Λοιπόν αρχίζουμε με μια δήλωση την οποία πρέπει να ασπαστούμε για να υπάρχει κατανόηση. Δε θεωρώ πως είμαι ανώτερος από κανένα άνθρωπο στον κόσμο. Δε θεωρώ ότι είμαι ανώτερος από κάποιον γιατί γεννήθηκα στη Λεμεσό, της Κύπρου και μεγάλωσα ελεύθερος.
Γεννήθηκα εδώ εντελώς τυχαία γιατί κάποιοι άνθρωποι άνοιξαν τις πόρτες των σπιτιών τους στους γονείς και τους παππούδες μου, οι οποίοι λόγω της βάρβαρης τουρκικής εισβολής βρέθηκαν εκτοπισμένοι, εκδιωγμένοι από τον τόπο τους. Γεννήθηκα εδώ τυχαία και μεγάλωσα με αγάπη γιατί κάποιοι έδωσαν ένα πιάτο φαΐ και μια στέγη στους ανήμπορους και στους φοβισμένους πριν από 46 χρόνια.
Γεννήθηκα εδώ και μεγάλωσα γιατί κάποιοι δεν είπαν της γιαγιάς μου με πέντε μωρά ξοπίσω της να πάει πίσω στο χωριό της να πολεμήσει. Γεννήθηκα εδώ γιατί κάποιοι δεν φώναζαν «στείλτε τους πίσω κι αφήστε τους να πεθάνουν από την πείνα για να μάθουν». Κι εσύ γι’ αυτόν το λόγο γεννήθηκες, αν όχι εσύ τότε κάποιος που αγαπάς ή κάποιος που νοιάζεσαι.
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έχω πρόσβαση σε κάποια αγαθά, υλικά και μη. Κάποια αγαθά για τα οποία κάποιοι άνθρωποι βάζουν τα παιδιά τους, ότι πιο ιερό έχουν, πάνω σε βάρκες σε αντίξοες συνθήκες, μέσα στη θάλασσα χωρίς ασφάλεια, χωρίς σιγουριά μόνο με την ελπίδα ότι θα βρουν ένα ασφαλές μέρος να μεγαλώσουν και να ζήσουν χωρίς φόβο, σαν παιδιά. Σαν άνθρωποι.
Η σύνθλιψη ανυπεράσπιστων ανθρώπων και ο εγκλωβισμός τους μεταξύ των μεγάλων γεωστρατηγικών συμφερόντων που παίζονται στη περιοχή μας, δεν πρέπει να μας αφήνει αμέτοχους. Η Ελλάδα που γέννησε τη δημοκρατία και δίδαξε τις πανανθρώπινες ελευθερίες σε όλο το κόσμο, πρέπει να αρνηθεί να παίξει τον κομπάρσο στο παιχνίδι που έντεχνα έχει στηθεί στην εξώπορτα της.
Από τη μια η συνεχής απροκάλυπτη επιθετικότητα της Τουρκίας, που για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της, χρησιμοποιεί ως μοχλό πίεσης ανυπεράσπιστους ξεριζωμένους ανθρώπους, σέρνοντάς τους κυριολεκτικά και στοχευμένα στα σύνορα της με την Ελλάδα. Από την άλλη, οι Ευρωπαίοι, που με τους συμμάχους τους έχουν ρημάξει τη Μέση Ανατολή, με τους πολέμους και τις επεμβάσεις τους, να αρνούνται πεισματικά να δεχτούν ένα δίκαιο τρόπο κατανομής των προσφύγων και μεταναστών σε όλη την Ευρώπη. Έχουν υποχρεώσει έμμεσα την Ελλάδα και το δύσμοιρο ελληνικό λαό να σηκώσει στις πλάτες του όλο το βάρος αυτής της ανείπωτης ανθρωπιστικής κρίσης.
Δεν είμαι ανώτερος από κανέναν άνθρωπο. Αλλά θεωρώ τον εαυτό μου υπεύθυνο για αυτά που εγώ θεωρώ δεδομένα κάποιοι να τα αποκτήσουν, να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με εμένα, να κάνουν τα δικά τους όνειρα τα οποία να μπορούν να ακολουθήσουν. Λοιπόν στέκομαι αλληλέγγυος σε κάθε άνθρωπο που έγινε πρόσφυγας και μπαίνω τροχοπέδη σ’ αυτούς που τον έκαναν.
Αφήστε τους ανθρώπους που ξεριζώθηκαν με τη βία από τον τόπο τους να φύγουν, να πάνε όπου θέλουν, να βρουν την ελπίδα που τόσο άδικα τους ανάγκασαν να χάσουν! Η Ελλάδα δε μπορεί και δεν πρέπει να κάνει τη βρόμικη δουλειά των «συμμάχων». Φτάνει πια.
