Αναφέρομαι σε κείμενο του Ευρωβουλευτή του ΑΚΕΛ και φίλτατου Τάκη Χατζηγεωργίου στο διαδίκτυο, με τίτλο «Η συγγνώμη που δεν ζήτησα από τον Κληρίδη».
Σε αυτό αναφέρει ότι ο Κληρίδης στεκόταν δίπλα στο Μακάριο κατά την επιστροφή του από την εξορία, στο συλλαλητήριο της Αρχιεπισκοπής το Δεκέμβριο του 1974, ενώ ο φ. Χατζηγεωργίου βρισκόταν κάτω από την εξέδρα, οπότε απευθυνόμενοι στο Μακάριο «αρχίσαμε όλοι να φωνάζουμε, τη Χούντα την έχεις δίπλα σου». Ο φ. Χατζηγεωργίου προσθέτει ότι λυπάται διότι τόσα χρόνια δεν βρήκε την ευκαιρία να ζητήσει συγγνώμη από τον Κληρίδη και μέμφεται το Μακάριο διότι δεν τον υπερασπίστηκε.
Με δεδομένη τη βαθειά εκτίμησή μου στη μακρά συμβολή του φ. Xατζηγεωργίου προς την κοινή μας υπόθεση, αισθάνομαι την ανάγκη να διατυπώσω τη δική μου προσέγγιση για εκείνη την ιστορία. Καμιά απολύτως αποδοκιμασία κατά του Κληρίδη δεν υπήρξε στο συλλαλητήριο. Είναι βιντεοσκοπημένο και λεπτομερέστατα καλυμμένο στον τύπο. Το επεισόδιο στο οποίο αναφέρεται ο φ. Χατζηγεωργίου έγινε στο προεδρικό, τον Ιούλιο 1975, κατά την πρώτη επέτειο του πραξικοπήματος. Το είδα στην τηλεόραση, το διάβασα στον τύπο, μου το αφηγήθηκαν οι παρευρεθέντες.
Aν η διαφορά ήταν ως εδώ δεν θα ασχολούμουν. Επειδή όμως ο φ. Χατζηγεωργίου έγραψε ότι ήταν εξ εκείνων που τότε αποδοκίμασαν τον Κληρίδη προέκυψε, δυστυχώς, η παρερμηνεία ότι για το επεισόδιο ευθυνόταν το ΑΚΕΛ. Το διαδίκτυο, facebook, offsite κλπ κατακλύστηκαν έτσι από εγκώμια για τη συγγνώμη του φ. Χατζηγεωργίου και επιθέσεις κατά της Αριστεράς, ακόμα και κατά του Μακαρίου. Παρεμβαίνω με σκοπό όχι την πολιτική αξιολόγηση κανενός αλλά την άρση της παρεξήγησης.
Διότι αυτοί που αποδοκίμασαν τον Κληρίδη ανήκαν στην ΕΔΕΚ. Προς επίρρωση παραπέμπω σε πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Αγών», εκφραστικού οργάνου του Κληρίδη, 16.7.1975, με τίτλο «Από νεαρούς της ΕΔΕΚ αήθεις ασχημίες κατά Κληρίδη» και αναφορές σε σήματα της ΕΔΕΚ, πανώ, δύο τηλεβόες και το σύνθημα «Μακάριε η Χούντα είναι γύρω σου».
Στις μαζικές εκδηλώσεις, παρά τις διαφορές με τον Κληρίδη, ο πολιτικός λόγος της Αριστεράς δεν έπεφτε χαμηλά. Δεν στόχευε στο να εξοντώσει ανθρώπους. Μάλιστα στο συγκεκριμένο επεισόδιο αυτοί που απάντησαν στις αποδοκιμασίες της ΕΔΕΚ και υπερασπίστηκαν την αξιοπρέπεια του Κληρίδη ήταν οι συγκεντρωμένοι εδονίτες, με το σύνθημα «Όχι στον εξτρεμισμό». Τα θυμούμαι σαν να ήταν χθες. Ήταν η περίοδος που η ΕΔΕΚ επιτίθετο ακατάπαυστα στον Κληρίδη και κατηγορούσε την Αριστερά για ήπια στάση απέναντί του.
Ενδεικτικά η εφημερίδα «Νέα» της ΕΔΕΚ, ειρωνευόμενη το σύνθημα των εδονιτών, το χρησιμοποίησε αυτούσιο ως τίτλο σε κύριο άρθρο τρεις ημέρες αργότερα, με σχόλια ότι εξτρεμισμός είναι η διζωνική ομοσπονδία, ο ρεαλισμός της υποταγής, βραδυπορεία στον εξοπλισμό πολιτοφυλακής κλπ.
Έχω την άποψη ότι από τη στιγμή που ο φ. Χατζηγεωργίου απεφάσισε να κάμει αυτοκριτική για το επεισόδιο θα μπορούσε να είχε προσδιορίσει και τους αυτουργούς, που οφείλουν δηλαδή και τη συγγνώμη στο μ. Κληρίδη. Και, προκειμένου να αποφευγόταν εντελώς η παρεξήγηση, να είχε αναφερθεί και στην τοτινή στάση του ΑΚΕΛ, από το οποίο ζητούνται τώρα διάφορες απολογίες από το διαδίκτυο.
Προβληματίστηκα κατά πόσο θα έγραφα αυτή την επιστολή. Γνωρίζοντας όμως τα γεγονότα, αδυνατώ να σιωπήσω συγκαταβατικά, επιτρέποντας από μια αβλεψία να χρεωθεί στους ακελιστές άλλη μια ενοχή που δεν τους ανήκει. Ιδιαίτερα μέσα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Κλείνοντας εκφράζω σεβασμό στον εκλιπόντα πρόεδρο και συλλυπητήρια στους οικείους του και στην ευρύτερη συναγερμική οικογένεια στο βαρύ τους πένθος. Υπό τις περιστάσεις, στη δεύτερη εκτίμηση του φ. Χατζηγεωργίου, ότι ο μ. Κληρίδης αδικήθηκε από το Μακάριο,δεν θα υπεισέλθω.
Γράφει: Ρολάνδος Κατσιαούνης
