Πολλοί, και ειδικά στον χώρο της αριστεράς, θεωρούν ότι το μνημόνιο απέτυχε.
Αυτή η διατύπωση και ο συνειρμός, παίρνουν ως δεδομένο ότι το μνημόνιο στόχευε στο να βοηθήσει τις δοκιμαζόμενες χώρες και τους λαούς να εξέλθουν από την κρίση και την ύφεση. Νομίζω ότι ίσως θα έπρεπε να το σκεφτούμε διαφορετικά. Ακούεται σχήμα οξύμωρο, αλλά θεωρώ ότι το μνημόνιο πέτυχε διότι ο στόχος του δεν ήταν σε καμιά περίπτωση αυτά τα οποία επαγγέλλονταν οι εμπνευστές του.
Η επιτυχία του κάθε εργαλείου καθορίζεται από τον πραγματικό στόχο της πολιτικής που υλοποιεί. Το μνημόνιο όχι απλά και μόνο δεν αντιμετωπίζει τα προβλήματα της κυπριακής οικονομίας, αλλά, αντιθέτως, βαθαίνει περισσότερο την κρίση προκαλώντας στη χώρα και το λαό μας οδυνηρές συνέπειες. Για έναν πολύ απλό λόγο. Στόχος του μνημονίου ήταν και είναι, να πετύχει διάλυση του κοινωνικού κράτους, απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, απαξίωση των οργανισμών δημόσιας ωφέλειας, αποδυνάμωση του συνδικαλιστικού κινήματος, μείωση της αγοραστικής δύναμης της μισθωτής εργασίας και αύξηση του περιθωρίου κέρδους των εργοδοτών και των μεγαλοεπιχειρηματιών. Να επιστρέψει η εργατική τάξη σε συνθήκες περασμένων δεκαετιών. Να βλέπει το ένα κομμάτι της εργατικής τάξης το άλλο ως δυνητικό ανταγωνιστή και αντίπαλο και να χαιρεκακεί που χάνει και ο άλλος δουλειές, μισθούς και ωφελήματα. Θα τολμήσω μάλιστα να πω ότι επιδιώκεται και η αύξηση της ανεργίας, του εφεδρικού εκείνου στρατού, ώστε να συμπιέζονται περαιτέρω τα εργατικά κεκτημένα και μισθοί.
Τα απτά αποτελέσματα της εφαρμογής του Μνημονίου αποδεικνύουν τα πιο πάνω:
Η ανεργία από το 10,5% που ήταν τον Ιούνιο του 2012 εκτοξεύτηκε στο 17,6% σήμερα, ενώ για το 2014 προβλέπεται να φτάσει στο 19,5%. Η Κύπρος έχει τον μεγαλύτερο ρυθμό αύξησης της ανεργίας από όλες τις χώρες της ΕΕ, ενώ ένας στους δύο νέους είναι άνεργος.
Το δημόσιο χρέος από 86,6% που ήταν το 2012, ανήλθε στο 114% το 2013 και μέχρι το 2015 αναμένεται να αυξηθεί στο 126,3%.
Το δημοσιονομικό έλλειμμα για το 2013 ήταν περίπου -7%, ενώ το 2014 αναμένεται να είναι -8,4%.
Στο Μνημόνιο προβλέπεται ότι για τη διετία 2013-2014 θα έχουμε ύφεση σωρευτικά 12,5%, ενώ άλλες μελέτες και εκτιμήσεις, όπως του Πανεπιστημίου Κύπρου, προβλέπουν ότι στη διετία 2013-2014 θα έχουμε ύφεση, σωρευτικά, περίπου 15%.
Ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης δεν αναμένεται να κινηθεί θετικά, όχι μόνο το 2014, αλλά ούτε το 2015 και το 2016.
Χιλιάδες μικροεπιχειρήσεις έχουν ήδη κλείσει.
Ο τραπεζικός τομέας συρρικνώθηκε σχεδόν κατά το ήμισυ και έχει συγκεντροποιηθεί σχεδόν κατά 50% σε ένα και μόνο τραπεζικό ίδρυμα.
Η αγοραστική δύναμη των μισθών στο τέλος του 2014, αναμένεται να έχει μειωθεί περίπου κατά 30%.
Άρα, παρά την επιβολή δυσβάστακτων μέτρων και παρά τις μεγάλες θυσίες των εργαζομένων η Κύπρος θα χάσει σημαντικό μέρος του πλούτου της τη διετία 2013-2014.
Οι πολιτικές που επιβάλλονται από το μνημόνιο είναι πολιτικές εσωτερικής υποτίμησης, που χαρακτηρίζονται από την στοχοποίηση του εργατικού κόστους, το οποίο χρειάζεται πάση θυσία να συρρικνωθεί δραματικά για να επιτευχθεί η λεγόμενη αύξηση της ανταγωνιστικότητας.
Όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά στο πλαίσιο του σημερινού κόσμου με τον υφιστάμενο συσχετισμό δυνάμεων τόσο σε παγκόσμιο όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Γράφει: Γιάννος Κατσουρίδης
