Ουδέποτε πέρασε από το μυαλό του Ερντογάν και των στενών συνεργατών του, το ενδεχόμενο ότι θα βρεθούν αντιμέτωποι με ένα οργισμένο πλήθος το οποίο, με τον πιο έντονο τρόπο, θα αμφισβητούσε τη σημερινή κυβέρνηση.
Κι όμως, οι τελευταίες μέρες είναι ιδιαίτερα κρίσιμες για τον Τούρκο πρωθυπουργό, αφού διανύει μια περίοδο που θα καθορίσει το πολιτικό του μέλλον. Ο Ερντογάν, αυτοαναιρείται, πέφτουν οι μάσκες, η εικόνα του εντός και εκτός Τουρκίας «τσαλακώνεται».
Ο πάλε ποτέ υποστηρικτής της αραβικής άνοιξης, Ταγίπ Ερντογάν απάντησε με υπέρμετρη βία στις εκδηλώσεις των αγανακτισμένων πολιτών. Η διαμαρτυρία για την ανέγερση εμπορικού κέντρου στο πάρκο Γκεζί της πλατείας Ταξίμ, δεν ήταν παρά μόνο η αφορμή για το κοινωνικό ξέσπασμα στην Κωνσταντινούπολη και σε άλλες περιοχές της Τουρκίας. Το συριακό ζήτημα και οι χειρισμοί της Τουρκικής κυβέρνησης, η προσπάθεια για ισλαμοποίηση της κοινωνίας καθώς επίσης ο αυταρχισμός και η αλαζονεία της εξουσίας, είναι οι βασικοί παράγοντες που κινητοποίησαν το πλήθος να παραμένει στους δρόμους και στις πλατείες, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να καταφύγει στη βία και τη δύναμη των όπλων για καταστολή των διαδηλώσεων. Σύμφωνα με ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία ο μέσος όρος ηλικίας των διαδηλωτών στην Τουρκία είναι 30 ετών. Άνθρωποι που προέρχονται από όλες τις κοινωνικές τάξεις, τα κοινωνικά και τα μορφωτικά σύνολα δίνουν το παρόν τους καθημερινά στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας υψώνοντας τη γροθιά τους στο αυταρχικό καθεστώς του Ταγίπ Ερντογάν.
Υπό το βάρος αυτών των εξελίξεων, μοιραία επιβεβαιώνονται οι παρεμβάσεις και οι συνεχείς καταγγελίες μας για τα σοβαρά δημοκρατικά ελλείμματα εντός της Τουρκίας. Μια υποψήφια για ένταξη χώρα, αποδεικνύει περίτρανα τις τελευταίες μέρες, πως καταπιέζει τη φωνή του λαού, την ελευθερία έκφρασης, τα ανθρώπινα δικαιώματα και κυρίως τη δημοκρατία. Εμείς που γνωρίζουμε τί εστί Τουρκία, οφείλουμε να μεταφέρουμε στους εταίρους μας αυτές τις σκέψεις και αυτές τις εικόνες που, ούτως ή άλλως, κάνουν το γύρο του κόσμου. Να υποδείξουμε πως εμείς γνωρίζουμε την τουρκική βαναυσότητα, την υπεροψία και τον ετσιθελισμό των Τούρκων γιατί για 39 σχεδόν χρόνια επιμένουν να κατέχουν παράνομα τη μισή μας πατρίδα και να διατηρούν στρατεύματα κατοχής σε κράτος- μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στον ίδιο τον Ερντογάν και στην Άγκυρα θα πρέπει επιτέλους να στραφούν με περισσότερες αξιώσεις αντί χάδια και θετικές ατζέντες, όσοι δημόσια δηλώνουν για την ανάγκη σεβασμού των ευρωπαϊκών αρχών, του διεθνούς δικαίου και της δικαιοσύνης.
Διαφωνώ κάθετα με όσους εκφράζουν την άποψη πως η σημερινή κατάσταση στην Τουρκία δεν σχετίζεται με το κυπριακό. Καθετί που συμβαίνει σε πολιτικοοικονομικό και κοινωνικό επίπεδο στη γείτονα χώρα, μας αφορά. Πρέπει να γνωρίζουμε καλά τις τρέχουσες εξελίξεις. Να τις ερμηνεύουμε σωστά και να προλαβαίνουμε επικοινωνιακούς και άλλους στρατηγικούς χειρισμούς αποπροσανατολισμού που συχνά σχεδιάζουν οι Τούρκοι για να συγκαλύψουν γεγονότα και να παραποιήσουν την αλήθεια. Αν παραμείνουμε παρατηρητές, για άλλη μια φορά, πιστεύω ότι θα χάσουμε μια σημαντική ευκαιρία για προώθηση των δικών μας θέσεων, αφού τα γεγονότα των τελευταίων ημερών επιβεβαιώνουν με τον πιο τρανταχτό τρόπο πόσο ευρωπαϊκή και δημοκρατική χώρα είναι η Τουρκία.
Ας κινηθούμε γρήγορα προτού τα πλοκάμια της τουρκικής διπλωματίας ενεργοποιήσουν κι άλλη προπαγάνδα, μετατρέποντας το θύτη σε θύμα, όπως πράττουν τις τελευταίες δεκαετίες, παρουσιάζοντας την εισβολή ως "ειρηνευτική επιχείρηση", τους τουρκοκύπριους ως θύματα και τους ελληνοκύπριους ως θύτες. Αρκετά τραβήσαμε και τραβούμε τα τελευταία χρόνια, αρκετά μάθαμε και μαθαίνουμε από τις τουρκικές συμπεριφορές και μεθοδεύσεις. Αυτή τη φορά ας μη μείνουμε απλοί θεατές.
Γράφει: Αντιγόνη Παπαδοπούλου
