5. 10. 15. 20. 25. Μπα, δεν παίζουμε κρυφτό. 1000. 2000. 30000. 50000. Διακόσες χιλιάδες και βάλε...
Γράφει: Λεόντιος Φιλοθέου
Follow: @leontios_
Αριθμοί. Που ακούμε καθημερινά εδώ και μερικές εβδομάδες. Ανεπαίσθητα, έχει καταντήσει σαν σπορ να καθόμαστε στην τηλεόραση για να παρακολουθήσουμε τα αποτελέσματα της επέλασης του κορονοϊού στην Κύπρο αλλά και στις διάφορες χώρες.
Αριθμοί. Κι άλλοι αριθμοί. Μόνο που δεν είναι μαθηματικά. Δεν είναι καν στατιστική και καμπύλες. Είναι αριθμοί πόνου.
Είναι συνάνθρωποι μας που τους άρπαξε με τη βία ένας ιός. Είναι συνάνθρωποι μας που πεθαίνουν μόνοι. Από ένα ιό που δεν επέτρεψε στους δικούς τους ανθρώπους να τους πουν έστω το τελευταίο αντίο. Ούτε εν ζωή, ούτε και μετά θάνατον.
Δεν είναι αριθμοί. Είναι όνειρα που μένουν ανεκπλήρωτα. Είναι παιδιά, φίλοι, εγγόνια, συγγενείς που μένουν πίσω. Είναι θρήνος. Είναι ανθρώπινες ζωές. Είναι απώλειες.
Κι αντί να προσπαθούμε να περιορίσουμε τις απώλειες με οδηγό την επιστήμη , ασχολούμαστε με τα τερτίπια του Μόρφου και τα αντάρτικα που σηκώνει για να κάνει το κέφι του εν μέσω πανδημίας. Ή με αυτούς που ταμπουρώνονται σε μοναστήρια για να πουν μετά ότι πήγαν τάχα για αγρέλια. Ασχολούμαστε με τις εξυπνοβλακείες του κάθε Αθανάσιου που αποφάσισε να μετακινήσει τον εσπερινό και που βάζει τη στρατιά του να στέλνει επιστολές. Κι αυτό, την ώρα που για να λέμε και τα καλά, άλλοι θρησκευτικοί ηγέτες ακόμα και ο δικός μας (!), συστρατεύονται με όλη την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα.
Και την ώρα που τα νοσοκομεία μας κρέμονται από μια κλωστή, αντί να στέλνουν επιστολές για αναλώσιμα, αναβάθμιση των νοσοκομείων, επέκταση των νοσηλευτηρίων μας, στήριξη των ανθρώπων της πρώτης γραμμής, 152 επαγγελματίες υγείας στέλνουν μακροσκελή επιστολή για να ανοίξουν οι εκκλησίες και να αρχίσουν όλοι έτσι να γλείφουν το ίδιο κουτάλι, επικαλούμενοι αντιεπιστημονικές ασυναρτησίες και δήθεν κλινικές εμπειρίες 2000 ετών!
Αντί να ασχοληθούμε με την παιδεία, τους μαθητές μας και το ισότιμο δικαίωμα τους στη μόρφωση που δύο μήνες τώρα περιμένουν μάταια να πάρει μπρος το Υπουργείο της Παιδείας, βλέπουμε πολιτικούς με διδακτορικό στο λαϊκισμό να μιλάνε για άνοιγμα εκκλησιών και να ποστάρουν φωτογραφίες με κεράκια για να χαϊδέψουν τα αυτιά των πιστών.
Αντί να προβληματιζόμαστε για το πώς θα πάρουμε ξανά μπρος για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε, συζητούμε ακόμα αν είναι ή όχι απλή γρίπη και συγκρίνουμε πόσους σκότωσε ο κορονοϊός και πόσους σκοτώνει ο καρκίνος. Λες κι αν ήταν στο χέρι θα αφήναμε τον καρκίνο να θερίζει.
Αντί να συζητούμε για το πώς ο ιός δεν θα χτυπήσει άλλη μια πόρτα, συζητούμε για τα 5G, καίμε άσχετες αντένες, βλέπουμε Μασόνους κι ετοιμαζόμαστε για αντίσταση στο γεμάτο τσιπάκια του Bill Gates εμβόλιο της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ.
Κι αναγκάζονται επιστήμονες, στα σοβαρά, να διαψεύδουν. Κι αναγκάζεται ο WHO να βγάζει ανακοινώσεις για τα αυτονόητα.
Είναι ο σκοταδισμός, ηλίθιε, μονολόγησα. Όχι η πίστη. Αλλά ο σκοταδισμός που θολώνει το μυαλό. Που ακρωτηριάζει τη σκέψη. Που βλέπει παντού συνωμοσίες. Ένας σκοταδισμός χτισμένος σε μυθοπλασίες, φόβο, ανοησίες ημιμάθεια. Ένας σκοταδισμός όμως βολικός, που εξουσιάζει.
Φως. Χρειαζόμαστε περισσότερο φως. Φως της γνώσης απέναντι στο άγ(ρ)ιο σκοτάδι.
Υστερόγραφο.
Κανένας – λογικός άνθρωπος – δεν γουστάρει αυτό που ζούμε.
Και κανένας δεν θέλει να στερήσει σε κανένα τίποτα. Ούτε την εκκλησία, ούτε και τη Θεία Κοινωνία. Αλλά όσο υπάρχει ένας μεταδοτικός ιός, ενίοτε θανατηφόρος, για τον οποίο δεν υπάρχει επαρκής γνώση, θεραπεία και προστασία κανένας δεν έχει δικαίωμα να βάζει σε κίνδυνο τους άλλους.
Άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο, όλοι περνούμε δύσκολα. Περνούμε στερήσεις. Λαχταρούμε για κόσμο. Για χαρούμενες φωνές. Για τους δικούς μας ανθρώπους. Για τους φίλους μας. Για τα θέλω μας, για τα πιστεύω μας. Για τις αγαπημένες μας συνήθειες. Αλλά σφίγγουμε τα δόντια και κάνουμε τα απολύτως απαραίτητα. Για να αντέξουμε λίγο ακόμα. Για να αντέξει το σύστημα. Για να τους έχουμε όλους κοντά μας όταν θα τελειώσουμε με αυτό.
Γιατί δεν είναι αριθμοί. Άνθρωποι είναι.
Γράφει: Λεόντιος Φιλοθέου
Follow: @leontios_
