Η τουρκική κατοχή και γενικότερα, η κατάσταση που προκλήθηκε από την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974, απειλεί το παρόν και το μέλλον της χώρας μας και του λαού μας, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Η λύση είναι ζωτική ανάγκη.
Είναι διαχρονική θέση του ΑΚΕΛ ότι η παρέλευση του χρόνου χωρίς λύση –η οποία ασφαλώς να απελευθερώνει και να επανενώνει τον τόπο και το λαό- δυσχεραίνει τις προοπτικές λύσης και προκαλεί νέα προβλήματα και κινδύνους.
Η κατάσταση που σήμερα αντιμετωπίζουμε αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Με φόντο τις ενεργειακές και γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή μας, τις παρανομίες και την πειρατική συμπεριφορά της Τουρκίας στο χώρο της κυπριακής ΑΟΖ, οι κίνδυνοι έχουν αυξηθεί. Μπροστά μας διαμορφώνεται ένα σκηνικό το οποίο εκφράζει αυτό που ο ΓΓ του ΟΗΕ σημείωσε σε πρόσφατη Έκθεσή του ότι το Φυσικό Αέριο μπορεί να αποδειχθεί ευλογία μπορεί όμως να μετατραπεί και σε κατάρα για την Κύπρο και την περιοχή.
Η Τουρκία εκμεταλλεύεται την παρατεταμένη στασιμότητα στο Κυπριακό, καθώς και το γεγονός ότι είναι απο-ενοχοποιημένη από το διεθνή παράγοντα γι’ αυτή την εξέλιξη –όπως επίσης και για την κατάρρευση των διαπραγματεύσεων στο Κραν Μοντανά- για να προκαλεί νέα σοβαρά και επικίνδυνα τετελεσμένα. Οι παραβιάσεις και οι γεωτρήσεις εντός της κυπριακής ΑΟΖ, οι παράνομες ενέργειες της ψευδοκυβέρνησης στην περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου, οι προκλήσεις σε σημεία της νεκρής ζώνης, είναι δείγμα των νέων τετελεσμένων, τα οποία κάνουν ακόμα πιο δύσκολη την προσπάθεια για επίτευξη λύσης.
Ανεξαρτήτως τούτου η ελληνοκυπριακή πλευρά θα πρέπει να παραμείνει επικεντρωμένη και να έχει ως πρώτη προτεραιότητα την επίτευξη λύσης, όπως ως Κόμμα φορτικά επιμένουμε από την ημέρα της διακοπής των διαπραγματεύσεων.
Πολλές φορές τίθεται το ερώτημα, αν η Τουρκία επιθυμεί λύση ή αν μπορούμε να πετύχουμε λύση με μια Τουρκία η οποία συνεχώς προκαλεί και απειλεί.
Λογικό το ερώτημα. Η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από τη συνέχιση της προσπάθειας για επίτευξη λύσης. Είναι στις προσπάθειες για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων και στο διαπραγματευτικό τραπέζι –αν φυσικά επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις- που μπορεί να ελεγχθεί η Τουρκία για τις προθέσεις και τις διαθέσεις της. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Πέρα από το αναντίλεκτο γεγονός ότι, χωρίς διαπραγματεύσεις, η Τουρκία σταδιακά πλην όμως σταθερά υλοποιεί τους πάγιους στόχους της. Με τις διαπραγματεύσεις ανοίγουμε ένα παράθυρο στην ελπίδα. Χωρίς διαπραγματεύσεις έχουμε διολίσθηση του στάτους κβο προς χειρότερες καταστάσεις και νέους κινδύνους.
Από διάφορες πλευρές τίθεται επίσης το ερώτημα: πώς μπορούμε να πετύχουμε λύση με την Τουρκία, στις επιλογές της οποίας περιλαμβάνεται και η λύση δύο κρατών;
Ενώπιον αυτής της θέσης η απάντησή μας πρέπει να είναι μια και συγκεκριμένη: με την επιμονή και τη συνέπειά μας στη συμφωνημένη από το 1977 θέση για διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Σ’ αυτήν έχουμε συμφωνήσει, αυτήν επαναβεβαιώσαμε κατ’ επανάληψη, σ’ αυτήν επιμένει ο διεθνής παράγοντας, πάνω σ’ αυτή διεξάγονταν οι διαπραγματεύσεις μέχρι τη διακοπή τους. Όσες σκέψεις ή προτάσεις γίνονται για εγκατάλειψη της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας απλά διευκολύνουν την Τουρκία να υλοποιήσει τους στόχους της.
Στη φάση που βρισκόμαστε σήμερα το ζητούμενο είναι να συνομολογηθούν, με την αίσθηση του επείγοντος λέει ο ΓΓ, οι όροι αναφοράς για να επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις. Χρόνος πολύς δεν υπάρχει. Οι όροι αναφοράς είναι η συμφωνία για συνέχιση των διαπραγματεύσεων από το σημείο που διακόπηκαν στο Κραν Μοντανά, στη βάση του Πλαισίου Γκουτιέρες και διαφυλάσσοντας τις συγκλίσεις, οι οποίες επιτεύχθηκαν από το 2008. Αυτό ζήτησε ευθύς εξαρχής ο ΓΓ του ΟΗΕ, έτσι πρέπει να κινηθούμε εμείς. Αν ο Πρόεδρος τερματίσει τα παιγνίδια τακτικής και τη ρητορική εσωτερικής κατανάλωσης και κινηθεί μ’ αυτό τον τρόπο εμείς –συμπεριφερόμενοι όπως πάντα πατριωτικά- θα είμαστε υποστηρικτικοί. Για ‘μας πάνω απ’ όλα είναι η Κύπρος και η επίτευξη λύσης.
Λύση η οποία να τερματίζει την κατοχή, να επανενώνει τον τόπο και το λαό, να αποκαθιστά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες του λαού μας και να τον καθιστά πραγματικό αφέντη στον τόπο μας. Έτσι θα διασφαλιστεί το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Το μέλλον της χώρας μας.
