ΟΙ ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ ΠΛΗΓΕΣ ΤΟΥ ΦΑΡΑΩ!
- Η ποιότητα υπηρεσιών που παρέχει το ΓΕΣΥ ακολουθεί φθίνουσα πορεία.
- Ο ΟΑΥ λειτουργεί με λογικές «μπακάλικου». Ατεκμηρίωτες επιστημονικά οι οδηγίες του.
- Οι αρμόδιοι αντιμετωπίζουν τους γιατρούς σαν κλέφτες και εγκληματίες.
- Δεν υπάρχει οργάνωση, συντονισμός και έλεγχος.
- Ελλοχεύει κίνδυνος δημιουργίας μονοπωλίων στο χώρο της υγείας.
Ο Δρ Χρήστος Χριστοδούλου είναι ορθοπαιδικός, εξειδικευμένος χειρουργός ώμου και γόνατος. Παιδί μεταναστών, έζησε, σπούδασε, αλλά και ως γιατρός, εργάστηκε στη Γερμανία. Συγκεκριμένα διετέλεσε επιμελητής στο Νοσοκομείο Σαντ Μαριέν του Βερολίνου με το οποίο εξακολουθεί να συνεργάζεται ως εξωτερικός συνεργάτης. Ήταν μέλος της ιατρικής ομάδας του Ολυμπιακού κέντρου του Βερολίνου, μέλος της ορθοπαιδικής, όπως επίσης και της τραυματολογικής εταιρείας Γερμανίας. Με τον επαναπατρισμό του στην Κύπρο ίδρυσε μαζί με τον Δρα Κωσταντίνο Ρούσσο το Christodoulou and Roussos - Orthopedic Surgeons center στη Λεμεσό. Όπως δηλώνει, στο ΓΕΣΥ εντάχθηκε έξ ανάγκης αφού όπως λειτουργεί σήμερα το σύστημα δεν αφήνει περιθώρια για ιδιωτική ιατρική. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην ιστοσελίδα μας, αφού ξεκαθαρίζει ότι δεν διαφωνεί με την εφαρμογή ενός εθνικού σχεδίου υγείας, εξηγεί γιατί το υφιστάμενο σχέδιο πάσχει. Αναφέρεται σε ορισμένες μόνο από τις σοβαρές πληγές του ΓΕΣΥ, καταθέτοντας ταυτόχρονα συγκεκριμένες προτάσεις ώστε αυτό να γίνει λειτουργικό, δίκαιο και ανθρωποκεντρικό.
Συνέντευξη στον συνεργάτη μας Γιώργο Παυλίδη
CY TALKS: Σας έχω ακούσει αρκετές φορές να διατυπώνετε τη διαφωνία σας με τον σχεδιασμό, το περιεχόμενο, αλλά κυρίως με τον τρόπο που το συγκεκριμένο Γενικό Σχέδιο Υγείας (ΓΕΣΥ) εφαρμόζεται στον τόπο μας. Με την ευθύτητα που σας χαρακτηρίζει, θα ήθελα να εντοπίσετε και να μας αναπτύξετε τα βασικά προβλήματα, τις αιμάσσουσες πληγές του ΓΕΣΥ.
