Δεν χρειαζόταν να αποκαλύψει ο Αρχιεπίσκοπος ότι ο Πρόεδρος συζητά για λύση δύο κρατών.
Πριν μιλήσει, τον πρόλαβαν πολλοί άλλοι. Πολιτικοί, διπλωμάτες, δημοσιογράφοι, πρώην και νυν συνεργάτες του Προέδρου. Ο Ν. Αναστασιάδης μίλησε για λύση δύο κρατών σε πολλούς εντός και εκτός Κύπρου, γι’ αυτό και το προεδρικό δεν μπορεί να συμμαζέψει το θέμα, όση βοήθεια κι αν έχει από επικοινωνιολόγους και μεγάλο αριθμό ΜΜΕ.
Και δεν ήταν μόνο το τι έλεγε στους συνομιλητές του ο Ν. Αναστασιάδης. Ήταν και το τι έκανε ή δεν έκανε, τόσο κατά την διάσκεψη του Κραν Μοντανά όσο και κατά την περίοδο μετά την αποτυχία της διάσκεψης. Ο Ν. Αναστασιάδης, αντί να επικεντρωθεί στην επανέναρξη των διαπραγματεύσεων αναλαμβάνοντας συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, έκανε ακριβώς το αντίθετο. Με την πολιτική που εφάρμοσε βραχυκύκλωσε και περιέπλεξε την προσπάθεια για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων αντί να τη διευκολύνει.
Από το Κραν Μοντανά και εντεύθεν η πολιτική του Ν. Αναστασιάδη χαρακτηρίζεται από αντιφάσεις που υπέσκαψαν την αξιοπιστία τόσο του ιδίου όσο και της ελληνοκυπριακής πλευράς. Ενώ δήλωνε πως αποδέχεται τη θέση των Ηνωμένων Εθνών για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων από το σημείο που διακόπηκαν με τη διαφύλαξη των συγκλίσεων, ο Ν. Αναστασιάδης πρόταξε «νέες ιδέες» οι οποίες ακύρωναν σημαντικές συγκλίσεις. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αναδίπλωσή του στο θέμα της πολιτικής ισότητας και της αποτελεσματικής συμμετοχής των Τουρκοκυπρίων στη λήψη αποφάσεων της κεντρικής κυβέρνησης. Ο Ν. Αναστασιάδης αρχικά συμφώνησε με τη μία τουρκοκυπριακή ψήφο στο υπουργικό συμβούλιο και ακολούθως μετάνιωσε! Και αυτό ενώ γνώριζε πως η Τουρκία έθετε ως προϋπόθεση την πολιτική ισότητα προκειμένου να δεσμευτεί και επίσημα για άμεσο τερματισμό της Συνθήκης Εγγύησης και ταχεία αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων.
Ο Ν. Αναστασιάδης μετάνιωσε και για άλλες συγκλίσεις και τις απέσυρε. Μετάνιωσε για το πολίτευμα που ενώ συμφωνήθηκε ότι θα είναι προεδρικό, ακολούθως ζήτησε κοινοβουλευτικό σύστημα. Μετάνιωσε για την αναλογία 4:1 στις πολιτογραφήσεις και μετά… μετάνιωσε για το αρχικό του μετάνιωμα, αλλά πλέον ήταν αργά αφού η τουρκική πλευρά δεν αποδέχεται την επαναφορά της. Τέτοιες παλινωδίες και αντιφάσεις κόστισαν στην ελληνοκυπριακή πλευρά, με αποτέλεσμα ο Γ.Γ. του ΟΗΕ να καταγράφει σε Εκθέσεις του ότι δεν έχει πειστεί για την πολιτική βούληση των δύο πλευρών προκειμένου να αναλάβει πρωτοβουλία αναζωογόνησης των διαπραγματεύσεων.
Η πολιτική του Ν. Αναστασιάδη αυτή την περίοδο χαρακτηρίζεται από την καλλιέργεια ψευδαισθήσεων στους πολίτες σχετικά με τη δυνατότητα αντιμετώπισης των παρανομιών και των προκλήσεων της Τουρκίας χωρίς λύση στο Κυπριακό. Αφού εργαλειοποίησε τις παρανομίες της Τουρκίας για να δημιουργήσει άλλοθι για την απραξία του στο Κυπριακό, ο Ν. Αναστασιάδης αναζήτησε υποκατάστατα της λύσης αντί να εργαστεί γι’ αυτήν.
Πρώτο υποκατάστατο έγιναν οι τριμερείς και τετραμερείς συναντήσεις, με τις οποίες οι κυβερνώντες ισχυρίζονταν ότι «θωρακίζουν την ΑΟΖ μας» και «βοηθούν στην υλοποίηση του ενεργειακού μας προγράμματος». Παρά τις επικοινωνιακές φιέστες που οι κυβερνώντες έστηναν κάθε φορά που γίνονταν οι συναντήσεις, η αδυναμία να αντιμετωπιστούν οι παρανομίες της Τουρκίας τούς χάλασαν τη… σούπα των ψευδαισθήσεων.
Όταν η ψευδαίσθηση της «θωράκισης της ΑΟΖ» κονιορτοποιήθηκε από τις πειρατικές συμπεριφορές της Τουρκίας, ο Ν. Αναστασιάδης σήκωσε το φλάμπουρο των ευρωπαϊκών κυρώσεων που θα έκαναν την Τουρκία να πονέσει. Κι εδώ ο Ν. Αναστασιάδης γνώρισε την αποκαθήλωση σε σημείο που υποχρεώθηκε δημόσια να (ψιλο)παραπονεθεί για τη στάση της Γερμανίας και προσωπικά της Μέρκελ.
Μ’ αυτά κι αυτά ο χρόνος παρήλθε και η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη το παρατεταμένο αδιέξοδο και την αποενοχοποίησή της από τον διεθνή παράγοντα, δημιούργησε νέα σοβαρά τετελεσμένα τόσο στην κυπριακή ΑΟΖ όσο και στην περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου. Αποκορύφωμα αποτέλεσε η ανάδειξη του διχοτομιστή Τατάρ στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας που επιβάρυνε ακόμα περισσότερο την κατάσταση.
Ο Τατάρ, ενθαρρυμένος από την Τουρκία, επίσημα πλέον θέτει θέμα λύσης δύο κρατών. Ενόψει αυτής της κατάστασης ο Ν. Αναστασιάδης θυμήθηκε εκ του ασφαλούς τη δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία στην οποία όλο και πιο αραιά έκανε αναφορά όλο το προηγούμενο διάστημα. Ο χρόνος όμως δεν γυρίζει πίσω. Κι αν ο Αναστασιάδης βρισκόταν στην αντιπολίτευση δεν θα άφηνε μέρα να περάσει χωρίς να κατηγορεί τον (όποιο) Πρόεδρο ότι γίνεται Πρόεδρος ταϊβανοποίησης και διχοτόμησης. Το είπε άλλωστε πολλές φορές σε προηγούμενους Προέδρους!
Η Ιστορία όμως δεν γράφεται με ατάκες, αλλά με γεγονότα. Κι αυτά δακτυλοδείχνουν τη μονιμοποίηση της διχοτόμησης επί των ημερών του Ν. Αναστασιάδη….
