«Οι τακτικισμοί χωρίς στρατηγική δημιουργούν θόρυβο πριν την ήττα. Η στρατηγική χωρίς τακτικισμούς καθυστερεί απλώς την νίκη»
Η κυβέρνηση Αναστασιάδη έχει σήμερα γενέθλια. Πριν από δυο χρόνια, με πλατύ το χαμόγελο στα χείλη, περνούσαν την πύλη του προεδρικού οι «εκλεκτοί» του Νίκου Αναστασιάδη για να ηγηθούν των υπουργικών χαρτοφυλακίων. Από τότε έγιναν πολλά, ο τόπος μας πέρασε σίγουρα από χίλια μύρια κύματα. Νιώθουμε, και όχι αδίκως, πως τα δύο αυτά χρόνια, ζήσαμε τόσο έντονα, που μας φαίνονται πως πέρασαν τουλάχιστον δέκα.
Είναι λογικό πως σε τέτοιες περιόδους, προτεραιότητα έχει η διαχείριση των κρίσεων. Η στρατηγική, ο σχεδιασμός και η υλοποίηση πολιτικών, περνά σίγουρα σε δεύτερη μοίρα και παίρνει αναβολή. Η κήρυξη του τέλους μιας τέτοιας περιόδου, είναι κάτι το πολύ σχετικό. Η τακτική της επέκτασης αυτών των περιόδων, με απώτερο σκοπό την καθυστέρηση έναρξης της «παραγωγικής περιόδου», της περιόδου υλοποίησης, έστω στα χαρτιά, στρατηγικών στόχων είναι ο «βήχας» όλων όσων είτε δε θέλουν, είτε δεν ξέρουν είτε δεν έχουν όρεξη να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν στρατηγικές που θα πάρουν έστω ένα βήμα μπροστά τους τομείς ευθύνης τους. Είναι οι πολιτικοί που προτιμούν τους τακτικισμούς από την στρατηγική. Που πιστεύουν πως λειτουργώντας μόνον με την (κουτο)πονηριά και διατηρώντας, φανταστικές πολλές φορές , ισορροπίες θα καταφέρουν να επιβιώσουν. Αλλά όπως έγραψε και ο Σουν Τσου στην Τέχνη του Πολέμου πολλούς αιώνες προηγουμένως, «Οι τακτικισμοί χωρίς στρατηγική δημιουργούν θόρυβο πριν την ήττα. Η στρατηγική χωρίς τακτικισμούς καθυστερεί απλώς την νίκη»
Δύο χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Νίκο Αναστασιάδη, η παρατεταμένη «περιόδος χάριτος» που οι πολίτες έδωσαν στην κυβέρνηση έχει τελειώσει. Είναι η ώρα που ο κόσμος περιμένει να δει μεταρρυθμίσεις που θα βελτιώσουν την ζωή του. Απτές μεταρρυθμίσεις και όχι γενικόλογες διακηρύξεις, που θα έχουν άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινότητά του. Η μείωση της στρατιωτικής θητείας και η σωστή εφαρμογή του ΓΕΣΥ είναι για παράδειγμα δύο τέτοιες μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν την ζωή όλων μας. Για να γίνουν όμως, χρειάζεται στρατηγική για να σχεδιαστούν σωστά και άμεσα, μακριά από μικροπολιτικές και τακτικισμούς.
Ένας άλλος τομέας που οι μεταρρυθμίσεις μπορούν να έχουν άμεσο και θετικό αντίκτυπο είναι αυτός του τουρισμού. Μπορεί οι ατάκες για την «κότα με τα χρυσά αυγά» να έχουν διαγραφεί από το λεξιλόγιο μας, αλλά οι πρακτικές που συνόδευαν εκείνη την περίοδο δυστυχώς υφίστανται και σήμερα. Αντί να δίνουμε κίνητρα για να μένουν τα ξενοδοχεία ανοικτά την χειμερινή περίοδο, επιδοτούμε το κλείσιμο τους. Οι επενδύσεις που έχουν γίνει και συνεχίζουν να γίνονται στο τομέα του τουρισμού είναι πολλών δισεκατομμυρίων, αλλά τους επτά από τους δώδεκα μήνες κλειδώνουμε τα ξενοδοχεία μας, και το κράτος πληρώνει τους υπαλλήλους για να είναι σε αδράνεια. Αυτούς τους επτά μήνες όμως η ηλιοφάνεια δεν λείπει από τους ουρανούς μας, και οι θερμοκρασίες είναι ιδανικές για να σχεδιάσουμε νέα τουριστικά προϊόντα. Είτε αυτά αφορούν αθλητικό, θρησκευτικό, ποδηλατικό, συνεδριακό, αθλητικό τουρισμό, ή ακόμα και τον πιο αναγκαίο τουρισμό υγείας, δεδομένου της περιοδικής μελαγχολίας των Σκανδιναβών από την έλλειψη φωτός στις χώρες τους και της αναζήτησης προορισμών με συνθήκες που περιγράφουν την Κύπρο. Η τουριστική βιομηχανία είναι σε «θέση μάχης» για συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Η επέκτασή της μπορεί να τεθεί εύκολα σε ισχύ και να δώσει ανάσες σε όλη την οικονομία και στην κοινωνία. Χρειάζεται όμως και εδώ σωστός σχεδιασμός για να μην χρειάζεται να τρέχουμε μετά και να κλείνουμε τις τρύπες που αφήσαμε ανοικτές.
Υπάρχουν και πολλές άλλες μεταρρυθμίσεις που μπορούν να γίνουν. Η στρατηγική της καινοτομίας για παράδειγμα, και της καθόδου στην Κύπρο εταιριών υψηλής τεχνολογίας θα πρέπει να είναι σε αυτή την ατζέντα. Μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν, και η λογική της αδράνειας έχει τελειώσει. Όλοι όσοι κρατούν στα χέρια τους τα τιμόνια των πλοίων, θα πρέπει να κατανοήσουν την αναγκαιότητα για στρατηγικό σχεδιασμό πολιτικών και την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων που θα βελτιώσουν την ποιότητα ζωής και την καθημερινότητα των πολιτών. Ίσως να είναι και ο μόνος δρόμος, δύσκολος και ανηφορικός, που να σώζει την παρτίδα. Είναι ο μόνος δρόμος που θα δώσει στην κοινωνία ελπίδες για ανάσες. Οι μεταρρυθμίσεις με χειροπιαστό αποτέλεσμα. Και όχι, δεν μιλούμε για την εικόνα αλλά για την ουσία.
Δημοσιεύτηκε και στην Καθημερινή της Κυριακής
Γράφει: Δημήτρης Μ. Δημητρίου
Follow me: @dmdemetriou