- Πρώτα από όλα, δεν υπάρχει κεντρικός πυλώνας. Όταν σχεδίαζαν το ΓΕΣΥ μας είχαν πει ότι τα δημόσια νοσηλευτήρια θα οργανωθούν, θα στελεχωθούν, θα εκσυγχρονισθούν, θα αποκτήσουν την απαιτούμενη υποδομή ώστε να αποτελέσουν τη ραχοκοκκαλιά του συστήματος. Η σκέψη αυτή ήταν απόλυτα σωστή, διότι αν θες να έχεις ένα αξιόπιστο σύστημα υγείας που να παρέχει ασφάλεια στον ασθενή, τότε οπωσδήποτε χρειάζεσαι μεγάλα νοσοκομεία που να έχουν αν όχι όλες, τουλάχιστον σχεδόν όλες τις ειδικότητες και να παρέχουν θεραπείες που δεν μπορούν να προσφέρουν οι μικρές κλινικές και τα ιατρεία. Αυτό δυστυχώς δεν υπάρχει με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε μπροστά σε μια απαράδεχτη κατάσταση. Πάει για παράδειγμα ένας ασθενής στις πρώτες βοήθειες του Γενικού Νοσοκομείου, ο επί καθήκοντι γιατρός του κάνει μια γρήγορη θεραπεία, του βάζει ας πούμε γύψο στο πόδι και του λέει αύριο να πας στον γιατρό σου που εργάζεται σε άλλη μονάδα… Η ειρωνεία μάλιστα εδώ είναι ότι ενώ οι ιδιωτικές κλινικές, όπως και οι γιατροί, έχουν κάποιο όριο μέσα στο οποίο εργάζονται - όριο που καθορίζεται από τις διαθέσιμες μονάδες - τα δημόσια νοσηλευτήρια δεν έχουν όρια. Μ άλλα λόγια τα δημόσια νοσηλευτήρια επιχορηγούνται, ενώ τα ιδιωτικά και οι γιατροί όχι. Αυτό στην πράξη σημαίνει άνιση μεταχείριση, πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών.
Αυτό είναι νεοφιλελεύθερος φασισμός!
Άλλο σοβαρό λάθος είναι ότι επιβλήθηκε το μονοασφαλιστικό σύστημα. Σε ποια άλλη δυτικοευρωπαϊκή χώρα υπάρχει μονοασφαλιστικό σύστημα; Αυτό, σε συνδυασμό με τους περιορισμούς που υπάρχουν, καταδικάζει τις μικρές κλινικές και τους γιατρούς, ενώ στο τέλος της ημέρας λειτουργεί και σε βάρος των ασθενών. Ο ΟΑΥ μας λέει, ότι όσοι γιατροί είναι συμβεβλημένοι με το ΓΕΣΥ δεν δικαιούνται ν ασκούν ιδιωτική ιατρική. Ταυτόχρονα όσες κλινικές εντάσσονται στο σύστημα δεν επιτρέπεται να εξυπηρετούν γιατρούς εκτός ΓΕΣΥ. Στην πράξη οι αρμόδιοι απαγορεύουν δια ροπάλου την άσκηση ιδιωτικής ιατρικής εκτός ΓΕΣΥ. Αυτό είναι ωμός φασισμός και μάλιστα νεοφιλελεύθερος φασισμός αφού καταδικάζεις σε αφανισμό ένα επαγγελματία που επέλεξε να μείνει εκτός συστήματος.
Να σημειώσω επίσης κάτι που αρκετός κόσμος δεν γνωρίζει. Δεν υπάρχει πρόσβαση σε πληροφόρηση για άτομα που εξετάστηκαν από γιατρούς εκτός ΓΕΣΥ, όπως και το αντίστροφο. Αυτό είναι επικίνδυνο και δεοντολογικά απαράδεκτο και διερωτώμαι ποιος είχε τη συγκεκριμένη φαεινή ιδέα…
Ιδιαιτερα προβληματικοί είναι οι περιορισμοί εξετάσεων που το σύστημα επιβάλλει στους γιατρούς. Η ρήτρα αυτή είναι εντελώς παράλογη, πολύ περισσότερο αν τη συνδέσεις με τις ελευθερίες που δίνονται στους γιατρούς για άλλου είδους εξετάσεις. Να δώσω ένα παράδειγμα: Ως ειδικός γιατρός δεν δικαιούμαι να παραπέμψω σε μαγνητική τομογραφία πέραν του 25% των ασθενών μου. Δηλαδή για έναν ασθενή που ήρθε κοντά μου με σοβαρό πρόβλημα στον ώμο ή στο γόνατο θα δυσκολευτώ αφάνταστα να ζητήσω να γίνει μαγνητική τομογραφία, απλώς και μόνο επειδή έχω ξεπεράσει το όριο του 25%! Την ίδια στιγμή, δεν έχω περιορισμό και μπορώ να τον υποβάλω σε διαγνωστική αρθροσκόπηση που στοιχίζει στο σύστημα πολύ περισσότερα χρήματα. Ψάχνω λογική εξήγηση και δεν βρίσκω…
