Μου έστειλε ένας φίλος τις προάλλες «Φίλε καλλύττερα να μείνουμε όπως είμαστε. Τζείνοι ποτζεί τζαι ‘μεις ποδά».
Είναι αλήθεια ότι το ακούω συχνά κυρίως από ανθρώπους που έχουν ειλικρινείς, ανησυχίες για μια ενδεχόμενη λύση του κυπριακού. Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, οι οποίοι ακούνε για πρόοδο στο κυπριακό και αντί να χαίρονται φοβούνται.
Πολλοί από αυτούς είναι συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, οι οποίοι λόγω των τραγικών γεγονότων της τουρκικής εισβολής, της έλλειψης εμπιστοσύνης προς την Τουρκία αλλά την έλλειψη ενημέρωσης θεωρούν εσφαλμένα πως η διατήρηση της παρούσας κατάστασης είναι η δεύτερη καλύτερη επιλογή. Αυτό όμως αποτελεί μια τεράστια ψευδαίσθηση για ένα πολύ σημαντικό λόγο.
Η παρούσα κατάσταση δεν είναι μια στατική κατάσταση χωρίς εξέλιξη. Αντίθετα είναι μια συνεχώς μεταβαλλόμενη κατάσταση που λειτουργεί εναντίον μας. Για να καταλάβουμε του λόγου το αληθές θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε πως εξελίχθηκε η «παρούσα κατάσταση» τα τελευταία 41 χρόνια.
Η συνεχής μεταβολή της παρούσας κατάστασης επηρεάζει δύο πυλώνες του κυπριακού προβλήματος. Ο ένας πυλώνας είναι οι διάφορες πτυχές του κυπριακού. Ο άλλος πυλώνας είναι η εξέλιξη της υπόστασης του παράνομου κράτους στα κατεχόμενα.
Ας δούμε κάποια παραδείγματα όσον αφορά το πρώτο πυλώνα και συγκεκριμένα τις πτυχές της ασφάλειας, του εποικισμού και του περουσιακού.
Είναι σαφές ότι η Τουρκία ανά πάσα στιγμή μπορεί να ενισχύσει και να αυξήσει ακόμα περισσότερο τα τουρκικά στρατεύματα στο νησί. Κάτι τέτοιο φαίνεται για παράδειγμα να έγινε το 2013. Έκθεση του ΚΥΚΕΣΜΕ αναφέρει «τα αριθμητικά δεδομένα στην Κύπρο κατά το 2013 φαίνεται να είναι αισθητά διαφοροποιημένα προς όφελος της τουρκικής πλευράς, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια όταν από 2001 – 2012 παρουσιάζονταν αμετάβλητα. Νέα στοιχεία που αφορούν το συσχετισμό δυνάμενων στο στρατιωτικό τομέα στην Κύπρο το 2013 παρουσιάζουν την Τουρκία σε ακόμη πιο πλεονεκτική θέση και πολύ πιο ενισχυμένη σε στρατιωτικό ανθρώπινο δυναμικό κατά 7.000...». Είναι σαφές ότι στην πτυχή της ασφάλειας η «παρόυσα κατάσταση» του 2001-2012 δεν είναι η ίδια με την «παρούσα κατάσταση» του 2013. Είναι χειρότερη.
Είναι επίσης ξεκάθαρο πως ο εποικισμός αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Οι εποικοι του 1975 προφανώς ήταν πολύ πιο λίγοι από τους έποικους του 2015. Αντιγράφω από ιστοσελίδα της Κυπριακής Δημοκρατίας: «Στις 12 Οκτωβρίου 2004, σαν μέρος της τελευταίας απόπειρας εδραίωσης του ήδη εξαιρετικά μεγάλου αριθμού εποίκων στην Κύπρο, ανακοινώθηκε η υπογραφή ενός ‘πρωτοκόλλου’ μεταξύ της Τουρκίας και της υποτελούς τοπικής διοίκησης, της ούτω-καλούμενης ‘Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου’... Η δημοσίευση του εν λόγω ‘πρωτοκόλλου’ ενίσχυσε τον κατακλυσμό του τουρκοκρατούμενου βορρά με άλλες 40,000 Τούρκους σε ένα μόνο χρόνο». Είναι φανερό πως στο θέμα του επικοισμού, η «παρούσα κατάσταση» του 2003 ήταν καλύτερη από αυτή του 2005 κατά 40000 έποικους!
Τέλος το ίδιο ξεκάθαρα είναι τα πράγματα για το περουσιακό. Όσο περνά ο καιρός όλο και περισσότερες ελληνοκυπριακές περιουσίες τυγχάνουν εκμετάλλευσης και σκόπιμης αλλοίωσης από την Τουρκία. Γράφει η ίδια ιστοσελίδα: «Ο εποικισμός της κατεχόμενης περιοχής παραβιάζει τα περιουσιακά δικαιώματα των εκτοπισμένων Ελληνοκυπρίων, των οποίων οι περιουσίες χρησιμοποιούνται για να στεγάσουν τους έποικους. Σύμφωνα με την τουρκοκυπριακή εφημερίδα ‘Αβρούπα’, (26.3.2001), από το 1974 έχουν δοθεί 34,000 τίτλοι ιδιοκτησίας σε έποικους από την Τουρκία. Η γη αυτή καλύπτει περισσότερη από τη μισή έκταση της βόρειας Κύπρου, αναφέρει το δημοσίευμα».
Είναι αντιληπτό ότι στο περουσιακό η «παρούσα κατάσταση» του 1975 ήταν σαφώς καλύτερη από την «παρούσα κατάσταση» του 2001 αλλά και του 2010 που είχαμε την κακή για μας απόφαση «Δημόπουλος & Άλλοι εναντίον Τουρκίας». Με την απόφαση αυτή και με την επιτροπή αποζημειώσεων που συστάθηκε στα κατεχόμενα, η Τουρκία αγοράζει ουσιαστικά ελληνοκυπριακές περιουσίες και τις τουρκοποιεί.
Βέβαια ο πιο πάνω φίλος μου θα μου έλεγε «Καλά ρε φίλε θέλουμε λύση με μια χώρα που αυξάνει τα στρατεύματά της, αυξάνει τους εποίκους και παίρνει τις περιουσίες μας»;;
Μα ασφαλώς γι’ αυτό ακριβώς θέλουμε λύση. Για να φύγει ο τουρκικός στρατός από τη γη μας, να σταματήσει η ροή εποίκων και να μπορούν οι πρόσφυγες να αξιοποιήσουν τις περιουσίες τους. Να ανατρέψουμε την κατοχή. Με πόλεμο αυτό είναι αδύνατο. Με μια σωστή λύση όμως του κυπριακού αυτό είναι δυνατό. Θέλουμε επίσης λύση για ένα ακόμα πιο σημαντικό λόγο. Η παρούσα κατάσταση του 2015 δεν θα είναι η ίδια με την παρούσα κατάσταση του 2025, 2045, 2055. Η συνεχής μεταβλητή εξέλιξή της μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικές συνέπειες για την επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού στην πατρίδα μας. Πριν αποφασίσουμε πως είναι «καλλύττερα να μείνουμε τζείνοι ποτζεί τζαι ‘μείς ποδά» θα πρέπει να έχουμε υπόψη την αρνητική εξέλιξη αυτής απόφασης.
Γράφει: Γιώργος Σταματίου
