Το προσχέδιο της έκθεσης προόδου της Τουρκίας ψηφίστηκε και φέτος στην Επιτροπή Εξωτερικών υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου.
Έπεται σωρεία παρασκηνιακών διαβουλεύσεων, μέχρι την τελική ψήφιση από την ολομέλεια. Γνωρίζω από πρώτο χέρι πόσο δραστήρια θα κινηθεί το φιλοτουρκικό λόμπυ, ώστε να επηρεάσει τις συμβιβαστικές τροπολογίες των πολιτικών ομάδων. Πάγια τουρκική επιδίωξη είναι η εξάλειψη αρνητικών αναφορών και η πλήρης αποενοχοποίηση της Άγκυρας στα επίμαχα θέματα: Κυπριακό. Κουρδικό. Προσφυγικό. Καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δημοκρατικά ελλείμματα στην εσωτερική διακυβέρνηση. Σχέσεις Τουρκίας με το Ισλαμικό Κράτος...
Η εισηγήτρια καλώς κατέγραψε σωρεία ακροθιγών αναφορών που δεν περιποιούν τιμή στην Τουρκία. Αναφέρει: Επιβράδυνση του ρυθμού των μεταρρυθμίσεων. Οπισθοδρόμηση στην ανεξαρτησία του δικαστικού συστήματος και στην ελευθερία έκφρασης. Ανάγκη μείωσης του ορίου εισδοχής κομμάτων στο κοινοβούλιο. Πολιτικο-οικονομικές πιέσεις/ επιθέσεις σε ΜΜΕ. Απαγορεύσεις στη διαδικτυακή και συμβατική δημοσιογραφία. Φραγή ιστοτόπων. Συλλήψεις και φυλακίσεις δημοσιογράφων. Λανθασμένη εφαρμογή του αντιτρομοκρατικού νόμου. Αμφισβήτηση της δικαστικής εξουσίας.
Κάθε χρόνο περίπου, επαναλαμβάνονται οι ίδιες τετριμμένες αναφορές. Η Τουρκία δεν αλλάζει. Αντίθετα. Αποθρασύνεται. Το νεοοθωμανικό δίδυμο που την κυβερνά, Ερντογάν-Νταβούτογλου, διαθέτει απύθμενο θράσος. Όταν ασελγεί κατ’εξακολούθηση κατά του τουρκικού λαού, είναι ψιλά γράμματα τί πράττει κατά Κούρδων, Κυπρίων και Σύρων προσφύγων!
Η ΕΕ δεν τόλμησε ποτέ να τιμωρήσει την Τουρκία, επιβάλλοντας κυρώσεις. Εκθειάζει την επανεργοποίηση της διαδικασίας προσχώρησης. Συμπεριφέρεται διπλωματικότατα και ανεκτικότατα. Στηλιτεύει λεκτικά, κάποια κακώς έχοντα. Με καρόττο, χωρίς μαστίγιο, συμβάλλει στη διαιώνιση και αποθράσυνση των αλαζονικών νεοοθωμανικών συμπεριφορών.
Η έκφραση λύπης για τον τερματισμό των ειρηνευτικών συνομιλιών στο κουρδικό, δεν αρκεί. Ούτε η απλή λεκτική αποτύπωση της τραγικής επιδείνωσης στο νοτιοανατολικό τμήμα της Τουρκίας και του εσωτερικού εκτοπισμού χιλιάδων ανθρώπων, λόγω εχθροπραξιών. Οι Ευρωπαίοι δεν απαλλάσσονται από την ευθύνη να πιέσουν αποτελεσματικά μια υποψήφια χώρα, να τερματίσει πάραυτα τις επιθέσεις. Η εισηγήτρια γνωρίζει πως η Τουρκία γράφει σε παλιά παπούτσια, τις παραινέσεις για « βελτίωση των κοινωνικών, πολιτιστικών και πολιτικών δικαιωμάτων και ίση μεταχείριση των πολιτών κουρδικής καταγωγής».
Στο προσφυγικό, αντί να εξαίρεται η στάση της Τουρκίας σε ότι αφορά «την υποδοχή του μεγαλύτερου προσφυγικού πληθυσμού στον κόσμο», θάπρεπε να στηλιτεύεται ο ωμός εκβιασμός στον οποίο προβαίνει προς την ΕΕ. Η Τουρκία απαιτεί και παίρνει εκατομμύρια βοήθειας. Ζητά άνοιγμα κεφαλαίων επιχειρώντας άμεση σύνδεση του προσφυγικού με το Κυπριακό. Θυματοποιεί Κύπρο και Ελλάδα. Η ΕΕ απέτυχε παταγωδώς να εξεύρει έγκαιρα μια κοινή πολιτική αντιμετώπισης των προσφυγικών ροών. Γι αυτό εμφανίζεται σήμερα γονυπετής, να προσφέρει «γη και ύδωρ» στην Τουρκία. Εκλιπαρεί να εξασφαλίσει ασφαλείς και νόμιμες οδούς για τους πρόσφυγες και επανεγκατάσταση οικονομικών μεταναστών στη βάση διμερών συμφωνιών επανεισδοχής. Ωστόσο αυτό που προέχει, είναι η ενεργός εμπλοκή της ΕΕ για άμεση εξεύρεση πολιτικής λύσης στη συριακή κρίση.