Λογική εξήγηση δεν βρίσω και στον αυθαίρετο τρόπο με τον οποίο ο ΟΑΥ καθόρισε ποιες παθήσεις δικαιούνται φυσιοθεραπεία και ποιες όχι. Το ίδιο ισχύει και για τον αριθμό των φυσικοθεραπειών που δικαιούται ο κάθε ασθενής. Προσωπικά ως ειδικός ορθοπεδικός θεωρώ γελοίο τον αριθμό 6+3 φυσικοθεραπείες τον χρόνο που χωρίς καμία τεκμηρίωση επέβαλε ο ΟΑΥ για ασθενείς που δεν έχουν χειρουργηθεί. Από που βγήκε αυτός ο αριθμός;
Στην Κύπρο δεν υπάρχουν πλέον ιδιώτες γιατροί, αλλά γιατροί υπάλληλοι του ΟΑΥ. Τα ενοίκια, τον εξοπλισμό και τους υπαλλήλους μας όμως δεν τους πληρώνει ο ΟΑΥ, αλλά εμείς. Ωστόσο ο ΟΑΥ είναι αυτός που καθορίζει την αμοιβή και τον όγκο εργασίας μου. Αυτό δεν είναι σωστό.
Είμαστε επαγγελματίες υγείας, όχι κλέφτες!
Προχωρώ σ άλλο θέμα: Κριτήρια, έλεγχος, αξιολόγηση. Πριν το ΓΕΣΥ, αν ο ιδιώτης γιατρός θεωρούσε ότι ο ασθενής έπρεπε να χειρουργηθεί, έστελνε τα δεδομένα του ασθενή στην ιδιωτική ασφάλεια και σε σύντομο χρονικό διάστημα έπαιρνε θετική ή αρνητική απάντηση κατά πόσο δηλαδή η επέμβαση καλυπτόταν ή όχι. Σήμερα ο ΟΑΥ δεν δεν ασκεί καθόλου έλεγχο, δεν έχει κριτήρια, ούτε αξιολογεί το αποτέλεσμα!
Το ΓΕΣΥ χρησιμοποιεί ένα συγκεκριμένο λογισμικό, στο οποίο εκπαιδεύτηκαν όσοι γιατροί μπήκαν στο σύστημα. Οι υπόλοιποι που ήρθαμε μετά, δεν τύχαμε καμίας ενημέρωσης και δεν είχαμε τη δυνατότητα να το λειτουργήσουμε δοκιμαστικά με εικονικούς ασθενείς. Κι αυτό είναι πρόβλημα…
Όταν εφαρμόστηκε το ΓΕΣΥ δημιουργήθηκε εσφαλμένα η εντύπωση στον ασθενή ότι δικαιούται ό,τι ζητήσει, κοντολογίς τα πάντα. Ενώ δηλαδή ο ΟΑΥ στους γιατρούς έβαζε χίλιους δυό περιορισμούς, με τον κόσμο λειτουργούσε εντελώς διαφορετικά. Δεν είναι όμως οι άνθρωποι του ΟΑΥ που βρίσκονται καθημερινά σε επαφή με τους ασθενείς, αλλά οι γιατροί. Άρα όταν οι γιατροί προσπαθούν να εξηγήσουν στους ασθενείς ότι το ΓΕΣΥ δεν είναι ξέφραγο αμπέλι, στα μάτια των τελευταίων εμφανίζονταν ως οι κακοί, αυτοί που δεν νοιάζονται για την υγεία τους κι άλλα κουφά. Δεν είναι όμως μόνο μια μερίδα ασθενών που έχει αυτήν την άποψη. Δυστυχώς και ο ίδιος ο ΟΑΥ αντιμετωπίζει τους γιατρούς ως να είναι οι κακοί που στόχο έχουν ν αφαιμάξουν και να διαλύσουν το ΓΕΣΥ. Ε, δεν είμαστε οι κακοί! Είναι φορές που σκέφτομαι ότι ο ΟΑΥ θα ήταν ευτυχής αν μπορούσε ν αντικαταστήσει τους γιατρούς με μηχανές τεχνητής νοημοσύνης! Θεωρώ ότι το αρνητικό κλίμα για τους γιατρούς που κάποιοι στον Οργανισμό, στο Υπουργείο Υγείας, αλλά και στα ΜΜΕ προσπάθησαν να δημιουργήσουν είναι αδικαιολόγητο. Αν υπάρχουν ορισμένοι συνάδελφοι που εκμεταλλεύονται το σύστημα, δεν σημαίνει ότι όλοι μας είμαστε κλέφτες! Η καταπληκτική πλειονότητα των γιατρών είναι επαγγελματίες, που εργάζονται με βάση ψηλά πρότυπα και έχουν στο μυαλό μόνο το καλό των ασθενών….
