Η ελπίδα ήταν πάντα ο πιο καθοριστικός παράγοντας για να δίνει στον άνθρωπο δύναμη και όρεξη.
Η ελπίδα για λύση του κυπριακού είχε τα τελευταία χρόνια ενταφιαστεί πολύ βαθιά στη σκέψη ακόμη και των πιο αισιόδοξων. Το αποτέλεσμα ήταν η απαξίωση, η παραίτηση και κυρίως η αδιαφορία για κάθε συζήτηση σχετική με το θέμα.
Έχω την αίσθηση ότι κατά τους τελευταίους λίγους μήνες ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και η ομάδα του -με εμπροσθοφυλακή τον ΥΠΕΞ- πετυχαίνουν σιγά- σιγά ανατροπή του αρνητικού αυτού κλίματος, παράλληλα, με τη δημιουργία διεθνούς κινητικότητας γύρω από το κυπριακό. Η πρόταση για την Αμμόχωστο, παρ’ όλες τις αρχικές αντιδράσεις, πέτυχε να «ξυπνήσει» τη διεθνή κοινότητα από το λήθαργο, ενώ έδωσε νέα προοπτική στις εγχώριες συζητήσεις. Στην προχθεσινή ομιλία του ενώπιον της ολομέλειας του ΟΗΕ ο Πρόεδρος κάλεσε τους ομολόγους του να στρέψουν την προσοχή τους στην Κύπρο, εξηγώντας τους και τους λόγους.
«Το πολιτικό μου όραμα (είπε) είναι η Κύπρος να έχει και πάλι την προσοχή της διεθνούς κοινότητας αλλά αυτή τη φορά για τους σωστούς λόγους. Και αυτό σημαίνει το τέλος της μακράς αναχρονιστικής διαίρεσης της χώρας μου, έτσι ώστε να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες του λαού μας, ιδιαίτερα των νεότερων γενεών, να συνυπάρχουμε ειρηνικά σε μια ευρωπαϊκή χώρα η οποία σέβεται πλήρως τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους».
Είναι ίσως η πρώτη φορά που ο ηγέτης της Ε/Κ πλευράς βγαίνει τόσο μπροστά και τόσο ξεκάθαρα.
Η ειλικρινής στάση του Προέδρου σε συνδυασμό με τη διπλωματική στροφή που επιδιώκει η δική μας πλευρά προτάσσοντας τη λύση ως την δική μας πάγια διεκδίκηση δημιουργεί ένα εύφορο κλίμα σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο. Τέλος στη φοβική ρητορική. Η ελληνοκυπριακή πλευρά θέλει και επιδιώκει με ειλικρίνεια λύση του κυπριακού περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο συμβαλλόμενο μέρος! Την ίδια στιγμή η προοπτική του φυσικού αερίου και η ανάγκη ευρύτερης σταθεροποίησης στην περιοχή συμβάλλουν στις γεωπολιτικές ισορροπίες που επιδιώκουν ειρήνευση και συνεργασία.
Η πλευρά μας εμφανίζεται σοβαρή και έτοιμη για επανεκκίνηση. Το ενδιαφέρον και η ελπίδα αρχίζουν να αναβιώνουν και η πάλι. Τα ΜΜΕ στρέφουν μετά από μήνες αδιαφορίας και πάλι την προσοχή τους στο κυπριακό. Η διαδικασία επανεκκινά και η αποτυχία δεν είναι πλέον επιλογή. Επειδή μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο η οριστική διχοτόμηση του νησιού θα είναι πλέον γεγονός.
Εν τούτοις, η διαδικασία πρέπει να προετοιμαστεί κατάλληλα. Οφείλουμε να μάθουμε από το παρελθόν και να λάβουμε υπόψη την ίδια την κοινωνία και τις δικές της ανησυχίες για τη διαδικασία. Χρειαζόμαστε τον κάθε συμπολίτη και συμπολίτισσα μας σύμμαχους στη διαδικασία. Ανεξαρτήτως των ανησυχιών τους ή την κομματική τους προέλευση. Η διαδικασία οφείλει να έχει συμπεριληπτικότητα, οφείλει να είναι διαφανής και σωστά εξηγημένη στα μέλη και των δύο κοινοτήτων. Η διάσταση της σωστούς και έγκαιρης πληροφόρησης του κοινού πρέπει να απασχολήσει σοβαρά την ομάδα που επεξεργάζεται την προετοιμασία της νέας πρωτοβουλίας.
Τέλος, για να λύσουμε το κυπριακό θα πρέπει πρώτα να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας. Να αντιληφθούμε τα διλήμματα στην πραγματική τους διάσταση για να μπορεί ο καθένας να κάνει την επιλογή του έχοντας κατά νου τις ρεαλιστικές επιλογές. Το ρεαλιστικό πάντα χάνει στη μάχη με το τέλειο-φανταστικό..
Αλλά ας είμαστε επιτέλους ειλικρινείς. Η Κύπρος και ο λαός της αξίζουν και δικαιούνται καλύτερες μέρες. Ας κάνουμε μια τελευταία προσπάθεια να ορίσουμε τις τύχες μας και το μέλλον των παιδιών μας μέσα σε μια ειρηνική, ευημερούσα και επανενωμένη χώρα.
Γράφει: Ξένια Κωνσταντίνου