Άφησα σκόπιμα το Κυπριακό στο τέλος των σχολιασμών μου.
Δυστυχώς βολεύει την ΕΕ και την εισηγήτρια να εκθειάζουν την δήθεν σημαντική πρόοδο στις συνομιλίες, την εποικοδομητική προσέγγιση των ηγετών για επίτευξη λύσης ΔΔΟ εντός του 2016 και τα οφέλη μιας ενδεχόμενης λύσης στην περιοχή και την Ευρώπη. Κανένας δεν επιθυμεί περισσότερο από εμάς τους ίδιους, μια σωστή λύση. Εμείς άλλωστε βιώνουμε τον διαμελισμό της πατρίδας μας. Εμείς αγωνιούμε για το μέλλον.
Κι αν αυτό πραγματικά επιθυμούν οι ισχυροί της γης και η ΕΕ, θα μπορούσαν να το είχαν πετύχει αν πίεζαν αποτελεσματικά τον θύτη και όχι το θύμα, να εκπληρώσει το πρόσθετο πρωτόκολλο της συμφωνίας σύνδεσης έναντι όλων των κρατών μελών. Να τερματίσει την κατοχή. Τον παράνομο εποικισμό. Τη σταδιακή αποδόμηση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ας πάψουν να πιέζουν τον πρόεδρο Αναστασιάδη για άνοιγμα κεφαλαίων. Ας πιέσουν την Τουρκία να στηρίξει ενεργά τη διαπραγματευτική διαδικασία. Να τερματίσει το ανελέητο ροκάνισμα των θεμελίων της Κυπριακής Δημοκρατίας για να την καταστήσει «εκλιπούσα», όταν διά πυρός και σιδήρου εδραιώνει σταδιακά το « τουρκοκυπριακό ομόσπονδο κράτος»..
Αυτές τις πικρές αλήθειες θάπρεπε να καταγράφει η έκθεση κα Πίρι. Αυτές οφείλει να ακούει η ΕΕ και όσοι καλοθελητές θέλουν δήθεν το καλό μας!
Γράφει: Αντιγόνη Παπαδοπούλου
Έπεται σωρεία παρασκηνιακών διαβουλεύσεων, μέχρι την τελική ψήφιση από την ολομέλεια. Γνωρίζω από πρώτο χέρι πόσο δραστήρια θα κινηθεί το φιλοτουρκικό λόμπυ, ώστε να επηρεάσει τις συμβιβαστικές τροπολογίες των πολιτικών ομάδων. Πάγια τουρκική επιδίωξη είναι η εξάλειψη αρνητικών αναφορών και η πλήρης αποενοχοποίηση της Άγκυρας στα επίμαχα θέματα: Κυπριακό. Κουρδικό. Προσφυγικό. Καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δημοκρατικά ελλείμματα στην εσωτερική διακυβέρνηση. Σχέσεις Τουρκίας με το Ισλαμικό Κράτος...
Η εισηγήτρια καλώς κατέγραψε σωρεία ακροθιγών αναφορών που δεν περιποιούν τιμή στην Τουρκία. Αναφέρει: Επιβράδυνση του ρυθμού των μεταρρυθμίσεων. Οπισθοδρόμηση στην ανεξαρτησία του δικαστικού συστήματος και στην ελευθερία έκφρασης. Ανάγκη μείωσης του ορίου εισδοχής κομμάτων στο κοινοβούλιο. Πολιτικο-οικονομικές πιέσεις/ επιθέσεις σε ΜΜΕ. Απαγορεύσεις στη διαδικτυακή και συμβατική δημοσιογραφία. Φραγή ιστοτόπων. Συλλήψεις και φυλακίσεις δημοσιογράφων. Λανθασμένη εφαρμογή του αντιτρομοκρατικού νόμου. Αμφισβήτηση της δικαστικής εξουσίας.
Κάθε χρόνο περίπου, επαναλαμβάνονται οι ίδιες τετριμμένες αναφορές. Η Τουρκία δεν αλλάζει. Αντίθετα. Αποθρασύνεται. Το νεοοθωμανικό δίδυμο που την κυβερνά, Ερντογάν-Νταβούτογλου, διαθέτει απύθμενο θράσος. Όταν ασελγεί κατ’εξακολούθηση κατά του τουρκικού λαού, είναι ψιλά γράμματα τί πράττει κατά Κούρδων, Κυπρίων και Σύρων προσφύγων!
