Μόνον, που τον τόπο μας, «γέρημον» δεν τον έκαναν οι δέκα χιλιάδες συμπολίτες και συμπολίτισσές μας που κατέβηκαν προχθές το Σάββατο στην πορεία διαμαρτυρίας κατά της διαφθοράς και του αυταρχισμού κάτω από το σύνθημα «Ως Δαμέ!».
«Γέρημον», τούτον τον τόπο, τον έκανε η εσκεμμένη στασιμότητα στο Κυπριακό και οι πολιτικές για λύση δύο κρατών που έφερε το άνοιγμα των Βαρωσίων και που θα φέρουν την οριστική διχοτόμηση.
«Μαύρον τζιαι γέρημον» τον έκανε το κούρεμα των καταθέσεων και η φτωχοποίηση ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού, η διαφυγή εκατομμυρίων στο εξωτερικό, το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, το φαγοπότι και εν τέλει το κλείσιμο του Συνεργατισμού και το σκάνδαλο των χρυσών διαβατηρίων με τη συνεπαγόμενη αύξηση των τιμών των ακινήτων που μετέτρεψαν το αυτονόητο δικαίωμα στη στέγη σε προνόμιο.
«Μαύρον τζι’ ανάφεντον», τούτον τον τόπο, τον έκαναν οι πλάτες της κυβέρνησης στον Αρχιεπίσκοπο και τους επιχειρηματίες γης με αποτέλεσμα την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς και του φυσικού περιβάλλοντος. Τον έκαναν οι πολιτικές που οδήγησαν στην υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας, της δημόσιας υγείας και των υπηρεσιών κοινωνικής ευημερίας. Για τις αυτοκτονίες στις φυλακές, τις γυναικοκτονίες, τα κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας, τις επαναπροωθήσεις προσφύγων, τον παράνομο εγκλεισμό αιτητών πολιτικού ασύλου σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, την αστυνομοκρατία, τον αυταρχισμό, τον εκφοβισμό και τη δίωξη πολιτών για τις απόψεις τους και τα αντιφατικά μέτρα διαχείρισης της πανδημίας δεν είναι υπεύθυνοι και υπεύθυνες οι δέκα χιλιάδες συμπολίτες και συμπολίτισσές μας που κατέβηκαν προχθές το Σάββατο στους δρόμους.
Όσοι και όσες κατέβηκαν προχθές το Σάββατο στους δρόμους, δεν ήταν ποτέ χαλαστές. Ήταν, είναι και θα παραμείνουν κτίστες, δημιουργοί και οικοδόμοι μιας Κύπρου που θέλει και πρέπει να αλλάξει.
Είναι άνθρωποι οι οποίοι διεκδικούν και αγωνίζονται για μια Κύπρο επανενωμένη και ειρηνική στη βάση της ομοσπονδίας. Μια Κύπρο απαλλαγμένη από τις διακρίσεις, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Είναι άνθρωποι που αντιδρούν μπροστά στην καταστροφή μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς για χάρη της «ανάπτυξης», που αγωνιούν για την καταστροφή του Ακάμα και των θαλασσινών σπηλιών και δρουν υπέρ της κοινωνικής και περιβαλλοντικής δικαιοσύνης και κατά της κλιματικής αλλαγής. Είναι πολίτες που πάντα στέκονται με το μέρος των αδικημένων και των αδυνάτων. Που στήνουν δίκτυα για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών, που αγωνίζονται για τα δικαιώματα των ευπαθών ομάδων, των μονογονεϊκών οικογενειών, όσων κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους. Που οργανώνουν δίκτυα αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Είναι γιατροί και δικηγόροι που δεν διστάζουν να προσφέρουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους σε όσες και όσους τις έχουν ανάγκη. Εκπαιδευτικοί, που ονειρεύονται ένα διαφορετικό σχολείο, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών που δημιουργούν πολιτισμό…
Μέλισσες ήταν όσοι και όσες κατέβηκαν προχθές το Σάββατο στους δρόμους. Ένα φωτεινό και ελπιδοφόρο μελίσσι που εδώ και χρόνια παλεύει ενάντια στους λύκους και εργάζεται ασταμάτητα και με συνέπεια για ένα ευτυχισμένο μέλλον. Που βάζει το συλλογικό καλό πάνω από ευτελή, προσωπικά συμφέροντα. Που αγαπά την Κύπρο, αγωνιά για την τύχη της και διεκδικεί την ευημερία όσων την κατοικούν. Και είναι αυτό το είδος ανθρώπων που αξίζει στην πατρίδα μας.
Γιατί όντως, «Άδρωπος εν ο τόπος». Και στον τόπο μας δεν αξίζει να είναι «γέρημος» με τέτοιας ποιότητας ανθρώπους.
«Ως Δαμέ!» λοιπόν… ή με τις μέλισσες ή με τους λύκους…
- Κυριάκος Κυριάκου
- Δάσκαλος