Να διασφαλιστεί ο δημόσιος χαρακτήρας των Γενικών Νοσοκομείων!
Να επισημάνω τέλος άλλο ένα σοβαρότατο κίνδυνο που καραδοκεί. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι τα δημόσια νοσηλευτήρια, όταν και εφόσον αυτονομηθούν, θα παραμείνουν δημόσια. Ποιος αποκλείει το ενδεχόμενο πώλησης τους σε ξένους επενδυτές; Προσωπικά δεν άκουσα κάποιο αρμόδιο να συζητά αυτό το θέμα και να σκέφτεται τρόπους διασφάλισης του δημόσιου χαρακτήρα των γενικών νοσηλευτηρίων. Αν θέλουμε το ΓΕΣΥ να έχει κεντρικό πυλώνα παροχής υπηρεσιών και να μην έχουμε μονοπώλια στον τομέα της υγείας θα πρέπει τα δημόσια νοσηλευτήρια, ασχέτως των όποιων οικονομικών προβλημάτων, να παραμείνουν δημόσια. Δεν είναι μυστικό ότι κάποιες ιδιωτικές κλινικές έχουν ήδη εξαγοραστεί από ξένα ταμεία και εταιρείες. Αν αυτό γίνει στη συνέχεια και με τα δημόσια νοσηλευτήρια, θα έρθει μια στιγμή που ο ΟΑΥ θα υποχρεωθεί να διαπραγματευτεί όχι με Κύπριους, αλλά με ξένους κολοσσούς, οι οποίοι και θα καθορίζουν πως και προς όφελος ποιου θα λειτουργεί το σύστημα υγείας του τόπου…
Αν ήμουν Υπουργός Υγείας ή Γενικός Διευθυντής του ΟΑΥ…
CY TALKS: Υπάρχουν προβλήματα, υπάρχουν και λύσεις. Για να μην κατηγορηθείτε ότι κάνετε στείρα αντιπολίτευση στον Οργανισμό Ασφάλισης Υγείας ή ότι απαξιώνετε γενικότερα την ιδέα εφαρμογής ενός εθνικού σχεδίου υγείας, θέλω χάριν συζήτησης, να περάσετε στην απέναντι όχθη. Τι θα κάνατε αν αύριο αναλαμβάνατε τη διεύθυνση του ΟΑΥ ή αν ο Πρόεδρος σας διόριζε Υπουργό Υγείας;
- Δεν ξέρω πως θ ακουστεί, αλλά ως πρώτο βήμα θα ζητούσα συγνώμη από τους γιατρούς! Επαναλαμβάνω ότι ο τρόπος με τον οποίο τόσο το Υπουργείο Υγείας, όσο και ο ΟΑΥ αντιμετωπίζει τους επαγγελματίες υγείας είναι απαξιωτικός, προσβλητικός κι απαράδεκτος. Είναι φορές που μας παρουσιάζουν και μας συμπεριφέρονται λες και είμαστε εγκληματίες! Ε, δεν είμαστε εγκληματίες κύριοι.Θα πρέπει επιτέλους οι αρμόδιοι ν'αντιληφθούν ότι εμείς κι όχι αυτοί, είμαστε στην πρώτη γραμμή, εμείς δίνουμε καθημερινά τη μάχη για την υγεία των ασθενών, εμείς είμαστε συνεχώς δίπλα τους, εμείς είμαστε αυτοί που θα πάρουμε σπίτι μας τόσο τις επιτυχίες, όσο όμως και τις αποτυχίες. Και τα αποτελέσματα της μάχης αυτής δεν είναι πάντα ευχάριστα, υπάρχουν περιπτώσεις ασθενειών που δεν είναι ιάσιμες. Οι λειτουργοί υγείας αξίζουν νομίζω μεγαλύτερου σεβασμού. Άρα για ξεκίνημα, θα ζητούσα μια μεγάλη συγνώμη.
