Η αύξηση του εκλογικού μέτρου για εισδοχή πολιτικών κομμάτων στη Βουλή των Αντιπροσώπων έρχεται να δέσει γάντι με τα πολιτικά σκάνδαλα που σάρωσαν την Κυπριακή κοινωνία τα τελευταία χρόνια.
Το κούρεμα καταθέσεων, το μνημόνιο, το κλείσιμο τραπεζών, οι μίζες, οι λιμουζίνες, η προσφορά του Δήμου Αγλαντζιάς για την επέκταση των λεωφόρων Αγλαντζιάς, Αμμοχώστου και Λάρνακος που έχει λήξει αλλά το δημοτικό συμβούλιο επιμένει πεισματικά να συνεχίσει, τα κοινωνικά παντοπωλεία, τα εκατομμύρια που έφυγαν «μυστικά» στο εξωτερικό και πολλά άλλα είναι αυτά που κλονίζουν την αξιοπιστία των πολιτών προς τα κόμματα. Με δεξιοτεχνικές κινήσεις τα μεγάλα κόμματα πέτυχαν μέχρι τώρα να φέρουν την Κύπρο μας σε αυτό το σημείο και να οδηγήσουν στην απαξίωση.
Αξιοποιώντας τις συγκυρίες της απάθειας και της απαξίωσης, αποφασίζουν ετσιθελικά τώρα να υψώσουν το όριο εισδοχής των πολιτικών ομάδων στη Βουλή. Τυχαίο; Καθόλου. Ας αναλογιστούμε τι μέλλεται να αποφασιστεί και ποιες πολιτικές ομάδες «βολεύει» να βρίσκονται στη Βουλή. Ακούω συνέχεια «τους έχω βαρεθεί», «δεν ασχολούμαι πλέον», «ό,τι θέλουν κάνουν»… Κι εγώ αυτά λέω ρε παιδιά! Αλλά δεν δέχομαι την παθητικότητα! Ας πάρουμε τα πάνω μας επιτέλους. Ας ανακτήσουμε τη χαμένη μας αξιοπρέπεια και να δώσουμε μάχη για τη δημοκρατία. Φτάνει πια! Επειδή μέχρι τώρα έκαναν ότι θέλουν θα πρέπει αυτό να διαιωνίζεται;
Προσωπικά, λυπάμαι που αυτό το φαγοπότι δεν έχει τελειωμό. Το μοίρασμα της πίτας γίνεται πλέον τόσο εξόφθαλμα που άρχισε το «σύστημα» να το αποδέχεται και σιγά σιγά να το θεωρεί φυσιολογικό. Η δημοκρατία έχει πάρει άλλο νόημα από εκείνο που οραματίστηκαν οι εμπνευστές της. Βαδίζουμε στο δρόμο της δικτατορίας, της φίμωσης ιδεολογιών και απόψεων εκεί που δεν συμφέρει στους λίγους.
Η δημοκρατία του τόπου απειλείται άμεσα. Οι μεγάλοι αγώνες κερδίζονται με αποφασιστικότητα και επιμονή. Επειδή τώρα οι «μεγάλοι και τρανοί» αντιλήφθηκαν ότι ο λαός «δεν ασχολείται» θα περάσουν την δικτατορία στα απαρατήρητα. Ποιος αποφασίζει για αυτό τον τόπο τελικά;
Γράφει: Αλεξία Σακαδάκη
