«Σπασμένα ποδήλατα/ με παλιές χαλασμένες αλυσίδες/ και σκουριασμένα τιμόνια/ στη βροχή,/ κάποιο ορφανοτροφείο/ πρέπει να υπάρχει/ για όλα αυτά τα πράγματα/ που κανείς δεν θέλει πια./ Ο Σεπτέμβριος θυμίζει τον Ιούλιο/ καιρός για αποχαιρετισμό/ το καλοκαίρι τελείωσε/ αλλά η αγάπη μας θα ζήσει/ σαν τα παλιά σπασμένα ποδήλατα/ στη βροχή».