Αμέσως μετά, ως Υπουργός Υγείας, θα εφάρμοζα έναν μηχανισμό ελέγχου του ΟΑΥ. Ο Οργανισμός παίρνει αποφάσεις και στέλνει οδηγίες που δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι είναι πάντα λογικές. Νομότυπες μπορεί να είναι, ορθές όμως όχι κατ’ ανάγκη.
CY TALKS: Ποιος θα μπορούσε να ελέγχει τον ΟΑΥ;
- Μια ανεξάρτητη ολιγοπρόσωπη επιτροπή που να κρίνει το σκεπτικό, την σκοπιμότητα και την αναγκαιότητα των αποφάσεων.
Είμαστε νομίζω η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που στο Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού Ασφάλισης Υγείας δεν συμμετέχει γιατρός ή γενικότερα εκπρόσωπος του ιατρικού κλάδου. Πώς είναι δυνατό σε ένα σώμα που λαμβάνονται αποφάσεις, οι οποίες αφορούν την ιατρική φροντίδα και επιστήμη να μην βρίσκεται ένας γιατρός; Άρα ως Υπουργός θα φρόντιζα η πρακτική αυτή ν αλλάξει.
Συνεχίζω λέγοντας, ότι ως Υπουργός θα προσπαθούσα να προβληματιστώ και να προλάβω αρνητικές εξελίξεις, όπως αυτές που παρουσιάζονται σήμερα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες με μακροβιότερα σχέδια υγείας. Για παράδειγμα διερωτήθηκε κανείς εδώ στην Κύπρο γιατί στη Γερμανία που για πολλούς αποτελεί πρότυπο ιατρικής, υπάρχουν 15 χιλιάδες κενές θέσεις ιατρών; Γιατί η Δανία, η Τσεχία έχουν έλλειψη γιατρών; Γιατί ο αριθμός φοιτητών ιατρικής σ αρκετές ευρωπαϊκές χώρες μειώνεται;
CY TALKS: Γιατί;
- Επειδή ο τρόπος με τον οποίον εφαρμόζονται τα εθνικά σχέδια υγείας στις χώρες αυτές καθιστούν το επάγγελμα μη ενδιαφέρον! Τη στιγμή που μιλάμε, στη Γερμανία 2-3 μεγάλοι επενδυτές αγοράζουν το ένα νοσηλευτήριο μετά το άλλο, δημιουργούνται μεγάλα μονοπώλια. Οι απόψεις των γιατρών παραμερίζονται και τα ταμεία υγείας αρχίζουν να διαπραγματεύονται απευθείας με τους επενδυτές. Τα βλέπει, τα μελετά κανείς εδώ αυτά τα φαινόμενα;
Ως Υπουργός θα προχωρούσα στη χωρίς καθυστέρηση οργάνωση και στελέχωση των δημόσιων νοσηλευτηρίων. Θα υλοποιούσα την αρχική δέσμευση για μετατροπή τους, από «παζαράκια» που μοιάζουν σήμερα, σε βασικό πυλώνα του ΓΕΣΥ. Τα ιδιωτικά νοσηλευτήρια και τα μικρά ιατρεία θα είναι εκεί για να προσφέρουν εξειδικευμένες υπηρεσίες, ωστόσο για να νιώθει ασφάλεια ο ασθενής, η χώρα χρειάζεται έναν κεντρικό πυλώνα, ο οποίος να συνεργάζεται και να συντονίζεται με τους ιδιώτες. Εννοείται ότι ταυτόχρονα θα προωθούσα ένα θεσμικό ή άλλο πλαίσιο, το οποίο θα διασφάλιζε ότι τα νοσηλευτήρια αυτά δεν θα περάσουν ποτέ στα χέρια των μονοπωλίων υγείας.
