Πάμε. Του Νικόλα Κυριάκου

 


 

“Να ελευθερωθεί η Ιστορία. Ν' ανοιχθεί στο μύθο. Αν δεν το μπορούμε εμείς, Παντελή, πώς θα το μπορέσουν οι πολιτικές; Το πτώμα να γίνει γεγονός αναστάσιμο. Παύση…” 

Η ρήση ανήκει στον Δ. Σαββόπουλο και τη θυμήθηκα αυτές τις μέρες που το θέμα της έκδοσης του κοινού ανακοινωθέντος και της έναρξης συνομιλιών ξαναήρθε στην επικαιρότητα. Σκέφτομαι ότι χάσαμε πολύ χρόνο, άσκοπα και ασύγγνωστα. Τα δέκα χρόνια έγιναν είκοσι, τα είκοσι τριάντα, τα τριάντα σαράντα. Πέρασε κι ο καιρός από το θλιβερό 2004, χωρίς να μπορέσουμε να κάνουμε μια ειλικρινή ενδοσκόπηση και συζήτηση για το πού θέλουμε να δούμε την πατρίδα μας τα επόμενα χρόνια.

Τα συνθήματα επιβίωσαν κι οι γραμμές χαράχθηκαν ξανά, για να μπορούμε να προσδιορίζουμε και να αυτοπροσδιοριζόμαστε. Δεν θέλω να διανοηθώ ότι αυτή θα είναι και η συνέχεια από δω και πέρα. Ότι θα ζούμε, δηλαδή, σε μια χώρα που θα ξυπνάει και θα κοιμάται με το ίδιο πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες της για το Κυπριακό, τις πρωτοβουλίες, τους μεσολαβητές κι όλο το ατελείωτο κατεβατό ορολογίας που συνοδεύει Το Πρόβλημα.

Να απελευθερωθούμε από το σύμπλεγμα, να κλείσουμε την πληγή, να προχωρήσουμε στο μέλλον. Γίνεται; Έχω φάει πολύ 1963 και 1974 στη ζωή μου, έχω σπαταλήσει χρόνο, φαιά ουσία, μια θητεία για να μπορέσει να εξυπηρετηθεί το ιστορικό χρέος των προηγούμενων γενεών. Τώρα πια είναι η σειρά μας, κι αν χάσουμε κι αυτό το τρένο τότε θα πρέπει να ζητήσουμε κι άλλη αναβολή.

Κι όπως και το ίδιο το Κυπριακό, ήμασταν δέκα χρονών, γίναμε είκοσι, γίναμε τριάντα, πάμε για σαράντα. Αλήθεια, πόσο χρόνο έχουμε; Μαζί με αυτά σκέφτομαι ότι τελείωσαν τα ψέματα και για την κοινωνία μας, αλλά και για τον καθένα ξεχωριστά. Αυτή τη φορά στη συνάντηση με την Ιστορία δεν θα μπορέσουμε να αρθρώσουμε δικαιολογίες: «δεν ξέραμε», «δεν το περιμέναμε», «θα έρθουν καλύτερες μέρες». Δεν θα φτουράνε τα επιχειρήματα για την «ευρωπαϊκή λύση», το «σωστό περιεχόμενο», την «επανατοποθέτηση».

Εδώ, ενώπιος ενωπίω, ο καθείς με τον καθρέφτη του, την οικογένειά του και τους φίλους του για να απαντηθούν τα πραγματικά ερωτήματα. Δηλαδή, αν θέλουμε λύση, αν πιστεύουμε σε αυτή τη λύση που θα προκύψει και αν είμαστε έτοιμοι να δουλέψουμε για την καλή της λειτουργία. Το μέλλον δεν έρχεται μόνο του, θέλει κουπί, θέλει ψυχραιμία, θέλει προετοιμασία. Ας στείλουμε την παλιά Κύπρο, των νεκρών, των μαρτύρων, των αγνοουμένων, της λατρείας του θανάτου στους παλιούς τόμους της ιστορίας και τον φόβο, την πολιτική μυωπία και την περιχαράκωση στις υποσημειώσεις της.

Γι’ αυτό επιτρέψτε μου την παράφραση: «Να ελευθερωθεί η Ιστορία. Ν' ανοιχθεί στο μύθο. Αν δεν το μπορούμε κι εμείς, αδερφέ, πώς θα το μπορέσουν μόνο οι πολιτικές; Το πτώμα του παρελθόντος να γίνει γεγονός αναστάσιμο. Πάμε…”

Γράφει: Νικόλας Κυριάκου



Φωτογραφία της ημέρας

puppuupa

Οτσοπί, Φλόριντα, ΗΠΑ: Ο Ντόναλντ Τραμπ, ο κυβερνήτης της Φλόριντα Ρον ΝτεΣάντις και η υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας Κρίστι Νόεμ περιηγήθηκαν στις εγκαταστάσεις του «Alligator Alcatraz», μιας νέας φυλακής κράτησης μεταναστών στην απομονωμένη περιοχή των Έβεργκλεϊντς της Φλόριντα. Σε συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε την επίσκεψη, ο Τραμπ απαξίωσε τις ανησυχίες για τις συνθήκες διαβίωσης στην περιοχή, όπου ο δείκτης θερμότητας τον Ιούλιο συχνά ξεπερνά τους 37,8°C. «Μπορεί να είναι τόσο καλό όσο το αυθεντικό Αλκατράζ. Λίγο αμφιλεγόμενο, αλλά δεν με νοιάζει καθόλου», δήλωσε. Andrew Caballero-Reynolds/AFP/Getty Images

Ήξερες ότι...

Η πανούκλα, ο λιμός, το τέλος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και ο Μεσαίωνας οφείλονται στη διαστημική σκόνη ενός κομήτη που πέρασε κοντά από τη γη, σύμφωνα με τον Μάικ Μπέιλ, αυθεντία παλαιο-οικολογίας!

Newsletter

Σήμερα


Δευτέρα
7
Ιουλίου
2025

Γιορτάζουν : Κυριακή, Κική, Σάντυ, Κυριακιτσα, Κίκα, Κικίτσα, Κίτσα, Κορίνα, Κίτσος, Ντομένικα

1456
Η Γαλλίδα ηρωίδα Ζαν ντ Αρκ αθωώνεται από την Καθολική Εκκλησία, 25 χρόνια μετά το ρίξιμό στην πυρά ως αιρετική και μάγισσα.
1923
Στον Καναδά, η γαλλική γλώσσα εξισώνεται με την αγγλική και γίνεται μια από τις δύο επίσημες γλώσσες του κράτους.
1974
H Δυτική Γερμανία κερδίζει το Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFA.
2005
Τετραπλή βομβιστική ενέργεια στον υπόγειο σιδηρόδρομο και σε αστικό λεωφορείο του Λονδίνου, που αποδίδεται σε εξτρεμιστική ισλαμική οργάνωση, προκαλει το θάνατο 56 ανθρώπων και τον τραυματισμό περίπου επτακοσίων.