«Το πολιτικό πολιτισμό τον κτίζουμε και τον αλλάζουμε όλοι μας, πολιτικοί και πολίτες, με την στάση μας και τις επιλογές μας».
Ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ πήγε προσωπικά την Τρίτη να προσκαλέσει και να κλειδώσει την παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας στο συνέδριο του ΑΚΕΛ. Σε ένα εγκάρδιο κλίμα, όπως μας ενημέρωσε ο ίδιος εξερχόμενος από το Προεδρικό Μέγαρο, συνάντησε τον Πρόεδρο και άκουσε πως παρά την προσωπική υποχρέωση που έχει στη Λεμεσό, θα τιμήσει με την παρουσία του το συνέδριο του κόμματος. Έστησε το σκηνικό για να ικανοποιήσει το στενό κομματικό ακροατήριο. Στην εναρκτήρια ομιλία του στο 22ο Συνέδριο του ΑΚΕΛ, ο Άντρος Κυπριανού δεν περιορίστηκε στην πολιτική κριτική έναντι της διακυβέρνησης Αναστασιάδη. Προχώρησε σε μετωπική προσωπική σύγκρουση, ανασκοπώντας όχι μόνο τα δύο χρόνια της προεδρικής του θητείας, αλλά και τα χρόνια που ήταν αρχηγός της αντιπολίτευσης στην διακυβέρνηση Χριστόφια. Ξεπέρασε την πολιτική κριτική και έφτασε μέχρι τις επαγγελματικές και οικογενειακές επιλογές του.
Ήθελε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας παρών. Όχι για να τα ακούσει ζωντανά, με τα αυτιά του. Αλλά για να κερδίσει κομματικούς πόντους. Για να λένε οι Ακελικοί πως ο δικός μας ο αρχηγός τα έχει μεγάλα τα κότσια και του τα είπε διά ζώσης. Έχει άλλη βαρύτητα παρά να τα έλεγε σε έναν Αναστασιάδη που θα τα άκουγε αν τα άκουγε, από τα δελτία το βράδυ και δεν θα τα άκουγε και όλα. Ευχόταν ο Άντρος Κυπριανού, είμαι σίγουρος, να «τσιμπούσε» ο Νίκος Αναστασιάδης και να του απαντούσε και να συνέχισε το δικό του πάρτι. Ευτυχώς για τον πολιτικό μας πολιτισμό ο Πρόεδρος άφησε την μπάλα να πέσει χάμω.
Το σλόγκαν «Στους αγώνες η δύναμη, στην αριστερά η ελπίδα» δεν βγήκε από την ομιιλία του Άντρου Κυπριανού. Θα περίμενε κανείς να ακούσει τον Γενικό του Γραμματέα να αναλύει το όραμά του για το μέλλον του κόμματός του Για τις στρατηγικές που θα αφορούν το αύριο του τόπου. Θα περίμενε κανείς έναν απολογισμό για την δική του θητεία από τον Γενάρη του 2009 που ανέλαβε. Αντί για αυτό προχώρησε σε μια άνανδρη επίθεση, είναι και ο ανδρισμός στη μόδα αυτή την βδομάδα, στον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Κανείς δεν θα επέκρινε την ομιλία του ηγέτη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης αν αυτή ήταν όντως πολιτική. Μια ομιλία που θα στηριζόταν σε επιχειρήματα και όχι σε συνθήματα. Που θα έκρινε την διακυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη και όχι την προσωπική του στάση όταν ήταν πρόεδρος του Συναγερμού.
Ήταν μια ομιλία που εξυπηρετούσε μόνο την συσπείρωση του ΑΚΕΛ. Με την πεπατημένη όμως λογική και την παραδοσιακή πολιτική σκέψη. Κανείς δεν σκέφτηκε πως οι λογικά σκεπτόμενοι πολιτικοποιημένοι πολίτες και οι λογικά σκεπτόμενοι κομματικοποιημένοι ΑΚΕΛικοί, δεν πρόκειται να χειροκροτήσουν στην εξύμνηση της θητείας του Δημήτρη Χριστόφια. Όσο και να χρυσωθεί το χάπι, όσο «κακιά πανοπλία» και αν φορεθεί στον Συναγερμό και στον Αναστασιάδη, εκείνη η παρτίδα δεν σώζεται με τίποτα. Όσο λιγότερο αναφέρεται ο Άντρος Κυπριανού στην εποχή του Χριστόφια, τόσο κερδισμένος θα είναι.
Όσο οι πολιτικοί καθυστερούν να κατανοήσουν πως οι πολίτες έχουν και την επιλογή να μην ψηφίσουν, ζημιώνουν τον πολιτικό μας πολιτισμό. Όσο πιστεύουν πως οι επιλογές τους περιορίζονται στα παραδοσιακά κόμματα και το μεγαλύτερο ζητούμενο είναι η συσπείρωση των μελών και των ψηφοφόρων, θα συνεχίσουμε να βλέπουμε στημένους πολιτικούς καβγάδες μεταξύ των «κοκόρων» και στημένες προσκλήσεις στα κομματικά συνέδρια για να κερδηθούν πόντοι στα στενά κομματικά ακροατήρια.
Και όσο οι λογικά σκεπτόμενοι πολίτες δεν ακούνε από τους πολιτικούς ταγούς για προοπτική και όραμα, τόσο γυρνούν την πλάτη. Όσο βλέπουνε στημένες παλαίστρες, όσο ακούνε ξύλινους λόγους, όσο τρώνε νερόβραστες σούπες, ακόμα περισσότερο αηδιάζουν, ακόμα περισσότερο γελούν και κλαίνε ταυτόχρονα, περισσότερο αδιαφορούν. Χαμένοι είμαστε όλοι, πολιτικοί και πολίτες. Και φταίμε όλοι. Και οι μεν που εκλέγονται και οι δε που επιλέγουν.
Δημοσιεύτηκε και στην Καθημερινή της Κυριακής
Γράφει: Δημήτρης Μ. Δημητρίου
Follow me: @dmdemetriou