Το επόμενο βήμα θα ήταν ο καθορισμός και η εφαρμογή κριτηρίων αξιολόγησης γιατρών, κλινικών, χημείων και διαγνωστικών κέντρων. Βασικό κριτήριο θα ήταν ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών, αλλά και το ποσοστό επιπλοκών και αποτυχιών. Για παράδειγμα, γνωρίζει ο ΟΑΥ ποιο είναι το ποσοστό λοιμώξεων που παρατηρείται, γενικά αλλά και στην κάθε κλινική ξεχωριστά; Στο εξωτερικό υπάρχουν οι σχετικές στατιστικές, γιατί όχι κι εδώ; Το μέτρο αυτό θα λειτουργούσε ως κίνητρο για βελτίωση της ποιότητας. Δυστυχώς στην Κύπρο το μόνο που ενδιαφέρει τους αρμόδιους είναι αν μια κλινική έχει, για παράδειγμα, υπερβεί τον αριθμό των μονάδων που της αναλογούν και όχι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των παρεχόμενων θεραπειών.
Ως Υπουργός θα ζητούσα από τον ΟΑΥ να διαχωρίσει την παροχή υπηρεσιών του γιατρού απ αυτήν της κλινικής, διότι όπως λειτουργεί σήμερα το σύστημα αδικούνται οι γιατροί.
Μια κι αναφέρθηκα στον ΟΑΥ, να πω εδώ έστω κι αν ακουστεί ειρωνικό, ότι αν ήμουν επικεφαλής του Οργανισμού θα έκανα στο προσωπικό μαθήματα δημοκρατίας και ευγένειας! Θα αντιμετώπιζα τους γιατρούς όχι σαν το αναγκαίο κακό, τους κακούς που θέλουν να αφαιμάξουν το ΓΕΣΥ, αλλά ως συνεργάτες και επαγγελματίες υγείας.
Θα συντόνιζα τις διαδικασίες - πρώτα και κύρια του ίδιου του Οργανισμού - έτσι ώστε η κάθε επόμενη απόφαση να μην καταργεί την προηγούμενη. Στο πλαίσιο του συντονισμού θα καθόριζα το προφίλ, τη δικαιοδοσία και το πλαίσιο λειτουργίας της κάθε κλινικής σε ό,τι αφορά τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Ταυτόχρονα θα υιοθετούσα ένα σύστημα αξιολόγησης των κλινικών, των γιατρών, των χημείων και των διαγνωστικών κέντρων, λαμβάνοντας υπόψη την ποιότητα των υπηρεσιών και τις επιπλοκές που παρουσιάζονται.
