1. «Μου αρέσει που όταν λέω για αύξηση στο αφεντικό μου δεν με αγριοκοιτάζει πια, αλλά λιώνει στα γέλια. Άσε που έδιωξε μερικούς που δε μου άρεσε η φάτσα τους.»
KEEP FEELING HANDSOME AND EXCEPTIONAL, yuppie made in Ayioi Omoloyites και μεταπτυχιακό στο UK. Η αποτυχία να δημιουργήσεις δίχτυα συνασπισμού με συνάδελφους δείχνει ότι ο ναρκισσισμός έχει πολιτική διάσταση (εκτός αν είσαι η Μενεγάκη).
2. «Μου αρέσει που πολλοί φίλοι μου μετανάστευσαν για καλύτερο μέλλον, γιατί έτσι θα έχω extra προορισμούς διακοπών στο εξωτερικό».
WRONG! ΞΕΧΑΣΕ ΤΙΣ ΦΤΗΝΕΣ ΠΤΗΣΕΙΣ ΛΑΡΝΑΚΑ-ΒΑRCELONA. To global mobility αποτελεί προϋπόθεση της οικονομικής δυνατότητας, όχι έκφρασή της. Φίλους στο Κίεβο και στη Μόσχα (ή αλλού στη Ρωσία όπου άνοιξε πρόσφατα τουριστικό πρακτορείο η Κυπριακή Δημοκρατίας έσιεις?
3. «Μου αρέσει που ακρίβυνε η βενζίνη και χρησιμοποιώ λιγότερο το αυτοκίνητο. Γιατί αυτό σημαίνει ότι θα το έχω περισσότερα χρόνια και κάνω καλό και στην καρδιά μου, αφού περπατάω περισσότερο. Άσε που όταν πάμε βόλτα με τους φίλους μου όλοι πια τσοντάρουν για βενζίνη ενώ παλιά έκαναν τον «Κινέζο»».
Περπατάς και όταν πηγαίνεις δουλειά το πρωί, 42 βαθμούς κελσίου, περιμένεις στις στάσεις τον επόμενο βραδυκίνητο δεινόσαυρο (σε μια ώρα) διότι το τακτικό λεωφορείο ακόμη να φανεί; Διασχίζεις κόμβους, κι έχει ακόμη αρτιμέλεια? Aν ναι, ακόμη να σου ανεμίσει κανένας Κυπραίος ‘πεντόλιρο’ ή να σου φτύ σει καμιά Κυπραία από το απαστράπτων όχημά της διότι οι Κινέζες/οι ‘τζοιμούνται με τους αντράες τους’;
4. «Μου αρέσει που τα καφενεία έχουν γεμίσει άνεργους επιστήμονες με 2 μεταπτυχιακά. Πλέον πας για ουζάκι και αντί για μπάλα συζητάς για μαύρες τρύπες τουλάχιστον!»
ΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ ΜΕ 2 ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΑ ΔΕΝ ΠIΝΟΥΝ ΟΥΖΑΚΙΑ. Είτε δουλεύουν σε φρουταρίες (κανένα που τα δύο μεταπτυχιακά δεν τους βοήθησε να ξεχωρίσουν τον κολιάντρο που τον μαϊτανό, which was the tricky question at the job interview) ή νυκτοξημερώνονται ψάχνοντας δουλειά στο ΕURES για να πάν’ εξωτερικό. Άσε που αν πετύχεις καμιά συζήτηση για μαύρες τρύπες στον καφενέ δεν θα είναι about Λένιν αλλά για άλλες … τρύπες.
5. «Μου αρέσει που το μέλλον της χώρας είναι αβέβαιο, γιατί σε όλους μας έλειπε λίγο πολύ η περιπέτεια στη ζωή μας.»
Η μόνη ασφαλής περιπέτεια ήταν τα αποικιακά ταξίδια των γεωγράφων του 19ου αιώνα. Η επιθυμία για ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ είναι φαντασίωση τραπεζικών υπαλλήλων είναι μόνο για escape (κατά τον πρώτο χρόνο εργασίας) και για καμιά εξωσυζυγική σχέση μετά τα πενήντα. Η μόνη φαντασίωση που υλοποίησαν στο μεσοδιάστημα ήταν η ΕΠΕΝΔΥΣΗ στο Χρηματιστήριο και σε Ομόλογα. Αν έχεις διάθεση για περιπέτειες, άρχισε να παίζεις Λόττο, θα σωθούν πολλοί άλλοι από τις περιπέτειες στις οποίες τους έριξες.
6. «Μου αρέσει που βλέπω αυτούς που αποταμίευαν τόσα χρόνια να χάνουν τα λεφτά τους, γιατί νιώθω καλύτερα που εγώ τα χάλαγα πάντα μέχρι τελευταίο ευρώ και τώρα από «σπάταλος» έγινα «προνοητικός», γιατί τουλάχιστον πρόλαβα και τα χάρηκα.»
Οι μόνοι που χαίρονται σήμερα είναι εκείνοι που αποταμίευσαν και δεν τα χάλαγαν. Όταν λες «τα χάλαγες πάντα μέχρι τελευταίο ευρώ» εννοείς χάλαγες «εκείνα του μπαμπά σου», όταν λες «προνοητικός» μάλλον εννοείς ότι τρώεις στη μάμα σου… Η κρίση θα αποκαταστήσει την ΑΓΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Το επόμενο θα είναι να σου προξενέψουν καμιά νύφη που την Αραδίππου. Να δεις που θα πεις και ευχαριστώ.
