Λάσπη, καμένη γη, κρίση και Μαρί. Το debateγια την εσωτερική διακυβέρνηση ήταν ένας «αχταρμάς» ερωτήσεων για σκόρπιες έννοιες από την υγεία και τη αδήλωτη εργασία μέχρι την διαφθορά και τη. Το κλείσιμο του κ. Λιλλήκα συνοψίζει τα πάντα… «Ο Θεός να μας προσέχει…».
Γενικά για το debate: Έχω την αμυδρά εντύπωση πως το τρίτο και τελευταίο debateήταν το πιο ενδιαφέρον. Κυρίως, γιατί υπήρξε ένταση, ελαφρώς καλύτερες ερωτήσεις, και λιγότερη παρελθοντολογία. Ωστόσο ελάχιστα, κατ’ ουσία, πράγματα συζητήθηκαν για την πραγματική διάσταση της εσωτερικής διακυβέρνησης. Κυριάρχησε μια στείρα κουβέντα (σε όλο το πρώτο μέρος) περί διαφθοράς και… καμένης γης και σκόρπιες ερωτήσεις στο δεύτερο μέρος. Πάμε να δούμε τις επιμέρους επιδόσεις.
Νίκος Αναστασιάδης: Παρουσιάστηκε ηγετικός και ετοιμόλογος σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης και έδωσε έμφαση στην θεσμική ετοιμότητα (νομοσχέδια) της προεκλογικής του εκστρατείας. Απάντησε με ξεκάθαρο τρόπο στο ερώτημα του δημοσιογράφου για το γνωστό δημοσίευμα στον ελλαδικό Τύπο για πιθανή εμπλοκή του δικηγορικού του γραφείου σε υπόθεση ξεπλύματος βρώμικου χρήματος κερδίζοντας τις εντυπώσεις. Νομίζω ότι επικοινωνιακά εστίασε στο να επιτεθεί στον κ. Μαλά αναλογιζόμενος ότι αυτός πιθανώς να είναι αντίπαλός του στο δεύτερο γύρο. Και το έπραξε επιτυχώς «αδειάζοντάς» τον αρκετές φορές (ΜΟΚΑΣ, διορισμός υποδιοικητή Κεντρικής Τράπεζας, ιδιωτικοποιήσεις κοκ). Στη σημερινή εμφάνισή του είχε το λιγότερο άγχος, σε σχέση με τις προηγούμενες αναμετρήσεις.
Σταύρος Μαλάς: Για άλλη μια φορά σοβαρός και επικοινωνιακά έτοιμος. Ο κ. Μαλάς βρέθηκε και πάλι «εκτεθειμένος» λόγω της συμμετοχής του στην υπάρχουσα Κυβέρνηση. Κι αυτό το πλήρωσε επικοινωνιακά στο ερώτημα που του τέθηκε για το Μαρί… Ωστόσο έκανε αρκετές αξιόλογες παρεμβάσεις, ιδίως στο ζήτημα της αδήλωτης εργασίας –βασική προέκταση των πρόσφατων απεργιών στον οικοδομικό τομέα. Στα ερωτήματα για ΓΕΣΥ και διορισμούς φάνηκε γενικόλογος… Στο πρώτο αναφορικά με την αυτονόμηση και στο δεύτερο γιατί δεν τόνισε τον ρόλο της Βουλής στην επικύρωση τους. Δείχνει, ακόμη, να έχει τη δυναμική για να πλασαριστεί στο δεύτερο γύρο.
Γιώργος Λιλλήκας: Oκ. Λιλλήκας σε αυτό το debate δεν είχε κάποια στιγμή πολιτικής λάμψης. Επέμεινε για άλλη μια φορά σε μια πρόταση, αυτή για το φυσικό αέριο, η οποία δείχνει να έχει νεκρώσει εδώ και καιρό… Προσπάθησε να παρουσιαστεί, στο πρώτο μέρος, αποκομμένος από το πολιτικό κατεστημένο αλλά αυτή του η εμμονή γύρισε μπούμερανγκ όταν στριμώχθηκε στο ερώτημα για το δημοσίευμα του Πολίτη. Θα μπορούσε να απαντήσει ξεκάθαρα αλλά προτίμησε να προβάλλει μια άποψη που ποινικοποιεί την δημοσιογραφία (ακόμη και αν αποδειχτεί ότι το δημοσίευμα δεν ευσταθεί). Εκεί κατά τη γνώμη μου έχασε επικοινωνιακά… Το γεγονός πως θεωρεί δεδομένο ότι θα περάσει στο δεύτερο γύρο, παρά την αντίθετη τάση των δημοσκοπήσεων, δείχνει πολιτική αυτοπεποίθηση. Τονίζοντας το όμως στο debateδημιουργεί και την εντύπωση μιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας.
Κι ένα προσωπικό σχόλιο: Oμουχτάρης χτύπησε πριν δύο μέρες στις 9 το πρωί το κουδούνι του σπιτιού μου… Το εκλογικό μου βιβλιάριο ήταν ένα τρίπτυχο, δείγμα του ότι το κόστος εκτύπωσής τους μειώθηκε. Σε μια εβδομάδα έχουμε εκλογές και για μένα θα είναι η πρώτη φορά που θα προσέλθω σε κάλπες, ως Κύπριος πολίτης, που πέρασε μια ζωή μακριά από την πατρίδα του. Αναρωτιέμαι πόσοι νέοι άνθρωποι θα προσέλθουν στη Κυριακή για να ψηφίσουν και με ποιο κριτήριο… Αναρωτιέμαι επίσης πόσα πράγματα θα αλλάξουν πραγματικά στη Κύπρο του μνημονίου από την επόμενη πολιτική ηγεσία. Θεωρώ τις επερχόμενες εκλογές πολύ σημαντικές. Και είναι. Κυρίως, γιατί μετά και από αυτές τις εκλογές ίσως βιώσουμε ένα κατακερματισμό του πολιτικού μας συστήματος όπως αυτό διαμορφώθηκε μετά το 1974. Ενός κατακερματισμού με αναπόφευκτες συνέπειες αλλά και παράθυρα ευκαιρίας για αλλαγή. Καλή ψήφο σε όλες κι όλους.
Γράφει: Γιάννης Ιωάννου
