Δεν πρόλαβε ο Μουσταφά Ακιντζί να αναδειχθεί ηγέτης της τουρκοκυπριακής κοινότητας και στην ελληνοκυπριακή κοινότητα άρχισαν πάλι τα συνήθη όργανα να παίζουν.
Σωρηδόν άρχισαν οι εκτιμήσεις ότι έχοντας απέναντί μας τον Ακιντζί το Κυπριακό θα επιλυθεί. Σωρηδόν και οι προβλέψεις ότι η Τουρκία θα ελέγξει τελικά το νέο Τουρκοκύπριο ηγέτη και δεν θα γίνει τίποτε. Άρχισαν και οι πρώτες αλληλοκατηγορίες περί απορριπτικών και ενδοτικών.
Είναι καιρός, επιτέλους, να μάθουμε σε τούτο τον τόπο να συζητούμε ώριμα και ψύχραιμα, παρά να αναλωνόμαστε σε απόλυτες αναλύσεις και προβλέψεις. Έτσι κι αλλιώς τα πάντα θα κριθούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Εκεί ο καθένας θα δείξει τις πραγματικές του προθέσεις και θα κριθεί για τις θέσεις και τη συμπεριφορά του.
Η νίκη του Ακιντζί αναμφίβολα αποτελεί θετικό γεγονός για την προοπτική επίλυσης του Κυπριακού. Δεν υπάρχει λογικός άνθρωπος που να μην αντιλαμβάνεται τη διαφορά μεταξύ ενός πολιτικού που διαχρονικά και με συνέπεια είναι υποστηριχτής της επανένωσης της Κύπρου και του λαού της στο πλαίσιο μιας ομοσπονδίας (αυτός είναι ο Ακιντζί) και ενός πολιτικού που είναι δογματικά προσκολλημένος στη διχοτόμηση (ο Έρογλου).
Η παρουσία του Ακιντζί στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας δεν σημαίνει ότι ακυρώνει τον καθοριστικό ρόλο της Τουρκίας, η οποία εξακολουθεί να κρατά το κλειδί της λύσης. Από την άλλη όμως η παρουσία του νέου Τουρκοκύπριου ηγέτη μπορεί να ενισχύσει τη φωνή των Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι με το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας έστειλαν ισχυρό μήνυμα κοινοτισμού προς την Τουρκία.
Έστω κι αν ο ρόλος της Τουρκίας εξακολουθεί να υπάρχει, η παρουσία του Ακιντζί μπορεί να λειτουργήσει θετικά για την επίτευξη προόδου στο διακοινοτικό διάλογο. Αυτό έγινε κι όταν ο κ. Ταλάτ ήταν στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Παρά τις παλινωδίες και τα σκαμπανεβάσματά του στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ο Ταλάτ, έχοντας απέναντί του τον Δημήτρη Χριστόφια, βοήθησε στην επίτευξη πολύ σημαντικών συγκλίσεων σε τρία από τα έξι βασικά κεφάλαια του Κυπριακού. Οι δύο κοινότητες ποτέ προηγουμένως στην ιστορία των διαπραγματεύσεων δεν συμφώνησαν σε τόσα πολλά και σημαντικά. Όταν απέναντι στον Χριστόφια βρέθηκε ο Έρογλου σχεδόν τίποτε δεν επετεύχθη. Αυτό αποδεικνύει ότι έχει σημασία ποιος είναι συνομιλητής.
Έχοντας υπόψη τα νέα δεδομένα που προέκυψαν από την ψηφοφορία στα κατεχόμενα και ενόψει του γεγονότος ότι πολύ σύντομα επαναρχίζουν οι διαπραγματεύσεις, η ελληνοκυπριακή πλευρά πρέπει να προετοιμαστεί πολύ σοβαρά για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις. Τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης που έχει εξαγγείλει ο Πρόεδρος είναι μεν θετικά, αλλά μόνο με αυτά το Κυπριακό δεν επιλύεται. Μόνο με τη διαπραγμάτευση των ουσιαστικών θεμάτων μπορεί να επιτευχθεί πρόοδος και να καταλήξουμε σε μια αμοιβαία αποδεχτή λύση.
Επομένως ο Πρόεδρος πρέπει σοβαρά να προετοιμαστεί για ουσιαστικές διαπραγματεύσεις. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να εγκαταλείψει τις διάφορες πολιτικές σκοπιμότητας και εσωτερικής κατανάλωσης, οι οποίες προκάλεσαν κόστος στην ελληνοκυπριακή πλευρά και της επιμερίστηκαν ευθύνες για τη στασιμότητα στο Κυπριακό. Κι αυτό συνέβη όταν απέναντι στον Πρόεδρο ήταν ο κ. Έρογλου. Ο Πρόεδρος θα πρέπει επιτέλους να αποφασίσει να αξιοποιήσει τις συγκλίσεις οι οποίες καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος της απόστασης που πρέπει να διανυθεί για να επιτευχθεί λύση.
Το ΑΚΕΛ, όπως πάντα θα συνεχίσει με υπευθυνότητα και σοβαρότητα να εργάζεται για λύση. Θα συνεχίσει δημιουργικά να στηρίζει τη διαπραγματευτική διαδικασία, αλλά δεν πρόκειται να δώσει λευκή επιταγή στον κ. Αναστασιάδη. Θα συνεχίσει να ενθαρρύνει το διάλογο μεταξύ των δύο κοινοτήτων και την ανάπτυξη κοινής δράσης για να επικρατήσει ο ορθολογισμός και η αισιοδοξία.
Γράφει: Στέφανος Στεφάνου
