«Το πρόβλημα είναι ότι νομίζετε πως έχετε χρόνο»*. Του Βασίλη Πρωτοπαπά

buddatimeΛόγω προηγούμενης τραυματικής εμπειρίας, η ελληνοκυπριακή πλευρά είναι εξαιρετικά ευαίσθητη σε δημόσιες συζητήσεις για χρονοδιαγράμματα στις συνομιλίες.

Το «χωρίς ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα» (το «χωρίς επιδιαιτησία» ξεπεράστηκε) είναι η δημόσια αντίδραση σε οποιαδήποτε προσπάθεια να οργανωθεί η διαπραγματευτική διαδικασία για το Κυπριακό μέσα σε κάποια χρονικά πλαίσια.  Υπό το «φόβο των Ιουδαίων», ο Ν. Αναστασιάδης, προτού γίνει πρόεδρος της Δημοκρατίας, προτιμούσε να αναφέρεται σε χρονικά «ορόσημα». Έχοντας μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων και συλλογισμών, αντιλαμβανόταν ορθά ότι δεν είναι δυνατόν όλα στη ζωή, ιδιωτική ή δημόσια, να οργανώνονται γύρω από χρονικά πλαίσια, αλλά το Κυπριακό και οι διαπραγματεύσεις του να αποτελούν εξαίρεση, ως εάν είναι κάτι μεταφυσικό. Κατανοούσε, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων σήμερα κατανοεί, πως ο χρόνος εξυπηρετεί τη διχοτόμηση και τα τετελεσμένα, όχι τα καλώς νοούμενα συμφέροντα της Κύπρου και του λαού της.

Ο Έσπεν Άιντα και η ομάδα του, από την άλλη, είναι εκ καθήκοντος υποχρεωμένοι να εντάξουν τις καλές υπηρεσίες του Γ.Γ. του ΟΗΕ σε ένα χρονικό πλαίσιο. Όπως κάθε διαχείριση έργου, έτσι και το «έργο» που ονομάζεται διαπραγματευτική διαδικασία και λύση του Κυπριακού δεν μπορεί να προχωρήσει αν αφεθεί να εξελίσσεται χωρίς χρονικά πλαίσια-στόχους. Στην πραγματική ζωή ως γνωστόν δεν υπάρχει έργο που σχεδιάζεται και υλοποιείται χωρίς κανένα χρονικό προγραμματισμό, στη λογική του «όποτε τελειώσει». Ο Άιντα θα ήταν ένας ανεπαρκής και ακατάλληλος Ειδικός Σύμβουλος αν δεν βοηθούσε τους δύο ηγέτες να οργανώσουν τις συνομιλίες έχοντας κατά νου ένα χρονικό ορίζοντα καθώς και τα επιμέρους στάδια. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ηγέτες οφείλουν υποχρεωτικά να καταλήξουν σε συμφωνία μέσα στο επιδιωκόμενο χρονοδιάγραμμα. Σημαίνει όμως ότι, αν υπάρχουν δυσκολίες εξαιτίας διαφορετικών προσεγγίσεων, θα πρέπει αφενός να εντατικοποιήσουν τις συναντήσεις, αφετέρου να επιδείξουν την αναγκαία βούληση και δημιουργικότητα ώστε να υπάρξει γεφύρωση. Σημαίνει, τέλος, πως, αν μια συνολική συμφωνία δεν είναι εφικτή σε εύλογο χρονικό ορίζοντα, τότε η διαδικασία πρέπει να ανασταλεί ώστε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη να κάνουν την αξιολόγησή τους και να πάρουν τις αποφάσεις τους. Αδυναμία επιτυχούς κατάληξης δεν θα σημάνει το τέλος του κόσμου, άλλωστε ο κόσμος έχει πιο επείγοντα και φλέγοντα ζητήματα να διαχειριστεί. Θα σημάνει όμως την ολοκλήρωση ενός ακόμη κύκλου συνομιλιών χωρίς αποτέλεσμα και θα έχει, όπως και οι προηγούμενοι αποτυχημένοι κύκλοι, τις επιπτώσεις του στο λεγόμενο κεκτημένο του κυπριακού προβλήματος. Ποιες θα είναι αυτές οι επιπτώσεις είναι θέμα εκτίμησης και όχι βεβαιότητας.

