Αρχικά χρειάζεται να επισημανθεί ότι, τα οδοφράγματα δε μπορούν να κλείσουν για τους εξής λόγους:
1ο Ο λόγος για τον οποίο δεν υπάρχει ελεύθερη διακίνηση και εγκατάσταση στο νησί είναι εξαιτίας της παράνομης τουρκικής εισβολής και κατοχής. Η Κ.Δ. ως η μόνη έννομη και διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση δε νοείται με δική της πρωτοβουλία να σταματήσει την ελεύθερη διακίνηση του οποιουδήποτε ευρωπαίου πολίτη στο έδαφός της. Επιπλέον, τα οδοφράγματα είναι προσωρινά σημεία διέλευσης δεν είναι σύνορα με τρίτη χώρα για να τα ανοίγεις και να τα κλείνεις.
2ο Βάση της Συνθήκης Προσχώρησης στην Ε.Ε. (που αποτελεί το πιο ισχυρό πολιτικό εργαλείο για τη μη αναγνώριση των κατεχομένων) το ευρωπαϊκό κεκτημένο ισχύει σ’ ολόκληρη την εδαφική επικράτεια της Κύπρου, με προσωρινή όμως αναστολή στην περιοχή που παράνομα ελέγχει η Τουρκία μέχρι και τη λύση του Κυπριακού.
3ο Τυχόν μονομερές κλείσιμο των περασμάτων διέλευσης από πλευράς Δημοκρατίας, θα αποτελέσει την ίδια στιγμή το πιο ισχυρό πολιτικό όπλο στα χέρια της Τουρκίας για να ωθήσει τους Τ/Κ να ζητήσουν την άρση της απομόνωσης και του εγκλωβισμού τους διαμέσου της πολιτικής και διπλωματικής αναγνώρισης της «ΤΔΒΚ». Μια τέτοια εξέλιξη θα οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη βάση της λύσης των δύο κρατών, πράγμα που αποτελεί την πιο καταστροφική περίπτωση για τη δική μας πλευρά.
Επιπλέον, τυχόν κλείσιμο των οδοφραγμάτων θα έχει τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις στους εγκλωβισμένους και στις οικογένειές τους που θα βρεθούν και πάλι στο έλεος της «ΤΔΒΚ». Ενώ όσο αφορά στις οικονομικές διαστάσεις του θέματος τα στοιχεία που δίνει στη δημοσιότητα η JCC φανερώνουν ότι κάθε μήνα εισρέουν στην ε/κ αγορά περίπου 1.6 εκ ευρώ από τ/κ κάρτες, ποσό τριπλάσιο από το αντίστοιχο που ξοδεύουν οι ε/κ στα κατεχόμενα.
Όσο αφορά στον Μάριο Ματσάκη που σήμερα εμφανίζεται ως ο επικεφαλής της κίνησης για κλείσιμο δήθεν των οδοφραγμάτων είναι χρήσιμο να θυμηθεί κανείς ποιος είναι ο Μ. Ματσάκης, πόσο μας έχει ρεζιλέψει στο πρόσφατο παρελθόν αλλά και πόσο πολιτικά ασυγκρότητος είναι. Αρκεί μόνο να υπενθυμίσουμε ότι πέρα από τα διάφορα χαριτωμένα που έκανε κατά καιρούς με διάφορες σημαίες και στολές παραλλαγής, ότι ο ίδιος δημόσια υποστήριξε με θέρμη από το ενιαίο κράτος μέχρι τη διχοτόμηση και πιο πρόσφατα τη λύση δύο κρατών οπότε και διαγράφηκε από το ΔΗΚΟ.
Όμως μικρή πολιτική σημασία παρουσιάζει η γραφική έως και γελοία επαναφορά του Μ. Ματσάκη πάνω σε παρατηρητήρια των Η.Ε.. Ούτε η πρωτότυπη συνένωση δυνάμεων με τον ερμηνευτή του «Welcome my friends to Cyprus», Σ. Χατζησάββα, ούτε καν το ότι την επομένη τους ακολούθησαν και μερικοί ελαμήτες μας αφορά ιδιαίτερα. Ο πραγματικός κίνδυνος ξεκινά όταν ο συγκεκριμένος αγκαλιάζεται από τα ΜΜΕ και αποκτά βήμα είτε ως συνεργάτης είτε ως φιλοξενούμενος για να λέει τις ανοησίες του δίχως κανένα αντίλογο που, ακόμα κι αυτό, μπορώ να προβλέψω ότι θα σύντομα ξεφουσκώσει.
Η κορύφωση του κινδύνου όμως είναι όταν πλέον πίσω από τον κάθε γραφικό ακολουθεί ένας καλοντυμένος, πρώην Υπουργός Εξωτερικών και σοβαροφανής Υποψήφιος για το αξίωμα του Πρόεδρου της Δημοκρατίας ο οποίος παπαγαλίζει και αναπαράγει τις ανοησίες του Ματσάκη, τότε είναι που ο βαθμός κινδύνου χτυπάει κόκκινο.
Δυστυχώς, ο Γιώργος Λιλλήκας με τον τρόπο που επέλεξε να πολιτευτεί σ αυτές τις εκλογές παρουσιάζεται να φλερτάρει όχι μόνο με τον άκρατο λαϊκισμό αλλά και να προκαλεί το λαϊκό αίσθημα με ζητήματα τα οποία ο ίδιος ως πρώην Υπουργός Εξωτερικών γνωρίζει (ή τουλάχιστον θα όφειλε) να γνωρίζει πάρα πολύ καλά ότι μπορούν να έχουν ολέθριες συνέπειες στο μέλλον του κυπριακού. Εξάλλου, ο κανονισμός για την πράσινη γραμμή υπογράφηκε όταν ο ίδιος ήταν υπουργός και σκοπό είχε να αντικρούσει την τουρκική επιχειρηματολογία της απομόνωσης. Όταν κάποιος λαϊκίζει από πολιτική αγραμματοσύνη όπως τον κ. Ματσάκη είναι πιο υποφερτό από το να λαϊκίζει κάποιος με πολιτική ενσυνείδηση. Το τελευταίο είναι πολιτικά κατάπτυστο.
Πρωτοδημοσιεύθηκε εφ. Πολίτη και Αλήθεια στις 7 Οκτωβρίου
Γράφει: Ξένια Κωνσταντίνου