7. «Μου αρέσει που αν πω ότι δουλεύω 2 φορές τη βδομάδα με κοιτούν με συμπάθεια και μου λένε κουράγιο, ενώ πιο παλιά σκεφτόντουσαν «Ρε τον τεμπέλη»…»
‘Ρε τον τεμπέλη’ έλεγαν μόνο για τους καθηγητές και τους κυβερνητικούς υπαλλήλους, που τζαι πριν είχαν 2 δουλειές για να τα καταφέρουν να μεγαλώσουν κοπελλούθκια σαν εσένα. Η κρίση σιγά-σιγά θα εξαλείψει και τα δυο είδη, αλλά μαζί τους θα εξαλείψει και τα πρότυπα ασφαλούς εργασίας.
8. «Μου αρέσει που θα έχω κι εγώ μία ιστορία πόνου και δυστυχίας να λέω στις επόμενες γενιές για το παρελθόν της χώρας, όπως εμείς ακούγαμε για Χούντα και Κατοχή.»
Η number one ιστορία πόνου που είχαμε να λέμε δ[α] κάτω στην Κύπρο ήταν η ιστορία της εισβολής και της προσφυγιάς. Έχεις δίκιο, η πολιτική αφήγηση έχει καταντήσει μπανάλ. Η τραγωδία είναι ότι μαζί μ’ αυτή χάνεται και η πολιτική ικανότητα να ονοματίζουμε το άδικο. Στην περίπτωση της Κύπρου η οικονομική κρίση θα δρομολογήσει και τη λύση του Κυπριακού. Να δεις που σε λίγα χρόνια θα νομίζουν ότι το Κυπριακό αναφέρεται στην Ανακεφαλαίωση του χρέους των Κυπριακών Τραπεζών, ότι το Πραξικόπημα το έκανε ο Ορφανίδης και ότι την εισβολή την έκανε η … Τρόικα. Η μνήμη επίσης θα ανακεφαλαιοποιηθεί. Τα σχολικά βιβλία ιστορίας θα ξεκινούν από το 2012. Όπως τα βιβλία του ’60 και μετά είχαν πρώτη σελίδα το Μακάριο, τα νέα θα έχουν στην πρώτη σελίδα τη φωτογραφία του Ιδρυτή της νέας εθνικής αφήγησης (δεν έχει διαφορά αν θα είναι ο Χριστόφιας ή ο Αβέρωφ, εντέλει, την ίδια γλώσσα μιλούν).
9. «Μου αρέσει ο καφές που κερδίζω στο τάβλι με φιλαράκια γιατί αποτελεί το 2%του μισθού μου, που σημαίνει ότι σε 50 παρτίδες έχω βγάλει έναν μισθό.»
Κeep sipping your earned coffee. You deserve it! Σου αξίζει η ικανοποίηση του καφέ, όπως και κάθε πακετάκι μικροευτυχίας. Στην Κύπρο παίζουν scrabble ή ‘πιλόττα’ αντί για ττάβλι. Τα μικροπακετάκια ικανοποίησης στη Μακαρίου ή στη Γερμασόγεια ή στις Φοινικούδες ή στο Κάστρο καθιερώθηκαν πολύ πριν ξεσπάσει η κρίση και θα είναι τα τελευταία που θα εξαλείψει ’cause the economic crisis needs them. O σκοπός δεν είναι να πληγεί ο εργαζόμενος (κι εδώ κάνει λάθος η Aριστερά). Ο σκοπός είναι να κατατεμαχιστεί η χαρά και η δυστυχία του με τρόπο που να μην μπορεί να την ονομάζει κανείς, φτάνει απλά να την αγοράζει (ή να την θεραπεύει, πάλι μέσω ευέλικτων πακέτων αγορών). Οι καφέδες κατακρεουργούν την libido. (Κι εδώ κάνει λάθος η Δεξιά) Η ευδιάθετη –αλλά κατά τ’ άλλα ευνουχισμένη ψυχή—doesn’t make the world [market] go round, it just makes coffees go down. Οι καφετέριες και τα περίπτερα είναι οι μόνες επιχειρήσεις που ακόμη λειτουργούν. Και τα γυμναστήρια, για τον χοντρό κ-λ- που κατέβασες παίζοντας τάβλι. H ανάπτυξη που ευαγγελίζονται οι ηγέτες μας είναι προϊόν λαθρανάγνωσης σε καμιάς μεγάλης υπερεθνικής εταιρείας είναι το όνειρο. Εμείς θα είμαστε απλά οι μεταμοντέρνοι καφετζήδες της.
10. «Μου αρέσει που είμαι σίγουρος πλέον ότι οι γυναίκες δεν με θέλουν για τα λεφτά μου.»
Τώρα κι αν είναι που θα σε θέλουν για τα λεφτά σου! (Έτσι κι αλλιώς πάντα σε θέλανε για τα λεφτά σου, ο μικρός σου φαλλός πάντα είχε οικονομική βάση όταν μύριζε Αrmani και όταν συμφωνούσε ότι θα γεννήσετε σε ιδιωτικό νοσοκομείο και όχι δίπλα που τη ‘Φιλιππινέζα’ στο Μακάριο και ότι τα «μωρά» θα πάνε ιδιωτικό σχολείο για να μιλούν τα εγγλέζικα σαν native language). Τώρα τα λεφτά σου θα τα θέλουνε για τη βίζιτα. Καθότι η οικονομία του γάμου αναστέλλεται, πελλή τζείνη που τωρά τζαι να πάει θα στο κάμνει μούχτιν.
Γράφει: Ζέλεια Γρηγορίου