Η ΕΕ δεν τόλμησε ποτέ να τιμωρήσει την Τουρκία, επιβάλλοντας κυρώσεις. Εκθειάζει την επανεργοποίηση της διαδικασίας προσχώρησης. Συμπεριφέρεται διπλωματικότατα και ανεκτικότατα. Στηλιτεύει λεκτικά, κάποια κακώς έχοντα. Με καρόττο, χωρίς μαστίγιο, συμβάλλει στη διαιώνιση και αποθράσυνση των αλαζονικών νεοοθωμανικών συμπεριφορών.
Η έκφραση λύπης για τον τερματισμό των ειρηνευτικών συνομιλιών στο κουρδικό, δεν αρκεί. Ούτε η απλή λεκτική αποτύπωση της τραγικής επιδείνωσης στο νοτιοανατολικό τμήμα της Τουρκίας και του εσωτερικού εκτοπισμού χιλιάδων ανθρώπων, λόγω εχθροπραξιών. Οι Ευρωπαίοι δεν απαλλάσσονται από την ευθύνη να πιέσουν αποτελεσματικά μια υποψήφια χώρα, να τερματίσει πάραυτα τις επιθέσεις. Η εισηγήτρια γνωρίζει πως η Τουρκία γράφει σε παλιά παπούτσια, τις παραινέσεις για « βελτίωση των κοινωνικών, πολιτιστικών και πολιτικών δικαιωμάτων και ίση μεταχείριση των πολιτών κουρδικής καταγωγής».
Στο προσφυγικό, αντί να εξαίρεται η στάση της Τουρκίας σε ότι αφορά «την υποδοχή του μεγαλύτερου προσφυγικού πληθυσμού στον κόσμο», θάπρεπε να στηλιτεύεται ο ωμός εκβιασμός στον οποίο προβαίνει προς την ΕΕ. Η Τουρκία απαιτεί και παίρνει εκατομμύρια βοήθειας. Ζητά άνοιγμα κεφαλαίων επιχειρώντας άμεση σύνδεση του προσφυγικού με το Κυπριακό. Θυματοποιεί Κύπρο και Ελλάδα. Η ΕΕ απέτυχε παταγωδώς να εξεύρει έγκαιρα μια κοινή πολιτική αντιμετώπισης των προσφυγικών ροών. Γι αυτό εμφανίζεται σήμερα γονυπετής, να προσφέρει «γη και ύδωρ» στην Τουρκία. Εκλιπαρεί να εξασφαλίσει ασφαλείς και νόμιμες οδούς για τους πρόσφυγες και επανεγκατάσταση οικονομικών μεταναστών στη βάση διμερών συμφωνιών επανεισδοχής. Ωστόσο αυτό που προέχει, είναι η ενεργός εμπλοκή της ΕΕ για άμεση εξεύρεση πολιτικής λύσης στη συριακή κρίση.
Άφησα σκόπιμα το Κυπριακό στο τέλος των σχολιασμών μου .
Δυστυχώς βολεύει την ΕΕ και την εισηγήτρια να εκθειάζουν την δήθεν σημαντική πρόοδο στις συνομιλίες, την εποικοδομητική προσέγγιση των ηγετών για επίτευξη λύσης ΔΔΟ εντός του 2016 και τα οφέλη μιας ενδεχόμενης λύσης στην περιοχή και την Ευρώπη. Κανένας δεν επιθυμεί περισσότερο από εμάς τους ίδιους, μια σωστή λύση. Εμείς άλλωστε βιώνουμε τον διαμελισμό της πατρίδας μας. Εμείς αγωνιούμε για το μέλλον.
Κι αν αυτό πραγματικά επιθυμούν οι ισχυροί της γης και η ΕΕ, θα μπορούσαν να το είχαν πετύχει αν πίεζαν αποτελεσματικά τον θύτη και όχι το θύμα, να εκπληρώσει το πρόσθετο πρωτόκολλο της συμφωνίας σύνδεσης έναντι όλων των κρατών μελών. Να τερματίσει την κατοχή. Τον παράνομο εποικισμό. Τη σταδιακή αποδόμηση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ας πάψουν να πιέζουν τον πρόεδρο Αναστασιάδη για άνοιγμα κεφαλαίων. Ας πιέσουν την Τουρκία να στηρίξει ενεργά τη διαπραγματευτική διαδικασία. Να τερματίσει το ανελέητο ροκάνισμα των θεμελίων της Κυπριακής Δημοκρατίας για να την καταστήσει «εκλιπούσα», όταν διά πυρός και σιδήρου εδραιώνει σταδιακά το « τουρκοκυπριακό ομόσπονδο κράτος»..