Ορθά κατά τη γνώμη μας ο κ. Άιντα θέτει ως χρονικό ορόσημο την Άνοιξη του 2016, έξι ολόκληρους μήνες από σήμερα. Με έξι μήνες μπροστά μας και τέσσερις δεκαετίες πίσω μας, εφόσον υπάρχει βούληση για συγκλίσεις και αποφασιστικότητα για υπερβάσεις, μπορεί να υπάρξει συμφωνία. Το εμπόδιο δεν είναι το «ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα» αλλά η πιθανή ανεπάρκεια των πιο πάνω προϋποθέσεων.  Εδώ είναι ο ρόλος και η ευθύνη των ηγετών και της διεθνούς κοινότητας. Κυρίως όμως των πρώτων, που πρέπει να στρωθούν στη δουλειά και να αφοσιωθούν στη διαπραγματευτική διαδικασία. Να δώσουν όλο το είναι και τον χρόνο τους στην προσπάθεια για λύση, μειώνοντας άλλες δραστηριότητες ήσσονος σημασίας. Οι διαφορές δεν λύνονται με περισσότερο χρόνο αλλά με μεγαλύτερη προσπάθεια και περισσότερη δουλειά. Είναι φυσικό, καθώς οι συνομιλίες εισέρχονται στα βαθιά, να αναδεικνύονται διαφορές. Αν δεν υπήρχαν τέτοιες, το Κυπριακό θα ήταν λυμένο προ πολλού. Η παρέλευση χρόνου δεν θα μειώσει τις διαφορές και τα εμπόδια, τουναντίον θα τα αυξήσει. 

Οι ηγέτες πρέπει να ασχοληθούν πιο μεθοδικά, πιο εντατικά, πιο αποφασιστικά και πιο επαγγελματικά με τη διαδικασία και όσα απορρέουν από αυτή (π.χ. δημόσια επικοινωνία). Κι αν τελικά αποδειχθεί ότι χρειάζεται περισσότερος χρόνος, κανένας αυτή τη φορά δεν πρόκειται να πιέσει κατά τρόπο ασφυκτικό ή εκβιαστικό τα πράγματα. Άλλωστε, δεν προβλέπεται οποιαδήποτε επιδιαιτησία και κανένα σχέδιο λύσης δεν μπορεί να προκύψει αν δεν το διαμορφώσουν και αν δεν το συμφωνήσουν από κοινού οι δύο ηγέτες.

*Βούδας (563-483 π.Χ.)

Γράφει: Βασίλης Πρωτοπαπάς




Φωτογραφία της ημέρας

puppuupa

Πόλη της Γάζας, Γάζα: Παλαιστίνιοι περιμένουν να παραλάβουν τρόφιμα στη συνοικία Ριμάλ, στο κεντρικό τμήμα της Πόλης της Γάζας. Xinhua/Shutterstock

Ήξερες ότι...

Το μεγαλύτερο μουσείο του κόσμου είναι το Ερμιτάζ, στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας. Οι επισκέπτες θα πρέπει να περπατήσουν 20 χιλιόμετρα, αν θέλουν να περιηγηθούν τις 322 αίθουσες του μουσείου, το οποίο φιλοξενεί 3 εκατομμύρια αριστουργήματα.

Newsletter

Σήμερα


Πέμπτη
24
Ιουλίου
2025

Γιορτάζουν : Χριστίνα, Χριστιάνα, Κριστιάνα, Χρίστα, Κρίστα, Χρίστη, Κρίστη, Αθηναγόρας

1567
Η Μαρία Στιούαρτ, βασίλισσα της Σκωτίας, εξαναγκάζεται σε παραίτηση από το θρόνο προς όφελος του μόλις ενός έτους γιου της, Ιάκωβου, ο οποίος θα στεφθεί βασιλιάς.
1923
Υπογράφεται η Συνθήκη της Λωζάνης, με την οποία τα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία χαράχθηκαν στα σημερινά τους όρια. Με το άρθρο 20 της Συνθήκης της Λοζάνης η Τουρκία αναγνωρίζει την προσάρτηση της Κύπρου στην Αγγλία και παραιτείται από κάθε δικαίωμα σ αυτή.
1974
Άφιξη Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Αθήνα με το αεριωθούμενο αεροπλάνο της γαλλικής προεδρίας το οποίο έθεσε στη διάθεση του ο γάλλος πρόεδρος Βαλερί Ζισκάρ ντ Εσταίν, στενός προσωπικός του φίλος. Η άφιξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή σήμανε και το τέλος της 7ετούς στρατιωτικής χούντας στην Ελλάδα.