Μια αναφορά του Προέδρου της ΕΔΕΚ κ. Σιζόπουλου άνοιξε ξανά το θέμα της βάσης λύσης του Κυπριακού.
Είπε ο κ. Σιζόπουλος ότι η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία (ΔΔΟ) αποτελεί τη χειρότερη μορφή διχοτόμησης. Και σ’ αυτό, πρόσθεσε, συμφωνεί ο κ. Νικόλας Παπαδόπουλος.
Συμφωνεί ή όχι ο κ. Παπαδόπουλος δεν βγήκε να το ξεδιαλύνει. Κρύβεται, προσπαθώντας να το αφήσει να ξεχαστεί. Δύσκολη, άλλωστε, είναι η θέση του γιατί ό,τι και να πει θα αντιμετωπίσει προβλήματα.
Αν πει ότι είναι υπέρ της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας θα αντιμετωπίσει προβλήματα με τους εκλογικούς του συμμάχους. Τόσο η ΕΔΕΚ, όσο και η Αλληλεγγύη και οι Οικολόγοι, διαφωνούν μ’ αυτή τη βάση λύσης.
Αν πει ότι την απορρίπτει θα βρεθεί αντιμέτωπος με την ιστορία του Κόμματός του. Τόσο ο Σπύρος Κυπριανού όσο και ο Τάσσος Παπαδόπουλος διαπραγματεύτηκαν στη βάση της ΔΔΟ. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος δε συνομολόγησε τη συμφωνία της 8ης Ιουλίου 2006, που προνοεί για λύση στη βάση της ΔΔΟ με πολιτική ισότητα όπως αυτή καθορίζεται από τα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ.
Πέρα των πιο πάνω, η απόρριψη της ΔΔΟ από μέρους του ακυρώνει τη θέση που συχνά πυκνά διατυπώνει ο κ. Παπαδόπουλος ότι παραμένει συνεπής στο ομόφωνο ανακοινωθέν του Εθνικού Συμβουλίου του 2009. Το πρώτο σημείο του εν λόγω ανακοινωθέντος αναφέρεται στη ΔΔΟ ως τη βάση λύσης του Κυπριακού.
Δύσκολη, πολύ δύσκολη, η θέση στην οποία βρέθηκε ο κ. Παπαδόπουλος. Έτσι παθαίνει όποιος προσπαθεί να κάνει πολιτική με μασημένα και αόριστα λόγια. Ειδικά στο Κυπριακό η εμπειρία έχει αποδείξει ότι, όταν κάποιος προσπαθεί να πατήσει πάνω σε δύο βάρκες πέφτει στη θάλασσα.
Αυτό προσπαθεί να κάνει ο κ. Παπαδόπουλος και πριν καλά-καλά μπει στα βαθιά της προεκλογικής εκστρατείας άρχισαν οι δυσκολίες.
Από μέρους του επιτελείου του κ. Παπαδόπουλου επιχειρήθηκε να χρησιμοποιηθεί η παλιά γνωστή θέση ότι τάχα δεν έχει σημασία το όνομα της λύσης, αλλά το περιεχόμενο. Η βάση της λύσης, όμως, που καθορίζει την πολιτειακή δομή του κράτους, αποτελεί ουσιαστικό και κρίσιμο μέρος του περιεχομένου της λύσης. Με άλλα λόγια, δεν μπορείς να συζητήσεις για τη λύση και το περιεχόμενό της αν δεν καθορίσεις τη βάση πάνω στην οποία θα συζητήσεις τα υπόλοιπα.
Δηλώνει το επιτελείο του κ. Παπαδόπουλου ότι ο υποψήφιός του παραμένει συνεπής στις αρχές λύσης του Κυπριακού. Μα η βάση λύσης είναι μια από τις πιο ουσιαστικές αρχές της λύσης. Γι’ αυτό και όταν συμφωνήθηκε η 8η Ιουλίου θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία, γιατί επαναβεβαιώθηκε η βάση λύσης και από την τουρκοκυπριακή πλευρά. Το να γίνεται αναφορά στις αρχές λύσης και να αποφεύγεται πεισματικά η αναφορά στη ΔΔΟ, αυτό υποδηλοί σκοπιμότητα. Πολύ περισσότερο που το επιτελείο του κ. Παπαδόπουλου κάνει συγκεκριμένη αναφορά σε όλες τις αρχές πλην της ΔΔΟ.
Η σκοπιμότητα είναι προεκλογική. Κάτι τέτοια έκανε πριν από τις εκλογές του 2013 κι ο κ. Αναστασιάδης, ο οποίος για να μην δυσαρεστήσει το ΕΥΡΩΚΟ του Δημήτρη Συλλούρη και του Ρίκκου Ερωτοκρίτου, έκρυψε τη ΔΔΟ από τις αναφορές του και μετά τα βρήκε μπροστά του.
Το θέμα βέβαια, δεν είναι ποιος και πώς θα βολευτεί πίσω από τα μασημένα και τα αόριστα λόγια για να κερδίσει κάποιες ψήφους. Το θέμα είναι ότι οι πολίτες απαιτούν να γνωρίζουν ποιες είναι οι πραγματικές θέσεις και απόψεις των υποψηφίων στο πιο καίριο ζήτημα των εκλογών, που είναι το Κυπριακό και η λύση του.
Είναι υποχρέωση των υποψηφίων να παρουσιάσουν τις θέσεις τους στο Κυπριακό με σαφήνεια και ξεκάθαρο τρόπο για να ξέρουν τι ψηφίζουν οι πολίτες. Ο μόνος από τους υποψήφιους που με παρρησία, ειλικρίνεια και καθαρότητα εκφράζει τις θέσεις του είναι ο Σταύρος Μαλάς. Είναι ο υποψήφιος που χωρίς περιστροφές εξηγεί τι θα κάνει στο Κυπριακό από την αμέσως επόμενη μέρα της εκλογής του στην προεδρία.
Οι θέσεις του στηρίζονται στις διαχρονικές θέσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς και στα περί Κύπρου ψηφίσματα του ΟΗΕ, που προνοούν για λύση ΔΔΟ. Η συνέπεια στις αρχές και τα ψηφίσματα προσδίδει αξιοπιστία και πολιτική δύναμη στην πλευρά μας. Οι αμφισημίες ή και θέσεις που ακυρώνουν τις αρχές λύσης και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για το Κυπριακό αποδυναμώνουν και απομονώνουν διεθνώς την πλευρά μας.
Κι αυτή η εξέλιξη, σαράντα τρία και πλέον χρόνια μετά το 1974, οδηγεί στη διχοτόμηση.
Γράφει: Στέφανος Στεφάνου
