Η ελληνική κυβέρνηση εκλέγηκε πριν από έξι μήνες μετά από μία υψηλών τόνων προεκλογική εκστρατεία με κυρίαρχο το αντι-μνημονιακό στοιχείο.
Το βράδυ της εκλογής του ο Α. Τσίπρας τόνιζε ότι από εκείνη τη μέρα δεν υπάρχουν πλέον μνημόνια, ότι το μνημόνιο καταργείται και ότι η ελπίδα και η χαμένη αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού επιστρέφει. «Έσκισε» είπε, χαρακτηριστικά ο ελληνικός λαός το μνημόνιο με το που τον εξέλεξε.
Από την επομένη αντί να πάει ενισχυμένος στη διαπραγμάτευση και να πετύχει μία συμβιβαστική φόρμουλα καλύτερη από αυτή των προκατόχων του, άρχισε να παίζει ένα επικίνδυνο παιχνίδι, αφήνοντας να νοηθεί ότι ήταν έτοιμος ακόμη και για έξοδο από το ευρώ.
Ο διεθνής τύπος τότε σχολίαζε ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός έβαζε το πιστόλι στον κρόταφο και απειλούσε τους εταίρους του ότι αν δεν υποκύψουν στα αιτήματά του θα αυτοκτονήσει. Έξι μήνες μετά από άκαρπες προσπάθειες και εφόσον εξάντλησε το χρονικό περιθώριο της συμφωνίας γέφυρας που είχε εξασφαλίσει αποφάσισε να τραβήξει την σκανδάλη αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που αυτό θα είχε στη χώρα και στο λαό του.
Δυστυχώς, ο Α. Τσίπρας αποδείχτηκε πολύ κατώτερος των περιστάσεων. Την πλατιά λαϊκή εντολή που εξασφάλισε και την ελπίδα που δημιούργησε στον ελληνικό λαό αντί να τα χρησιμοποιήσει ως εργαλεία διαπραγμάτευσης τα χρησιμοποίησε εκβιαστικά. Εφόσον έθεσε από μόνος του στον εαυτό και την κυβέρνηση του μία αποστολή αδύνατη να υλοποιηθεί, όταν είδε ότι δεν υπήρχαν άλλα περιθώρια, αντί να αναλάβει τις ευθύνες του, επέλεξε να μετακυλήσει την ευθύνη στους ώμους του ελληνικού λαού με ένα ψευδεπίγραφο ερώτημα.
Αντί δηλαδή να θέσει μπροστά στον ελληνικό λαό το εξαιρετικά δύσκολο αλλά ουσιαστικό δίλημμα μνημόνιο ή έξοδος από το ευρώ, έθεσε ένα ανύπαρκτο στην ουσία ερώτημα που το μόνο που εξυπηρετούσε ήταν τη δική του αυτό-επιβεβαίωση. Επειδή η συμφωνία επί της οποίας καλείται να τοποθετηθεί ο ελληνικός λαός δεν υφίσταται. Η ίδια η κυβέρνηση την απέρριψε και οι θεσμοί την έχουν αποσύρει επίσημα. Μόνο ένας ηγέτης δίχως σεβασμό προς τη λαϊκή κυριαρχία θα υπέβαλλε την κοινωνία στη ψυχοφθόρα διαδικασία ενός διχαστικού δημοψηφίσματος δίχως κανένα ουσιαστικό πολιτικό αντίκρισμα.
Έκτοτε αναλώθηκε σε μία εκστρατεία πόλωσης, όξυνσης και εθνικού διχασμού συνεπικουρούμενος από το εθνομανές ΛΑΟΣ και την φασιστική Χρυσή Αυγή. Σίγουρα η διαχρονική στάση των Ευρωπαίων δεν βοήθησε αντίθετα έριξε και άλλο νερό στο μύλο του λαϊκισμού του. Επειδή απάντησαν εκβιαστικά, διέκοψαν κάθε δίαυλο επικοινωνίας και έγιναν δηλώσεις απαράδεκτες οι οποίες συνιστούν παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδος. Όμως ποιος έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη να προστατεύσει τη χώρα του και τα συμφέροντά της; Ο Πρωθυπουργός της ή οι δανειστές της;
Κάπως έτσι φτάσαμε στο δημοψήφισμα, στο οποίο η λογική απάντηση είναι το ΝΑΙ επειδή μόνο εντός του ευρώ η Ελλάδα διασφαλίζεται οικονομικά αλλά η σκληρή αλήθεια είναι πως η επόμενη ημέρα θα είναι εξίσου δραματική είτε επικρατήσει το ναι είτε το όχι.
Η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια θα ζήσει μία παρατεταμένη περίοδο φτώχειας, ύφεσης και κοινωνικής διαίρεσης, με τη βία να επιστρέφει ξανά στους δρόμους της Αθήνας μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ βρεθεί εκτός εξουσία.
Η Κύπρος και η πολιτική ηγεσία οφείλει να σταθεί δίπλα στην Ελλάδα, στηρίζοντας εκείνες τις δυνάμεις οι οποίες επιζητούν μέσα στο χάος ένα καλύτερο μέλλον σε μία διαφορετική Ελλάδα. Η Κυπριακή κυβέρνηση έχει ουσιαστικό ρόλο να διαδραματίσει για να πείσει τους θεσμούς για το δικό τους μερίδιο ευθύνης αλλά και για να πείσει ότι Ελλάδα δεν είναι μόνο οι εκάστοτε ηγεσίες, αλλά, είναι ένας ολόκληρος λαός που έχει υποφέρει τα πάνδεινα και που αγωνίζεται για να σταθεί ξανά στα πόδια του. Καλή τύχη Ελλάδα!
Γράφει: Ξένια Κωνσταντίνου
Πρόεδρος ΓΟΔΗΣΥ
