινωνείς προς τους πολίτες, και πόσο ώριμοι είναι αυτοί για να τις δεχτούν.
Σε λίγο καιρό θα μπούμε ξανά σε προεκλογική περίοδο, αυτή των δημοτικών εκλογών, και στη συνέχεια θα μπούμε όλοι στην τροχιά των Προεδρικών του 2018. Είναι πολύ εύκολο, για το κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία ή για την ίδια την Κυβέρνηση, ιδιαίτερα όταν έχει ήδη επωμιστεί μια σημαντική απώλεια ποσοστών, να ακολουθήσει την παλαιοκομματική τακτική των υποσχέσεων και του λαϊκισμού. Και είναι πολύ πιο δύσκολο να παραμείνουν πιστοί στη συνέπεια των λόγων και των πράξεων τους. Όμως, εμείς στο Δημοκρατικό Συναγερμό, είμαστε μαθημένοι στα δύσκολα. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την πραγματική μεταρρύθμιση που χρειάζεται ο τόπος μας. Γιατί, πάνω από το συμφέρον του κόμματος μας, θα βάζουμε πάντα το καλό της Κύπρου μας.
Γράφει: Σάβια Όρφανίδου