Σε συνεργασία με τους γιατρούς και τις κλινικές θα επανακαθόριζα και θα διεύρυνα το περιεχόμενο του καταλόγου Ζ - ο κατάλογος αυτός περιέχει αναλώσιμα και εργαλεία που πληρώνονται από τον ΟΑΥ απευθείας στους προμηθευτές ανεξάρτητα από το υπόλοιπο ποσό που πληρώνεται η κλινική για την παροχή υπηρεσιών υγείας στο ασθενή - κατά τρόπο που να μην αδικούνται και να μην καταδικάζονται οι μικρές κλινικές. Είναι άδικο να καθορίζεται η αμοιβή του ειδικού γιατρού με βάση την αξία της μονάδας της κάθε κλινικής. Είτε συνεργάζεται με μια μικρή, είτε με μια μεγάλη κλινική, ο ειδικός γιατρός που κάνει μια εγχείρηση προσφέρει την ίδια υπηρεσία. Η αμοιβή του όμως εξαρτάται από το μέγεθος της μονάδας της κάθε κλινικής. Αυτό δεν έχει λογική και θα το άλλαζα.
Θα έδινα οδηγίες ώστε ο ΟΑΥ να παρακολουθεί συστηματικά τη λειτουργία των συστημάτων υγείας που εφαρμόζονται στις ευρωπαϊκές και άλλες χώρες, αντλώντας απ αυτά τα θετικά και απορρίπτοντας τ αρνητικά στοιχεία.
Έμφαση στην ποιότητα κι όχι στους αριθμούς!
CY TALKS: Έχοντας διαβάσει όλα τα πιο πάνω, κάποιος μάλλον θα οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι το ΓΕΣΥ ακολουθεί μια φθίνουσα πορεία και ότι ο κίνδυνος κατάρρευσης ή αχρήστευσης του είναι κάτι παραπάνω από ορατός…
- Πριν λίγους μήνες ο Διευθυντής Λογιστηρίου του Οργανισμού Ασφάλισης Υγείας ανακοίνωσε ότι κατά το 2022 ο Οργανισμός παρουσίασε πλεόνασμα 68 εκατομμυρίων ευρώ. Την ίδια μέρα ο Οργανισμός κοινοποίησε την ατεκμηρίωτη απόφαση του για δραστική μείωση του αριθμού των φυσικοθεραπειών που οι γιατροί δικαιούνται να συνταγογραφούν. Αν αυτό είναι το σκεπτικό λειτουργίας του Οργανισμού, σκεπτικό που παραπέμπει σε μια κλασσική οικονομική επιχείριση που αγοράζει και πουλά, τότε το ΓΕΣΥ θα υπάρχει για πάντα. Όμως η λογική αυτή μειώνει αισθητά την ποιότητα φροντίδας στους ασθενείς . Το σύστημα δεν δίνει κίνητρα για βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών και ως εκ τούτου κανένας δεν μπορεί να παίρνει σοβαρά αυτό το «μπακάλικο»! Άρα ναι μεν το ΓΕΣΥ θα συνεχίσει να υπάρχει, όμως σε ό,τι αφορά την ποιότητα των υπηρεσιών, ναι, θα έχουμε μια φθίνουσα πορεία.
Ενώ υπάρχουν τεχνικά μέσα που βελτιώνουν την παροχή ιατρικών υπηρεσιών, οι οδηγίες του ΟΑΥ λειτουργούν αποτρεπτικά και δεν επιτρέπουν στις κλινικές να τις εφαρμόζουν. Να δώσω ένα παράδειγμα: Πρόσφατα ο ΟΑΥ με οδηγία του αφαίρεσε από τον κατάλογο Ζ ένα μηχάνημα που χρησιμοποιείται στις επεμβάσεις σκωληκοειδίτιδας για κλείσιμο του κολωβόματος, του τμήματος δηλαδή που απομένει ύστερα από τον ακρωτηριασμό του τυφλού εντέρου. Αυτό συνεπάγεται επιπλέον κόστος για τις κλινικές και αμφιβάλω αν από δω και μπρος θα το χρησιμοποιούν. Στην πράξη όμως η απόφαση αυτή δυσκολεύει τη δουλειά του χειρούργου, παρατείνει τον χρόνο της επέμβασης και στερεί τη δυνατότητα χρήσης ενός επιτεύγματος της ιατρικής τεχνολογίας. Γιατί; Ποια η λογική;
