«...Μια λίστα χωρίς τέλος. Μια λίστα με σκάνδαλα και διαφθορά που μόνο ντροπή, θυμό και αηδία προκαλούν στον απλό πολίτη που παρακολουθεί ανήμπορα την κατρακύλα των θεσμών και των εκπροσώπων τους...»
Απειλές με το γάντι από τον Υπουργό Παιδείας για άσκηση λογοκρισίας (να χωρίσουν τα χλωρά από τα ξερά), πειθαρχικές έρευνες εναντίον συναδέλφων εικαστικών που στον προσωπικό τους χρόνο εκφράζονται μέσα από την τέχνη τους, εισβολή σε σπίτια πολιτών με αφορμή αναρτήσεις τους με κωμικό περιεχόμενο σε parody accounts, καταγγελίες σε καθηγητή μέσης εκπαίδευσης λόγω ανάρτησής του που αναφερόταν σε διαμαρτυρία για τη διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση, αγωγές εναντίον πολιτών για επικριτικά τους σχόλια στο Twitter που αφορούσαν γαλαζοαίματη σταρ της κυβέρνησης, φάκελοι με μαρτυρικό υλικό που ως διά μαγείας χάνονται από τη νομική υπηρεσία, αποκαλύψεις μεγατόνων για μίζες από τα χρυσά διαβατήρια που αγγίζουν ανώτατους κρατικούς αξιωματούχους ρεζιλεύοντας την Κύπρο ανά το παγκόσμιο, κατάρρευση του συνεργατισμού, δημοσιογραφικές αποκαλύψεις για παράνομα κέρδη από το κυπριακό επενδυτικό πρόγραμμα που εμπλέκουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Αρχιεπίσκοπο, δήθεν εξορθολογισμός της δημόσιας παιδείας, αποκαλύψεις για συστηματικές συγκαλύψεις σεξουαλικής κακοποίησης εις βάρος γυναικών στον χώρο του αθλητισμού και αλλού.
Μια λίστα χωρίς τέλος. Μια λίστα με σκάνδαλα και διαφθορά που μόνο ντροπή, θυμό και αηδία προκαλούν στον απλό πολίτη που παρακολουθεί ανήμπορα την κατρακύλα των θεσμών και των εκπροσώπων τους.
Κι όλοι εμείς; Να σηκώνουμε ψηλά τα χέρια έχοντας βιώσει κατ’ επανάληψη απογοήτευση και ματαίωση αφού σε δικές μας προσωπικές μάχες ενάντια στο σύστημα διαφθοράς το μόνο που πετύχαμε ήταν η περαιτέρω στοχοποίηση και περιθωριοποίησή μας ή στην καλύτερη των περιπτώσεων να μας καταλογιστεί αντιπολιτευτικό μένος.
Τι είναι αυτό που δημιούργησε το άθλιο και διεφθαρμένο πολιτικό πεδίο στην Κύπρο; Πώς επικράτησαν περιφερόμενοι φελλοί (διαβάζεται και με α στη θέση του ε), λαϊκιστές και δημαγωγοί, παραμυθάδες και λαοπλάνοι;
Πώς ο ακραίος εθνικισμός παρέα με μια άνευ προηγουμένου φασιστική και ακροδεξιά ρητορική, φορώντας τον μανδύα του πατριωτισμού, βρήκαν τόσο πρόσφορο έδαφος εισρέοντας και δηλητηριάζοντας τον κοινωνικό ιστό, βάζοντας παράλληλα ταφόπλακα στην επανένωση της πατρίδας μας;
Πώς το σταριλίκι ορισμένων δημόσιων προσώπων και η χωρίς όρια αλαζονεία της ελίτ και των προνομιούχων κατάφεραν να πάρουν τόση εξουσία στα χέρια τους ώστε να νιώθουν άτρωτοι ανεμίζοντας ανερυθρίαστα τα προνόμιά τους μπροστά στα μάτια εξαθλιωμένων πολιτών;
Τι είναι αυτό που τρέφει το απύθμενο θράσος των κυβερνώντων που λειτουργεί σαν κλίκα αρπακτικών που ρήμαξαν κυριολεκτικά τον τόπο υποβαθμίζοντας και καταργώντας κοινωνικά αγαθά για τα οποία έγιναν στο παρελθόν τόσοι αγώνες;
Μα η απάντηση είναι έκδηλη και απλή.
Είναι η επικράτηση της ακραίας νεοφιλελεύθερης φιλοσοφίας που ακολουθεί η παρούσα κυβέρνηση ευνοώντας το δίκιο του ισχυρού και του κεφαλαίου χωρίς να απλώνει δίκτυ προστασίας προς τα πιο ευάλωτα μέλη της κοινωνίας.
Είναι η εδραίωση της πατριαρχίας που αναπαραγάγει σ’ έναν φαύλο κύκλο τις παραδοσιακές μορφές εξουσίας επιτρέποντας έτσι στα έμφυλα στερεότυπα και στον θεσμικό σεξισμό να δηλητηριάζουν ανενόχλητα τα πάντα, από τα πιο μικρά και φαινομενικά αθώα ως τα πιο μεγάλα.
Είναι ο ανορθολογισμός και η μηδενική έμφαση στον επιστημονικό και κριτικό γραμματισμό μέσα από την υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας, η οποία αφέθηκε νοσούσα και τραυματισμένη να αναπαραγάγει για δεκαετίες τα ίδια εθνοκεντρικά αφηγήματα αντί να ανοίγει δρόμους διάπλατους προς τον ανθρωπισμό, τον ορθολογισμό και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Αν μπορεί κάτι να αλλάξει αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την ενίσχυση του δημόσιου σχολείου που λειτουργεί ως ανάχωμα στην ψευδοεπιστήμη και σε κάθε αντιδημοκρατική ιδέα. Γιατί είναι η παιδεία και μόνον η παιδεία που λειτουργεί ως ισχυρό θεμέλιο πάνω στο οποίο κτίζεται ο δημοκρατικός πολίτης του σήμερα και ο ενεργός πολίτης του αύριο.
Όσο τετριμμένο κι αν ακούγεται, η παιδεία είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να φέρει κοινωνικές ανατροπές ωθώντας τον καθένας μας σε νοητικές επαναστάσεις και γνωστικές συγκρούσεις μέσα από τις οποίες γεννιούνται ιδέες που αλλάζουν τον κόσμο.
Ας μην ξεχνάμε εξάλλου πως οι μεγαλύτεροι κοινωνικοί μετασχηματισμοί γεννήθηκαν πρώτα ως νοερές αναπαραστάσεις μέσα στα μυαλά ανθρώπων που τόλμησαν να ονειρευτούν έναν αλλιώτικο κόσμο, που τόλμησαν να ακολουθήσουν διαφορετικούς δρόμους, που με θάρρος επέλεξαν την οδό της ηθικής και της αλήθειας.
Ενίοτε με αθόρυβες κι ασήμαντες πράξεις κι άλλοτε με δυνατές φωνές και συλλογικές ενέργειες που συγκρούονται με το σύστημα διαφθοράς προκαλώντας του ρωγμές που ως μονόδρομος θα οδηγήσουν αργά ή γρήγορα στην κάθαρση.
Μην μας κάνουν να πιστέψουμε ούτε και για μία στιγμή πως δεν είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε την οδό της αλλαγής. Γιατί στηρίζονται στον φόβο μας, τρέφονται από την ανασφάλειά μας, γιγαντώνουν με την απραξία μας, θεριεύουν με την απογοήτευσή μας. Άμα θέλουμε, μπορούμε. Φτάνει να το αποφασίσουμε.
